Lux Princess: Amber Nicolette

- CHAPTER XLII: Captured and Imprisoned -

- CHAPTER XLII: Captured and Imprisoned -
(Nicolette's POV)

"Capture the Princess!!"

And this is what I am expecting if I am going to reveal my real self. And it did.

"What do you think you are doing?!!" Jarred yelled guarding me at ganun din ang ginawa ng iba pa. I saw confusion on them, the pain and the determination to protect me.

"Capture the Princess at all cost!!"

"We'll protect you, Princess." Zoey tsaka pasimple akong sinusulyapan, when I nodded my head nangunot ang noo nito at bumalatay sa mukha nya ang pangamba.

"Alam kong poprotektahan nyo ako kahit na buhay nyo pa ang kapalit." malumanay kong saad

"Exactly! We are your guard! We are your protector, Niks!" Cy-cy

"At gaya din nilang lahat," sabay tingin sa mga studyanteng nakatanaw at nakatutok pa'rin ang sandata sa'min, "handa silang makipagpatayan para lang mahuli ako, look at their eyes, fears and doubt."

"Eh ano naman? We'll protect you–"

"Ayokong masaktan kayo." sansala ko, "Ayaw kong may dumanak na dugo dahil sa'kin, ayokong mapahamak kayo and I... I.... I don't want to see it again." mahina kong dagdag habang nakayuko, yung nakita ko sa Tree of Illusion noon, yung mga nasaktan at napahamak, ang mga mukha nila ay napalitan ng mukha ng mga kaibigan ko. And I... I don't want to happen it again. Ever.

"Why are you doing this?" mahinang tanong nya.

'Jarred'

I stepped forward, palapit kay Zeal na syang sumigaw na hulihin ako kanina. Nung nasa harapan na nya ako, binalingan ko ang mga taong handang makipagpatayan maprotektahan lang ako.

"Mahalaga kayo sa'kin, kaya ko 'to ginagawa. Pero higit sa lahat, prinsesa ako ng mundong 'to."

I gave them another smile, nagsiiwas naman sila ng tingin sa'kin. But one person stepped forward, closing our distance and without second thoughts, niyakap nya ako.

"I love you, Princess"

"I love you too, Jarred."

When he let go of me, alam ko at ramdam ko ang tiwala nya sa'kin at ganun din ang iba pa.

That's okay with me, as long as alam kong may tiwala sila sa'kin, okay na sa'kin yun.

Zeal gave me a bracelet with black pearl, at habang suot ko 'to hindi ko magagamit ang mahou ko, hindi ko rin matatawag si Markus at higit sa lahat di ako pwede magpalabas ng sobrang enerhiya. In short, para akong mortal pag suot ko 'to. At dahil nga ulit sa bracelet, di ko na maitatago ang pulang buhok ko. And even if I don't have this, I'm not planning to use my mahou to anyone.

Di nga nagtagal, apat na myembro ng Army of Defense ang dumating sa academy. With my last glance, I gave them a reassuring smile.

Pinasakay nila kami sa Griffin, at napapagitnaan ako ng apat. Dumeretso kami sa bayan kung saan ang base ng AOD, at dahil nga sa hindi ko maitago ang buhok na meron ako, agaw atensyon kami nung dumating. When I touched the ground, someone grabbed me and hugged me tight.

Napatingala ako sa langit at pinilit ang sarili ko na wag maiyak, "Lolo..."

"Apo, anong ginawa nila sa'yo?" he asked, terrified and confused.

Kahit na gusto ko ng umiyak, wala akong imik na mas niyakap sya ulit. "Trust me, Lo."

When we separated, tiningnan ko yung mga taong nakatingin sa'min. Some of them recognized me, and of course, shock na shock habang nakatingin sa buhok ko. Ang patay na prinsesa, buhay at matagal na nilang kilala. Amazing right? *pout*