Only you... (Ft Justin Bieber, One Direction en Austin Mahone)

What the f*ck are you doing?

Pov Melissa

Zachtjes lopen we de kamer in en dan zie ik Justin liggen met zijn ogen gesloten. Hij heeft een zuurstofmasker over zijn neus en mond, in zijn rechterarm zit een infuus en op zijn borst zitten allemaal plakkertjes met draadjes. Pattie en Scooter zitten naast het bed en kijken op als ik samen met Austin de kamer binnen kom lopen. Ze kijken allebei verbaast naar Austin maar zeggen niets. "Hoe is het met hem?" vraag ik en Pattie kijkt naar Justin en er rolt een traan over haar wang. "Hij is stabiel maar het doet me zo'n pijn om mijn zoon daar te zien liggen". Scooter geeft haar een knuffel en stelt haar gerust "het komt wel goed" zegt hij zachtjes en dan staat hij op. Pattie geeft Justin nog een kus op zijn hand en dan staat zij ook op "we laten jullie wel even alleen" zegt Scooter en dan lopen ze de deur uit. Ik loop naar het bed en ga op de stoel zitten waar Pattie net zat. Dan pak ik Justin zijn hand en geef er een kusje op. Austin staat er een beetje ongemakkelijk bij en speelt wat met zijn vingers "als je weg wilt mag het hoor, je hoeft hier niet te blijven" zeg ik en dan knikt hij "bedankt, ik voel me hier totaal niet op mijn gemak" zegt hij. "Ik haat ziekenhuizen" voegt hij er nog aan toe. "Ga dan maar naar het hotel of zo, ik zie je straks wel". "Dan ga ik maar" zegt hij en hij wil me een kus geven maar ik stop hem "niet hier, dat is niet gepast". "Ik begrijp het" zegt Austin en dan loopt hij de deur uit.

Daar zit ik dan, alleen naast Justin zijn bed. "Die klote drugs" mompel ik en ondertussen blijf ik naar Justin kijken. "Als ik niet was weggegaan dan lag jij hier nu niet, ik had je moeten helpen. Het is gewoon allemaal mijn schuld, het spijt me zo erg!" zeg ik tegen hem en de tranen rollen over mijn wangen. "Wat die drugs wel niet allemaal met je kunnen doen. Als je hier niet meer uitkomt, vergeef ik het mezelf nooit. Jij verdiend het niet om hier zo te liggen, ik wel, konden we maar ruilen". Ik ga voorover zitten op het bed en leg mijn hoofd op mijn handen. Dan huil ik weer verder. "Waarom?" zeg ik "het is gewoon mijn schuld!" zeg ik huilend. Ineens voel ik een hand op mijn schouder "het is niet jou schuld" hoor ik achter me en ik kijk om. Het is Pattie en ze heeft ook tranen in haar ogen. "Ik vind het gewoon zo erg, als ik niet was weg gegaan, dan lag hij hier nu niet!". Pattie geeft me een knuffel "jij kan hier echt niets aan doen, Justin heeft jou veel pijn gedaan en ik begrijp jou wel, ik was ook weggegaan. Het is Justin zijn eigen schuld, als hij nooit met die drugs was begonnen, dan hadden jullie nooit ruzie gekregen, was jij nooit weggegaan en lag hij hier nu niet. Hij heeft het zelf verpest en hopelijk leert hij hiervan". Ik kijk weer naar Justin, die nog steeds stil op zijn bed ligt. "Het komt goed met hem, dat voel ik gewoon" zegt Pattie. "Ik hoop het echt" zucht ik en we gaan samen naast zijn bed zitten. Een paar minuten later komt er een dokter binnen die Justin controleert. We wachten zenuwachtig af en ongeveer een kwartier later is hij klaar "hij is nog steeds stabiel en er is weinig veranderd" zegt hij "er komt zo een zuster die de patiënt zijn voeding gaat toedienen". We knikken allebei en halen opgelucht adem. De dokter verlaat de kamer en even later komt er een zuster binnen met een zakje vloeibare voeding. Ze doet een slangetje in Justin zijn neus waar de voeding doorheen kan komen. "Het duurt even voor het zakje leeg is, maar het is belangrijk dat hij gedurende zijn coma, genoeg voedingsstoffen binnen krijgt".

Paar uur later

Ik zit nog steeds naast Justin en ik val zo wat in slaap. Pattie ziet het "ga terug naar je hotel, je moet echt wat rusten en dat zal je goed doen". Ik schud mijn hoofd "nee ik blijf hier, hij heeft me nodig". Ze zucht "ik blijf bij hem en zodra er iets is dan bel ik je". "Oké, ik ga wel" zeg ik en ik loop met tegenzin de kamer uit en ga terug naar het hotel.

Pov Emma

Eindelijk ga ik Harry weer zien, ik heb niets gezegd en het is voor hem een verassing. Het is fijn om hem weer te zien want ik heb hem echt gemist. Met een goed gevoel stap ik in een taxi richting de concertzaal. Na tien minuten ben ik er en loop ik naar de achteringang. Als ik backstage loop kom ik al snel Niall tegen en hij komt blij naar me toe lopen. "Hey, je bent er eindelijk weer, ik heb je gemist" zegt hij en hij geeft me een knuffel. "Heb jij Harry gezien? Ik wil hem verassen" vraag ik als we elkaar weer hebben losgelaten. "Volgens mij is hij in zijn kleedkamer om zich voor te bereiden op de soundcheck" zegt Niall en ik knik "bedankt, ik zie je straks wel weer" zeg ik en ik loop richting Harry zijn kleedkamer. Harry zal echt verrast zijn, denk ik bij mezelf en als ik bij de kleedkamer sta wil ik het liefst als een gek naar binnen rennen maar ik heb besloten het rustig aan te doen. Ik open de deur en ik schik me rot. Wat? Hoe kan hij! Harry zit daar gewoon met een ander meisje te zoenen en merkt niet dat ik in de deuropening sta. Pas als hij zijn lippen van het meisje haalt, kijkt hij op en zodra hij mij ziet schikt hij zich kapot. "Emma? Wat doe jij nou hier?" stamelt hij maar dan ren ik zonder te antwoorden weg en sla met een klap de deur dicht. Huilend ren ik door de gangen. Dan hoor ik Harry achter me aankomen. "Emma, wacht ik kan het uitleggen!" roept hij en terwijl ik ren kijk ik even om "vuile klootzak dat je er bent!" schreeuw ik huilend en dan knal ik in een keer tegen iemand op. Dan zie ik dat het Niall is en hij kijkt me geschrokken aan. "wat is er Em?" vraag hij en hij neemt me in zijn armen "Ha- ha-Harry heeft-" verder kom ik niet en ik druk mijn hoofd tegen Niall zijn borst aan en begin nog harder te huilen. Harry staat inmiddels achter me en Niall kijkt hem boos aan. "Em, please laat me het uitleggen" vraagt hij smekend en hij wil zijn hand op mijn schouder leggen maar Niall slaat hem weg. "Wat heb jij in vredesnaam gedaan klootzak?"roept hij boos en hij wrijft geruststellend over mijn rug.