LIFE HATES ME; MARTIN GARRIX✔ (Dutch)

5.

~Eefje~

Ik wil graag sorry zeggen voor hoe ik me gedragen heb...

'Ik ook' zucht Martijn. 'Ik heb er gisteren over nagedacht en ik was inderdaad echt een klootzak. Dat van mijn drinken was niet jou schuld en de rest was gewoon kinderachtig'. Ik knik instemmend. 'Ja, echt sorry, ik was echt een bitch. Janne heeft het me gister een beetje laten inzien en toen straks tijdens het inpakken van mijn koffer bedacht ik me dat ik niet weg wilde gaan zonder sorry te zeggen'. 'Ik ook, wanneer gaan jullie?'. 'Morgen'. 'Hé, wij ook!'. 'Nou wat toevallig' lach ik. Martijn schiet ook in de lach. 'Wij zijn wel echte kleuters' lach ik. 'Zeg! Beledig je me nou?' vraagt Martijn nep geschokt. 'Nee, het was nog een compliment hoor!'. We kijken elkaar even aan en schieten dan weer in de lach. 'Vrienden?'. 'Vrienden!'. 'Zullen we zo anders even naar mijn kamer gaan? Dan irriteren we de andere mensjes hier minder' lach ik. Martijn knikt en ik eet mijn laatste beetje spaghetti op. Martijn eet ook zijn laatste beetje quiche op en we zetten alles weg.

'Heb jij eigenlijk al ingepakt als je morgen vertrekt?'. Martijn kijkt me dood aan. 'Uhm... nope!'. 'Waarom doe je dat dan niet dan?'. 'ik kan dat niet. Mijn moeder of Louis zorgt er altijd voor dat alles in mijn koffer past' zegt hij, en hij krabt in zijn nek. Ik schiet keihard in de lach. 'Je kan niet eens je eigen koffer inpakker? Je bent echt een kleuter!' lach ik. Martijn kijkt me nep boos aan. Dan veranderd zijn boze gezicht in een grijns. 'Daarom ga jij me helpen!' roept hij, en hij gooit me over zijn schouder heen. 'Waow! Martijn! Zet me neer!' lach ik. Martijn lacht en loopt naar de lift. Hij drukt op het knopje en ik gris mijn telefoon uit mijn zak. Snel maak ik een foto in de spiegel. "We hebben het weer goed gemaakt en het eerste wat Martijn doet is mij ontvoeren!" zet ik er bij. 'Martijn!'. 'Wat?' vraagt Martijn, die uit de lift stapt met mij over zijn schouder. 'Wat is jou snap?'. 'Gewoon martingarrix hoezo?'. 'Niks, daar kom je zo achter'. Ik stuur de foto naar Martijn en Janne en stop mijn telefoon dan weer in mijn zak. Martijn loopt naar een deur waar twee bewakers voor staan. Hij begroet ze vrolijk en ik kijk ze smekend aan. 'Help me!' pruil ik. De bewakers lachen en Martijn draagt me naar binnen. Hij doet de deur achter zich dicht. 'Eigenlijk heb je me net gewoon ontvoerd' lach ik. 'Zo kun je het bekijken'. Martijn zet me neer en ik kijk de kamer rond. 'Jesus wat een bende!' lach ik. Martijn geeft me een stomp. 'Laten we maar beginnen. Als jij eerst alle kleren sorteert in welke die van jou en die van Louis zijn, dan zal ik de bedden wel vast opmaken'. Martijn knikt en we beginnen. Ik zet de radio aan op mijn telefoon en schiet in de lach als het een liedje van Martijn is. 'Ben jij fan van mij ofzo?'. 'nee, ik zet gewoon de radio aan en ineens zeggen ze zo: "En dan nu pizza van Martin Garrix!" '. 'Ja ja, stiekem ben je gewoon fan van mij!'. 'In je dromen' lach ik. Ik leg mijn telefoon op de kast en begin met het bed opmaken.

~

Na drie uur zijn we eindelijk klaar met de kamer en ploffen we uitgeput op de bank. 'Man jullie kamer was rommelig' zucht ik. Martijn pakt zijn telefoon en ik pak de mijne van de kast. 'Eefje de Rooi!' roept Martijn. Ik kijk hem verbaasd aan. 'Wat?'. 'Waarom heb jij deze foto gemaakt?!'. 'Om jou op snap te kunnen toevoegen en om Janis te laten weten dat we het goedgemaakt hebben'. 'Oké' zegt hij droog. Ik grinnik. 'Weetje wat wel raar is?' zeg ik dan. 'Wat?'. 'Dat Janne nog niet gebeld heeft. Meestal als het om zoiets gaat belt ze altijd me-'. Ik wordt afgekapt doordat ik gefacetimed word door Janne. Ik schiet in de lach. 'Meteen' maak ik mijn zin af. Martijn lacht en ik neem op. 'Eefje de Rooi!' zegt Janne meteen als ik opneem. Ik schiet in de lach en Janne kijkt me boos aan. 'Waarom heb je niet even eerder gemeld dat het goed was?!'. 'Omdat ik jou date niet wilde verpesten en als je gewoon je snap eerder geopend had, had je het geweten'. 'Oké dan. Louis en ik komen nu naar het hotel, dus dan zie ik je straks wel. Gaan jullie al slapen?'. Ik kijk naar Martijn. Die haalt zijn schouders op. 'Weet ik niet, we moeten morgen wel vroeg op, dus ik denk het wel'. 'Oké, kun je dan even op mij wachten want ik ben mijn pasje vergeten'. Ik schiet in de lach en knik. 'Is goed, tot zo love birds!'. Janne kijkt me nog even droog aan en ik lach, waarna ik ophang. Martijn kijkt me droog aan en ik schiet weer in de lach. 'Zal ik deze dame dan maar even naar haar kamer begeleiden' zegt Martijn deftig. Ik lach en knik. Martijn staat op en gooit me weer over zijn schouder. 'Nee! Niet zo! Martijn!' lach ik. 'Jammer dan! Ik breng je wel gewoon naar je kamer. Wat is het nummer ook al weer?'. '283'. 'Mooi, dat is lekker dicht bij'. Ik grinnik en Martijn loopt de deur uit. De bewakers schieten weer in de lach. 'Wil je nog iets zeggen Eefje?' lacht Martijn, als hij voor ze stilstaat. Ik til mijn hoofd op en kijk de lachende mannen aan. 'Ik wilde zeggen help me, maar ik weet gewoon dat dit geen nut heeft'. 'Inderdaad. Tot zo jongens!' zegt Martijn, en hij begint weer te lopen.

Bij mijn kamer aangekomen draait hij om zodat ik de kamerdeur kan openen. Dan loopt hij weer verder naar binnen en zet me neer op mijn bed. 'Nou slaap lekker' zeg ik droog. Martijn lacht en blijft staan. Wat?'. 'Niks, ik voel me gewoon even groot zo + ik wil je nummer nog zodat we contact kunnen houden!'. 'Prima, geef je telefoon maar'. Martijn geeft me zijn telefoon en ik zet mijn nummer er in. "Eef aka die bitch uit Rome" zet ik als naam er in. Ik geef Martijn zijn telefoon weer terug en hij stuurt me een appje. 'Nu heb je mij ook, maar ik wil wel de naam verzinnen!'. Ik geef mijn telefoon aan Martijn en hij begint te typen. Niet veel later krijg ik mijn telefoon terug. "Tijn aka die klootzak uit Rome" heeft hij erin gezet. Ik grinnik en sta op. 'Nou, hopelijk zien we elkaar weer snel!' zeg ik. Martijn knikt en opent zijn armen. Ik geef hem een knuffel. 'Bye Bitch' lacht Martijn. 'Bye klootzak!'. We schieten in de lach en dan gaat Martijn weg. Ik doe de deur achter hem dicht en ga op bed zitten. Net als ik zit wordt er op de deur geklopt. Ik doe de deur weer open en daar staat Janne. 'Hè hè! Dat duurde lang!' zeg ik. 'Zeur niet! Ik heb Martijn net wel zien lopen hoor!'. Ik grinnik en laat haar binnen.