C62

1.4K 25 19
                                    

Calista's POV

"Calista, you haven't eaten your food." Rinig kong saad ni Tamaki pero hindi ko siya binalingan ng tingin.

I continue staring at the moon outside the window. Gabing gabi na pero heto parin ako, umiiyak at tulala.

Hindi ko kasi talaga matanggap. Even mom, couldn't stop crying. Kung hindi lang siya nakatulog, hanggang ngayon ata umiiyak pa rin siya. It's a good thing that she slept. 'Cause in my case?

I can't.

"Calista,"

"I'm not hungry."

My voice was hoarse and stone cold when I said those. Pinunasan ko ang luhang automatic na atang tumutulo mula sa mga mata ko, at patuloy na tinitigan ang buwan. Nakakainsulto rin ang langit, eh. Kung kailan wasak na wasak ako, 'tsaka ang ganda ganda ng panahon. I would appreciate it if it's cloudy and raining. Pero bakit parang ipinapamukha ng langit na, deserve ko 'to? Na karma ko 'to?

Anong ginawa ko?

I heard Tamaki's sigh before he finally surrender. Nilagay niya na lang ang hawak na bowl sa side table at naupo sa tabi ko. Kanina niya pa akong kinukulit na kumain. Pero... wala talaga akong gana. It's 12 in the evening at sinabihan ko na rin siyang mauwi na, pero ayaw niya.

He haven't eaten too. Good thing is kumain si mommy kanina kahit konti lang. Pinilit rin kasi ni tito Taehyung na kumain. Hanggang ngayon ay nandito si tito Taehyung at nakabantay. He's sleeping. On a monoblock chair near the hospital bed.

It's a weird feeling being with him and Tamaki in a secluded room. I feel like it's suppose to be awkward, but because of the situation... it just can't.

"Hindi ka pa ba inaantok?"

I look at Tamaki and saw him looking at me intently. That hard expression is on his face again. Titig na titig siya saakin na para bang minememorisa ang bawat detalye ng aking mukha. I smiled bitterly.

"You can sleep if you want. You look tired, Tamaki."

"I'm asking you."

I sighed.

"I'm not."

Napabuntong hininga siya at umusod para lumapit saakin. He made my head lean on his shoulder at sa sobrang pagod na nararamdaman, nagpaubaya na lang ako. My tears fell again, so I wiped it immediately. Naninikip pa rin ang dibdib ko. I just want this pain to stop.

For a moment, we stayed silent. Hanggang sa unti unting napuno ng boses ni Tamaki ang aking tenga.

"Baby, I'm dancing in the dark
With you between my arm
Barefoot on the grass..."

He began to sing that made me stun. His voice was hoarse and cold. Napangiti ako.

"Listening to our favorite song
When you said you look a mess
I whispered underneath my breath
And you heard it,
Darling you look, perfect tonight..."

Muling tumulo ang luha saaking mata and this time, hindi ko na napigilan ang mga hikbi ko.

"W-What's with the song? Are you insulting me?" I whispered.

"Who say's anything about insulting you? I mean it, Calista. You look perfect tonight."

"How can I be perfect if I'm so broke, Tamaki?" Lumakas ang hikbi ko. "I'm ruin."

He stayed quiet for a while before I felt his hand on mine. He intertwine it and held it tight. Bumagsak ang lumuluha kong mata doon at nakita ang dalawang pares ng singsing na kumikinang sa liwanag ng buwan.

Behind Her Bitchy LooksWhere stories live. Discover now