LIFE HATES ME; MARTIN GARRIX✔ (Dutch)

9.

~Eefje~
Samen met Martijn zit ik in het park. Mijn ouders moesten weer eens zo nodig de hele dag kritiek leveren op hoe ik alles deed, dus ik heb met Martijn gebeld en hij is me op komen halen. 'Nog drie dagen examens en dan ben je van school af!' lacht Martijn. 'Eindelijk! Nog drie dagen en ik ben van mijn ouders af'. Martijn slaat zijn arm om me heen. 'Het komt wel goed'. 'Ik hoop het'. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en kijk naar de bomen die meebewegen met de wind. 'En jij? Je gaat binnenkort toch weer touren?'. 'Yep! Eerst Europa en dan Amerika, dan Australië en dan weer naar huis. Ik kom waarschijnlijk tussendoor nog een paar keer terug, maar kan niet precies zeggen wanneer'. 'Maakt niet uit, ik ben al blij dat je tussendoor nog terug komt'. Martijn glimlacht en legt zijn hoofd op mijn hoofd. Ik kroel zachtjes met mijn linkerhand door zijn haar. 'Omg ik houd ervan als je dat doet'. Ik begin te lachen en Martijn trekt een pruillip. 'Je mag mij niet uitlachen'. 'Ahw zielige Tijn'. Ik knijp in zijn wang en ga recht zitten. 'Af en toe ben je echt een kleutertje' lacht Martijn. Ik kijk hem quasi-boos aan. 'Jij bent gemeen!'. 'Kan ik het goed maken met een pizza?'. 'Altijd!'. Martijn staat op en trekt me omhoog. Dan tilt hij me op en zet hij me in zijn nek. 'Tijn! Zet me neer! Iedereen kijkt ons aan' sis ik. Martijn lacht en loopt richting Domino's. 'Jij bent echt gek' lach ik. 'Gekker dan jou is onmogelijk. Met je chocomel!'. Ik schiet in de lach en we lopen de domino's binnen. Martijn zet me neer en we bestellen de pizza's.

Als we zitten kijkt Martijn mij aan. 'Dus... Hoe gaat het nu tussen jou en Janne? Ik hoorde van Louis dat ze veranderd was?'. 'Het gaat, kan beter. We hebben een nieuw meisje in de klas gekregen en daar trekt ze nou mee op. Daardoor veranderd ze steeds meer van een onbekende gek naar een populaire bitch. We hebben ook steeds vaker kleine discussies en zo'. Martijn slaat zijn arm om me heen en ik zucht. 'Ik heb gewoon het gevoel dat het allemaal aan mij ligt. Eerst mijn ouders en nu Janne'. 'Hey! Het is de schuld van alle stomme mensen in deze wereld! En daar hoor jij helemaal niet bij! Dus je gaat me nu beloven dat je het niet allemaal aan jezelf verwijt!'. ik knik en Martijn port in mijn zij. 'Een lachje kan er ook wel vanaf'. Ik kijk hem droog aan voor we allebei in de lach schieten.

~

Thuis aangekomen is het verrassend stil. Mijn ouders zijn beide thuis, want hun auto staat op de oprit. Ik hang mijn jas op en loop naar de keuken. Niemand.

Woonkamer?
Niemand...

Boven dan?
Niemand...

Ik loop naar mijn kamer en begin aan het leren van mijn examens. Na een paar minuten valt mij een blaadje op. "Papa en ik zijn uiteten, zie maar hoe je aan je avondeten komt". Ik zucht en stuur Janne een appje.

U: Zullen we vanavond samen uit eten?
Jannie: Nee sorry, ik mag niet ivm examens
U: Oké, niet erg
Jannie: We eten wel een keer na de examens!
U: K, prima. Suc6

Ik leg mijn telefoon weg en pak wat geld uit de huisportemmonee. Dan bestel ik wat eten van op thuis bezorgt en ik ga op de bank zitten.

Niet veel later gaat de bel en ik doe open. 'Watse?'. 'Hey Eefje! Ik kom je eten brengen!'. 'Ik dacht dat jij laatst zei dat je niet meer bij thuisbezorgd werkte?'. 'Klopt, ik moest vandaag mijn spullen inleveren en zag dat jij had besteld. Dus ik heb gezegd dat ik het wel zou gaan brengen. Ik heb trouwens ook voor je betaald. Er zitten twee porties in omdat ik - als dat mag natuurlijk -  graag mee eet'.  'Prima, kom binnen. Hoe veel krijg je van me voor het eten?'. 'Niks'. 'Jawel, ik kan gerust mijn eigen eten betalen!'. Watse schud lachend zijn hoofd en zet de tas met eten op de tafel. 'Laten we nou maar gewoon gaan eten!'. Ik zucht, maar plof dan toch naast Watse op de bank. Druk kletsend eten we het eten op.

We zijn alles aan het opruimen als de telefoon van Watse gaat. 'Hallo?'. ... 'Das balen!'. ... 'Ja ik weet wel iemand'. ... 'Is goed! Bye Martijn!'. Ik kijk Watse vragend aan. 'Martijn had morgen een afspraak met iemand die de voorkant zou gaan tekenen voor zijn nieuwe liedje, maar ze hebben net naar Martijn gebeld om het af te zeggen. Normaal gaat dat allemaal via mij, maar omdat Martijn niet wil zeggen hoe het liedje heet wilde hij het zelf regelen, maar nu mag ik het toch doen'. Ik schiet in de lach. 'Wat is het weer een eigenwijze sukkel'. Watse knikt. 'Maar, jij kan tekenen toch?'. 'Je bedoelt of ik die cover kan maken?'. 'Ja?'. 'Ik kan het wel proberen, maar dan moet ik wel weten wat het liedje is en wat er op moet'. Watse legt het me uit en gaat dan naar huis. Ik leer nog door voor mijn examens en maak al een schets voor het album.

Rond 20:00 uur besluit ik een rondje door het park te lopen. Ik sluit alles af en begin rustig te joggen. Ik kijk naar alle mensen die hier rondlopen, tot ik Janne zie. Die moest toch leren?! Ik besluit haar te bellen. 'Hey Eef!' zegt ze vrolijk. 'Hey hoe gaat het leren?'. 'Goed, ik ben nu bezig met Frans'. 'Leuk. Is het gezellig met Bo?!'. 'Ja super gezellig. Ze blijft hi- Hoe weet je dat Bo bij mij is?'. 'Omdat ik aan de overkant van de weg sta! Succes met leren hè!'. Boos hang ik op en loop ik weer naar huis. Achter me hoor ik Janne nog roepen, maar ik negeer haar. Tranen lopen over mijn wangen. Waarom altijd ik?