LIFE HATES ME; MARTIN GARRIX✔ (Dutch)

8.

~Eefje~
Met mijn koffer achter me aanrollend loop ik het huis binnen. 'Ik ben thuis!' roep ik. Geen reactie. 'Hallo?'. Weer geen reactie. Er is dus niemand thuis. Ik sleep mijn koffer mee de trap op naar mijn kamer en plof neer op mijn bed. Mijn ouders hebben een briefje op mijn nachtkastje gelegd dat ik wel pizza kan bestellen, dus dat doe ik ook. Ondertussen dat ik wacht, pak ik mijn koffer uit.

De bel gaat en ik loop naar de voordeur. Er staat een meisje voor de deur. Ik schat haar ongeveer een jaar ouder als mij. 'Je pizza's'. Ik neem ze aan en betaal haar. Dan ga ik op de bank zitten en pak mijn telefoon. Ik zet mijn pizza neer en dan bedenk ik me ineens dat ik Martijn zijn shirt nog aan heb. Ik besluit hem te facetimen.

Niet veel later wordt er opgenomen. 'Hey Eef met een hartje achter haar naam!'. 'Hey persoon die niet Martijn is'. 'Menno wie is dat?!' hoor je Martijn op de achtergrond roepen. 'Dat is je vriendinnetje!' roept Menno terug. 'Menno dus' lach ik. Menno knikt. 'Dus waarom bel je'. 'Ik belde omdat ik Martijn sweater nog aan heb'. Nu wordt het beeld bewogen en komt Martijns hoofd weer in beeld. 'Hoi' lach ik. 'Ho- Menno hou op!'. 'Maar ik wil ook in beeld'. 'Kleuters!' grinnik ik. 'Wacht even'. Weer beweegt het beeld en dan komen Martijn en nog twee andere jongens in beeld. 'Hoi' zeg ik droog. De jongens schieten in de lach. 'Nou, wie is wie?'. 'Ik ben Menno'. 'RJ'. 'Martijn'. 'Dat wisten we al'. We schieten in de lach en ik eet een stuk van mijn pizza. 'Je hebt pizza?!' roept Martijn. 'Euhm... ja? Ik heb er zelfs twee'. 'Waar woon je?!'. '** ********* hoezo?'. Martijn gaat uit beeld en ik kijk de andere twee jongens raar aan. 'Louis had zijn pizza afgepakt dus heeft hij niet gegeten. Hij staat echt binnen nog time aan je voordeur'. Ik schiet in de lach en eet rustig verder.

De deurbel gaat en ik doe open. Daar staat Martijn hijgend voor de deur. 'Sukkel! Waarom had je nou niet gewoon een nieuwe pizza besteld?'. 'Ik mocht het niet van Louis, maar waar is de pizza'. 'In de kamer'. Martijn doet zijn jas en schoenen uit en loopt dan naar de kamer. Ik doe hoofdschuddend de deur achter hem dicht. 'Kneus' mompel ik. Ik loop ook de woonkamer in en ga verder met mijn pizza. Menno en RJ kijken ons lachend aan. 'Ik zei het toch?' lacht Menno. Ik haal mijn schouders op en eet verder van mijn pizza. 'Dus, waar hadden we het over?'. 'Over dat jij straks gewoon weer naar school moet en wij niet'. 'Nog maar een maand en dan ben ik er ook vanaf hoor!'. 'Dan moet je wel slagen!' zegt Martijn streng. Ik schiet in de lach. 'Je lijkt mijn moeder wel'. 'Over ouders gesproken, waar zijn ze eigenlijk?'. 'Niet hier'. 'Nee dat hadden we ook wel door'. 'Waarschijnlijk werken. Dan is er weer een spoedgeval of doen ze er alles aan om langer weg te mogen blijven'. Ik zucht en leg mijn voeten op het tafeltje voor me.

'Wij gaan nu gamen, we zien jullie wel een keer!'. 'Is goed, bye!'. We hangen op en ik eet mijn laatste stukje pizza op. 'Jij hebt een goede pizza smaak'. 'Bedankt denk ik?'. 'Het was een compliment'. 'Oké? Wil je anders iets drinken?'. 'Graag, een filmpje er bij zo ook wel mogen'. 'Verwend kind' lach ik, terwijl ik Martijn zijn hoofd weg duw. 'Ey! Dat zeg je toch niet over dé Martin Garrix?!'. Ik lach en haal mijn schouders op. 'Wat wil je drinken? Je kunt kiezen uit appelsap op chocomel'. 'Doe maar appelsap'. 'Oké'. Ik loop naar de keuken en pak het drinken.

Als ik terug kom heeft Martijn het zich al helemaal gemakkelijk gemaakt en staat er al een film klaar. 'Hoe heb je dat zo snel gedaan en hoe weet je waar alles ligt?'. 'Ik heb dezelfde soort tv als jullie en de dekens had ik zien liggen bij binnenkomst'. 'Ja ja, stiekem ben jij gewoon komen bespioneren!'. Martijn schiet in de lach en ik zet het drinken op tafel. Martijn haalt zijn voeten van de bank zodat ik tussen zijn benen kan gaan zitten. Ik kijk hem droog aan en hij gaat recht zitten zodat ik er naast kan zitten. Ik plof tevreden neer en trek het dekentje over me heen. 'Is de film goed gekeurd?'. 'Weet ik niet, ik heb hem nog nooit gezien'. 'Heb jij Jaws nog nooit gezien?!'. 'Nee, is dat zo erg dan?'. 'Ja! Die gaan we dus sowieso kijken!'. Martijn zet de film aan en legt zijn arm achter me op de bank leuning. 'Subtiel hoor Garristen'. Martijn doet alsof hij baalt en schiet daarna ook in de lach.

~

'Aaah!'. Ik kruip onder de dekens dicht tegen Martijn aan. We zijn bijna op het einde van de film. Tussendoor hebben we hem even op pauze gezet omdat mijn ouders thuis kwamen. Ze begonnen helemaal tegen me te schreeuwen over vreemden in huis halen en dat ik een mislukkeling was. Ik had liever gehad dat Martijn daar niet bij was maar ja, Life hates me. 'Eef, het is weer weg je kunt kijken'. Ik steek mijn hoofd weer boven de dekens uit. Nog steeds dicht tegen Martijn aan zittend kijk ik verder. Na nog drie keer schrikken begint de aftiteling. 'Eindelijk!' zucht ik. Martijn lacht. 'Kan onze Eef niet tegen horrorfilms?' grijnst Martijn. Ik geef hem een duw en sta op. Martijn trekt mij terug terwijl hij opstaat. 'Tijn!'. Martijn lacht en trekt me omhoog. 'Ik ga maar weer eens. Succes op school morgen en we zien elkaar wel weer'. 'Is goed. Bedankt en ik zal wel bellen als er weer pizza is'. 'Je kunt me sowieso altijd bellen als er iets is. Ik weet dat je ouders je echt niet lekker zitten'. Ik zucht en knik. Martijn trekt me in een knuffel en gaat dan naar huis. Ik ga ook slapen nadat ik alles heb afgesloten.