LIFE HATES ME; MARTIN GARRIX✔ (Dutch)

49.

~Eefje~
'Ik ben doodop' zucht Martijn als hij van het podium komt. Dit was de laatste show van de tour en volgens mij ging het super goed. Ik geef hem een handdoek en samen lopen we naar de kleedkamer waar de rest is. 'Goed gedaan man!' roept Louis zodra we binnenkomen. Martijn lacht en ze doen een soort bro-hug achtig iets. Ik leun naast Janne tegen de muur terwijl we kijken hoe iedereen Martijn feliciteert. Ook de mensen van het team komen nog even feliciteren. 

Nadat iedereen geweest is komt Martijn onze kant op en feliciteert Janne hem ook nog. Daarna open ik mijn armen en laat hij zich er uitgeput invallen. 'Ik ben zo moe dat ik misselijk ben'. 'Dan had je gister niet de hele nacht op moeten blijven'. 'Maar ik had zo'n goed idee en ik moest het even uitwerken'. Ik glimlach en geef hem mijn flesje water. 'Hier, misschien helpt dit'. Martijn pakt het flesje aan en neemt een paar slokken voor hij het terug geeft. 'Moet je even gaan zitten'. 'Nah'. 'Martijn je bent super wit, ga zitten' roept Daniel van de andere kant van de kamer. Ik lach en Martijn gaat zitten. Hij pakt mijn arm vast en trekt me naast hem op de grond. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en mijn hand op zijn haar. Ik grinnik en begin met door zijn haar te kroelen. Janne geeft me een ahw-gezicht en ik glimlach naar haar. 

Watse komt binnenlopen en vraagt de aandacht. 'Hey mensen. Ik wil jullie allemaal heel erg bedanken voor deze afgelopen maanden. Het was echt prachtig en volgens mij vond iedereen het ook leuk, ondanks alle stress'.  Er wordt wat gelachen en Watse gaat verder. 'Dit was helaas de laatste show van de tour. En ik wil Martijn ook even speciaal bedanken, want hij moest het allemaal op het podium doen. Waar is ie?'. 'Bij Eefje' lacht Menno, en hij wijst onze kant op. 'Oh, slaapt ie?' lacht Watse. Ik kijk naar Martijn en hij humt wat. 'Bijna'. Watse glimlacht. 'Oké dan. Euh waar was ik... Oh ja! Zoals jullie weten hebben we om alles af te sluiten een weekje Disneyland Parijs geboekt. De mensen die niet mee wilden hebben dat aangegeven en voor hen gaat er een vliegtuig terug naar Nederland in plaats van naar Parijs. We vertrekken morgen om 13:00 naar het vliegveld en... dat was het wel denk ik. Nogmaals heel erg bedankt en dan kunnen we naar het hotel'. Iedereen geeft Watse een applaus en maakt zijn weg naar de bus die buiten staat. Ik schud Martijn wat heen en weer. 'Ja ik ben wakker' gaapt hij. Ik lach. 'We gaan'. 'Mooi!'. Martijn gaat recht zitten en ik sta op. Hij steekt zijn armen uit en ik trek hem omhoog.

~*~

Terug in onze hotelkamer laat Martijn zich op het bed vallen. 'Welterusten'. 'Moet je je niet eerst omkleden?'. 'Te moe'. 'Maar dit slaapt toch niet lekker?'. 'Hmh'. Ik lach. 'Oké dan, ik ga me wel even omkleden'. 'Sgoed'. Ik lach en loop de badkamer in.

Zodra ik mijn pyjama aan heb en mijn avond routine heb gedaan loop ik terug de kamer in. Het is onderhand al tegen 3 uur 's nachts en ik ben moe. Ik glimlach als ik Martijn zie. Hij heeft toch de moeite gedaan zich om te kleden en ligt nu in een joggingbroek en zonder shirt boven op zijn dekens te slapen . Ik pak het wollen dekentje van de bank en leg het voorzichtig over hem heen. Ik leg mijn telefoon aan de oplader en doe het licht uit. Dan sprint ik naar mijn bed en kruip onder de dekens. Om de een of andere reden doe ik dat altijd. Het is niet dat ik bang ben in het donker, maar... nee. Ik heb eigenlijk geen verklaring. 

Als ik bijna in slaap val voel ik iets bewegen naast me. Ik open mijn ogen en zie dat Martijn tegen me aan is komen liggen. Hij heeft het wollen dekentje mee genomen en kruipt dicht tegen me aan. 'Hey' fluister ik. Martijn mompelt iets wat ik niet kan verstaan en slaat zijn armen om me heen. 'Slaap lekker'. 'Weltr-'. Het laatste is al niet meer te verstaan. Met een glimlach sluit ik mijn ogen en al snel val ik in slaap.