Epiloog.

405 9 11
                                    

5 jaar later...

Martijn

'Oom Tijn!' Ben, het geadopteerde zoontje van Menno en Daniel komt de kamer binnen rennen. Ook al is hij geadopteerd, hij lijkt qua innerlijk echt veel op Daniel.

Eigenlijk is er in die 5 jaar niet veel veranderd. De vriendengroep is nog even hecht als vroeger. Menno en Daniel zijn nog bij elkaar en hebben nu Ben geadopteerd. Menno werkt voor een groot platenbedrijf en Daniel is muziekleraar geworden. Louis en Janne zijn ook nog bij elkaar. Janne is bijna vier maanden zwanger en werkt bij een kinderopvang. Louis werkt nu voor mij als manager. Eefje heeft zijn plaats overgenomen als personal fotographer. Kortom, alles gaat prima.

Terug naar nu

Ik doe mijn koptelefoon af en draai me om naar het bruinharige jongetje. 'Wat is er Ben?' 'Tante Eefje en tante Janne kwamen net thuis en ze waren aan het huilen. Volgens mij is er iets mis!' 'Ik ga wel even kijken, ga je mee?'

Ben pakt mijn hand vast en sleept me mee naar de woonkamer. Daar zitten Janne en Eefje inderdaad huilend op de bank. Snel loop ik er heen en ga ik naast Eefje zitten. Ik sla mijn arm troostend om haar heen. 'Hey baby, wat is er aan de hand? Waarom huilen jullie?' Eefje lacht door haar tranen heen. 'Je weet toch dat ik zoveel moest overgeven 's ochtends?' 'Ja?' 'Nou, Janne en ik zijn net naar de dokter geweest.' 'En?' 'En.. ik ben zwanger.'

Mijn ogen worden groot en vol verbazing kijk ik van Eefje naar Janne. 'Dat meen je niet?!' Janne knikt glimlachend. Ik staar met open mond naar Eefje en ze lacht. 'Dat is geweldig! Oh god. Kom hier!' Ik til Eefje op en draai een paar keer in het rond.

'Wat zei de dokter?' 'Ik ben nu bijna 4 weken zwanger. Hij zei dat alles er goed uitzag voor zover hij kon zien. Binnenkort moeten we terug voor nog een echo omdat de dokter denkt dat ik misschien een tweeling meedraag omdat ik best wat ben aangekomen.' 'Geweldig! Oh mijn god, ik ben zo gelukkig nu!' Ik zet Eefje weer neer en druk allemaal kleine kusjes op haar lippen. 'Een tweeling. Die kans is 1 op de 70 ofzo!' 'En dan te bedenken dat mijn motto eerst was: Life hates me' 'Nou blijkbaar niet want we krijgen een tweeling!'

Janne, die de hele tijd heeft toegekeken samen met Ben, staat op en geeft ons een knuffel. 'Ik heb het al tegen Eefje gezegd, maar heel erg gefeliciteerd!' 'Dankjewel! Weet je wat ik me net bedacht?' 'Vertel.' 'Jullie zijn wel echt best friend goals zo nu dat jullie allebei zwanger zijn.' De meiden lachen en Ben trekt aan mijn broek. 'Wat is best frends gools?' 'Als beste vriendinnen heel veel met elkaar gemeen hebben noem je dat zo.' 'Oh, nou dan zijn jullie wel echte best frends gools.' Ik lach en laat mijn hand over Eefjes buik glijden.

Ik ben de gelukkigste man op aarde.

LIFE HATES ME; MARTIN GARRIX✔ (Dutch)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu