LIFE HATES ME; MARTIN GARRIX✔ (Dutch)

25.

~Eefje~
Na ongeveer een half uur zo gelegen te hebben trek ik me iets terug en kijk ik Martijn aan. 'Wat?'. 'Ik lig niet meer lekker' pruil ik. Martijn lacht en gaat rechtzitten. 'Hoe wilt u dan gaan liggen madame?'. Ik duw Martijn iets omlaag, ga lekker in de kussens liggen, trek Martijn dan weer dicht tegen me aan en trek de dekens over ons heen. Mijn benen sla ik om zijn middel en hij legt zijn hoofd op mijn schouder. 'Nu ben jij mijn koala en ik de boom'. Martijn schiet in de lach en slaat zijn arm om mijn buik. 'En nu?'. 'Praten'. 'Oke, ga je gang'. Ik zucht en begin Martijn te vertellen wat er net is gebeurd.

Na mijn verhaal knuffelt Martijn me stevig. 'Dus nu is je telefoon dood?'. Ik schiet in de lach. 'Dit is wel sneu Garritsen. Ik vertel je net hoe ik bijna vermoord werd en jij maakt je zorgen om mijn telefoon!'. Martijn begint ook te lachen en ik sla een hand voor mijn gezicht. Ik kan niet stoppen met lachen. 'Nou zeg, zo grappig was het ook weer niet' lacht Martijn. Hierdoor moet ik alleen nog maar harder lachen. 'Jij bent zo'n sukkel' zeg ik, als ik weer wat rustiger ben. 'Maar deze sukkel heeft je wel laten lachen hoor!'. 'Dankje, je bent gepromoveerd tot nar!'. 'En wie is de koningin dan?'. 'Ik natuurlijk'. 'Droom maar lekker verder meid!'. Ik sla hem zachtjes op zijn arm en hij kijkt me trots aan. 'Ik zat trouwens net te denken'. 'Oh nee, moet ik vast rennen?'. Martijn laat me los en doet alsof hij weg rent. Ik lach en trek hem terug. 'Nee, maar waar is Menno eigenlijk?'. Martijn begint te grijnzen. 'Menno zijn lifestruggle kwam hem verrassen op het vliegveld, dus die zijn nu op date'. Ik sla mijn handen voor mijn mond. 'Nee, echt?! Was Daniel op het vliegveld?! Wat cute!'. Martijn knikt. 'Maar, je mag dit niet tegen de andere zeggen, want naast jou en mij dan, is er verder niemand van het team die het weet. Ik kwam erachter omdat ik hem zag weg rennen'. 'En toen?'. 'Ben ik stiekem erachteraan geglipt en heb ik het gevraagd. Hij zei dat hij jou nog iets wilde laten weten, dus hij zal na dit nieuws nog wel hierheen komen vanavond'. 'Ik hoop het!'. 'Nou, maar nu heb ik honger, dus wij gaan brunchen!'. Martijn gaat recht zitten en staat op. Hij tilt me op en gooit me over zijn schouder heen. 'Oh, ik heb dit gemist!' lacht hij, terwijl hij naar de kamer toe loopt. Ik schiet in de lach. 'Nah, ik niet'. 'Nou!' lacht Janne, als we de woonkamer in komen. Ik geef haar een middelvinger en de rest schiet in de lach. 'Dat is nou niet precies wat het vrouwelijke geslacht hoort te doen'. 'Ugh, hou op met die verschrikkelijke vrouw'. 'Wat hebben we gemist?'. 'Mijn tante kwam langs en die is heel erg gemanierd. Maar ja, Eefje niet. Dus ze heeft een hekel aan Eefje en toen Eef haar middelvinger naar me opstak ging ze dat zeggen'. De jongens schieten in de lach en Martijn tilt me van zijn schouder. Hij zet me op de grond en gaat, zonder mij los te laten, op de bank zitten. Dan trekt hij me op zijn schoot en slaat zijn armen om me heen. 'O trouwens, ik denk dat we weten wat we morgen gaan doen' zegt Rj, en hij, Louis, Alex en Janne schieten in de lach. Wij kijken ze raar aan. 'Wat er vanmorgen gebeurt is was op het nieuws en alle fans vroegen er naar net. Dus we hebben het kort uitgelegd en nu moeten we "how to make Eefje happy again" posts gaan plaatsen' zegt Louis. Ik kijk ze grinnikend aan en ze trekken een pruillip. 'Oké, dan wordt onze filmmarathon iets later Ed. Sorry mate!'. Ed lacht. 'Maakt niks uit'. Ik knik dankbaar en stoot Martijn aan. 'Je had toch honger?'. Martijn strekt zijn arm uit en ik zie een half opgegeten donut. 'Hoe kom je aan die donut?!'. Martijn wijst naar Watse die me onschuldig aan kijkt. 'Sinds wanneer eten jullie donuts zonder mij?!'. Watse zucht dramatisch en geeft me ook een donut. 'Dit noem je nog eens een goede brunch!'. Ik voel Martijn lachen en steek mijn middelvinger naar hem op. 'Shut up jij!'.

~

Rond ongeveer 17:00 uur zitten Martijn, Louis, Janne en ik op de bank in het appartement. Menno is er nog steeds niet en Rj en Watse zijn ongeveer een uur of twee geleden weg gegaan. We hebben net allemaal om de beurt gedoucht en zijn nu aan het kletsen op de bank. 'Ben je serieus over je schoenveter gestruikeld? Wat een sukkel!' lach ik. Louis steekt zijn middelvinger naar me op. Martijn schud lachend zijn hoofd naar ons en Janne zit grinnikend op de bank. 'Eef, ik moet gaan. Ik heb Alex beloofd dat ik vanavond mee zou gaan naar zijn ouders'. 'Is goed, hoe kom je thuis?'. 'Ik kan wel een taxi bellen?'. 'Ik kan je ook wel brengen? Ik moet toch ook naar huis' bied Louis aan. 'Nee hoeft niet hoor'. 'Het is een kleine moeite'. 'Oké dan'. We nemen afscheid van de twee en dan zijn Martijn en ik alleen. 'Nou, zo te zien heeft Louis er nog steeds moeite mee' lach ik. Martijn knikt en kijkt op de klok. 'Ik had Menno hier nu eigenlijk wel verwach-'. Precies dan gaat de bel. Ik schiet in de lach en Martijn staat op om de deur te openen. Meteen rent Menno binnen en springt hij op me om me te knuffelen. 'EEF!'. Ik schiet in de lach en knuffel Menno terug. 'oké, voordat je vragen gaat stellen, Ja ik ben oké. Nee je hoeft je geen zorgen te maken. Ja ik heb veel ijs op vandaag en je moet me sowieso gaan vertellen over je date met Dan!'. Menno draait zich om naar Martijn, die hem onschuldig aan kijkt. 'Ik moest haar toch op een manier opvrolijken? En ze wist het toch al van jullie dus ja!'. 'Oké dan'. 'Maar vertel!'.