⚫03 : The Fourth Born⚫

2.7K 105 20
                                    

Stark's POV

"You know, what you're doing right now won't work. They're after her. You need to get her as soon as possible if you want to keep her alive", bungad ni Storm sa'kin as soon as he arrived from nowhere.

Nagulat nalang ako nang bigla siyang sumulpot galing sa portal. He was gone for like a month doing his own thing at hilig niya ang mangielam kahit kakarating niya palang.

"He is 100% right, Stark. We all know what will happen next kapag hindi mo pa siya dinala dito. She's safe with us... with you", King butts in which earn him a thing from me, tinitigan ko ang glass wine sa harap ko at humagis papunta sa kanya na mabilis niyang naiwasan.

Amusement is very evident in his voice. I know what he's thinking because I can read it and they also did the same to me.

"You can't blame us dahil nasa tyan palang siya ng nanay niya ay binabantayan mo na siya. Hindi ka naman namin pinagbabawalan sa nararamdaman mo kaya hindi na kami magtataka kung tama ang iniisip namin", saad ni Storm at umupo sa kaharap kong couch ga'nun din si King.

"Stop teasing me with your nonsense words. Walang patunay lahat ng sinasabi niyo. Ibabalik ko lahat ng mga sinabi niyo sa'kin once na mahanap niyo ang mga nakatakdang misyon para sa inyo", sinimsim ko ang alak na natitira at marahas ng tumayo para iwan ang dalawang may nakakalokong ngiti.

My grandfather Vladimir is a pureblood, we all know that and we also know how powerful he is and heartless he is na kahit kaming mga apo niya ang nilagay niya sa ganitong sitwasyon. Mama once told me not to hate him because of what he did. She believe in him more than she is to herself. Hindi ko alam kung saan nakukuha ni Mama ang sinasabi niya dahil para sa'kin, isa lang siyang walang malasakit na bampira.

I was the fourth born grandson. We have different mothers but we came from one blood.

Pureblood.

The purest of all kind.

We all decided to use our mothers' last names so no one will recognize us but it's too late to hide.

Pero hindi 'yun naging dahilan para simulan ng away naming magkakapatid. Sakit man kami sa ulo ng isa't isa pero pamilya pa rin ang turingan namin.

We made a promise to live with kind and in peace unlike Vladimir.

And just in time, the huge wooden double doors open with a loud thud.

And in a snap, King, Storm and I are standing infront of Cloud who is walking straight to us as if there is a fire coming out from his eyes.

Walang ni isang nagsalita sa'ming tatlo para alamin kung anong nangyari sa kanya hanggang sa isang dipa nalang ang distansya niya.

"I saw them. I was just passing by the town when I saw one of them", Cloud's voice remain calm but his eyes says something is off.

"What do you mean?" Nakakunot ang noo na tanong ko.

He is staring at me intently na para bang nagdadalawang isip na sagutin ang tanong ko.

"Julienne must be dead by n---"

Hindi ko na pinatapos ang sasabihin niya dahil tumakbo na ako palabas, running using my vampire speed.

Hindi ko maisip na pwede ko siyang abutan sa ganoong itsura.

Her bloody and lifeless body.

Huminto ako panandalian at pinakiramdaman ang paligid ko, pinakinggan ko lahat ng pwede kong marinig kahit na patak ng tubig sa malayong distansya.

It took me seconds bago ako makaamoy ng pamilyar na pabango ng babae. Awtomatiko akong napalingon sa pinanggalingan noon at walang pagdadalawang isip na tinakbo 'yun.

The Untold Story Of Vladimir's Grandsons (Republished)Where stories live. Discover now