Lux Princess: Amber Nicolette

- CHAPTER LI: Tears of Iris -

- CHAPTER LI: Tears of Iris -
(Nicolette's POV)

"Hey! I've been looking for you."

Mula sa pagkakatulala ko sa kawalan ay napatingala ako nang marinig ko ang familiar na boses ni Jarred. Hinalikan nya ako sa noo at nakitabi sa'kin, di lang yan bastang tabi, niyakap nya rin ako.

Syempre! Pasimpleng chansing din ako, ayun, nahiga ako sa balikat nya at pumikit. Ito na naman ang nagkakarirahan sa puso ko.

"Rest. I know you're tired."

Di ako sumagot at hinayaan ko nalang sya..

"Did you get a proper sleep last night?"

Umiling ako, kaya napabuntong-hininga sya, umusog sya ng konti at pinahiga ako sa mga hita nito. Ganito kami sa loob ng isang linggo. Di ako makatulog tuwing gabi kasi si Baby Jarren ang naaalala ko, at kung makatulog ako ay di naman magtatagal at nagigising akong umiiyak. Wala na'rin akong ganang kumain, kaya nga pansin na ang pangangayayat ko, pinipilit ko namang kumain eh, sadyang di lang madami. At di na ako matinong kausap, well, parang matino ako noon. Pati pagsasalita ay kinatatamaran ko.

"Sometimes, I am asking myself..." si Jarred, nakapikit pa'rin ako "Why am I so useless? Jarren, my little angel, how is she? Is she eating? Is she happy? And so many more. But damn! Masakit sa'kin na wala na ang anak na'tin, but it pained me more seeing you like this, princess.."

Napapikit ako ng mariin para pigilan ang pagtulo ng luha ko, lalo na nung nabasag ang boses ni Jarred.

"Please, can't you see? I need you, I am still here. Sana sapat akong dahilan para magpatuloy kang lumaban at mabuhay. Princess please, hindi lang ako, lahat kami ay nahihirapan na nakikita kang ganito. Pakiusap, bumalik ka na sa amin. Sa akin."

Wala na, napatulo na ang luha.

"I miss her, Jarred, so much. Sobrang miss na miss ko na ang anak na'tin. Her smile, her laugh, her face, her eyes, her kisses, her tight hugs and her voice.."

Di ito sumagot at naramdaman ko nalang na may tumulong tubig sa pisnge. Jarred is crying

At sa loob ng isang linggo, I was proclaimed as the Crowned Princess. Nakulong na si Tito Nicholas, Dawn remained as the Princess, maayos na ulit ang academy, si Mom na ulit ang Queen at pati ang AOD ay naayos na'rin. Everything is almost perfect, except for one.

Jarren

"Sleep princess.."

Ang huli kong narinig bago ako makatulog ng tuluyan.

"M-mama?"

Napakurap-kurap ako sa kaharap ko, si Baby Jarren na nakangiti at nakabukas ang kamay at iniimbitahan akong yakapin sya.

And I did.

Inilang hakbang ko alang ang pagitan na'min at agad ko syang niyakap. I even inspected her body at nakahinga ako nang makita kong wala naman syang galos o sugat.

"Jarren, baby, are you real? Am I dreaming? Even if I am, I don't want to wake up. God! I missed you, baby. Miss na miss ka na ni Mama, anak."

She chuckled kaya nagtaka ako, "I missed you too, mama. I am currently in your dream, but you need to wake up, you still need to save me.."

Natigilan ako, bago pa umusbong ang pag-asa ko ay nagtanong agad ako, "What do you mean, anak?"

"What I was saying is, I still have a chance to live again. But it's dangerous--"

"Tell me, baby. Malakas ata ang mama mo."

Agad na lumapit sya sa'kin at ibinulong ang dapat kung gawin.