The Untold Story Of Vladimir's Grandsons (Republished)

⚫17 : Monster's Havoc (continuation) ⚫

"This is still belong to us. We will be staying here until sunrise. Ya'll must be tired from the long drive, you can go upstairs and rest after we eat" King in informed as we arrived at our destination.

It was a plain white house. It looks like a vacation house because it's smaller than their mansion. Furnitures were covered with a white cloth. 'Yung itsura ng bahay na matagal ng hindi natitirahan pero malinis ang loob.

Pabagsak na umupo sa mahabang sofa sina Aynsley samantalang si King ay nakita kong pumasok sa isa sa mga pinto na hindi ko alam kung ano.

Hindi ako napagod sa byahe kundi sa kakaisip kung ano'ng nangyayari na sa kanya. They wouldn't take us here if it isn't that too dangerous for us kaya ga'nun nalang din ang pag-aalala ko also for Cloud and Storm na sigurado akong nahihirapan sa mga oras na 'to. I've heard everything from Cleo and that is enough for me to worry.

Umupo ako sa tabi ni Shanayah na konti nalang babagsak na ang mata.

"Aren't you worried?" tanong ko.

She was confused at the first seconds, "Of course I'm a little worried but you know, you have to trust them. Hindi naman nila siguro hahayaan na may mamatay na isa sa kanila" ngumiti siya na may halong lungkot.

She has a point. Base na rin sa kwento ni Cleo, matibay ang samahan ng magkakapatid kahit na ba hindi sila lumaki sa piling ng isa't isa plus Stark is the youngest, siguro kung ikukumpara sa mga normal na magkakapatid, hindi hahayaan ng panganay na may mangyaring masama sa mas nakababata sa kanya. They have to protect them at all cost.

Natanaw ko si Ayns sa katapat na sofa. Para siyang balisa at wala sa sarili. Kanina din sa kotse napakatahimik niya. Ni hindi niya kinakausap si King, wala akong makitang pag aalala at panic sa mukha niya na nakakapanibago dahil kung ako ang nasa pwesto niya may gagawin ako kahit papa'no knowing na halos kasama niya ng lumaki ang apat.

"Ayns" napataas ang kilay ko nang hindi siya lumingon. Malakas naman ang boses ko para marinig niya. "Aynsley!" now she's staring like I'm some kind of a prey.

"Lutang ka" I awkwardly laugh nang sabihin ko 'yon.

"I'll go help King prepare our dinner" umalis siya nang hindi man lang pinansin ang sinabi ko.

She's weird. She's not like the Aynsley from the first day.

"Hindi na 'ko kakain. Mas lamang ang antok ko kaysa sa gutom. Tell them I'm sleeping. Sometimes skipping dinner won't kill. I'm really sleepy" tamad na tumayo si Shanayah at tinahak na ang hagdan papunta sa isa sa mga kwarto sa taas.

Hindi ko naman siya mapigil dahil nakakapagod nga naman talaga 'tong nangyayari sa'min physically and mentally. Cleo and I were left at the living room waiting for the food. She was just simply admiring the whole place. Walang tigil ang paggala ng mata niya sa buong bahay hanggang sa matagal tumigil ang paningin niya sa isang parte kaya sinundan ko nang tingin 'yon.

"That's his'" her words came out as a whisper. Tumayo siya nang hindi inaalis ang tingin doon.

Nagtaka ako nang doon siya papunta. Pinigilan ko pa siya nung una pero parang wala siyang naririnig kaya wala akong choice kundi ang sumunod nalang sa kanya.

"Cleo! Baka pagalitan tayo ni King!" Saway ko nang hawakan niya ang dalawang door knob ng malaking double door na kagaya ng pinto sa mga kwarto sa mansion but this one is smaller.

She placed her index finger on her lips and smirked, "Gusto ko lang malaman kung totoo talaga ang mga sabi sabi"

"But it says 'do not open'" tinuro ko ang papel na nakadikit sa gilid ng pinto.