⚫️ 39 : Do Or Die ⚫️

1.2K 70 155
                                    


Third Person's POV

Storm came out from somewhere above. Kumislap ang buong lugar nang tumapak ang kanyang mga paa sa lupang tinutuntungan ng mga posteng sinasabitan ng apat na lubid.

Shanayah who is half asleep can barely see him but she knew that there was an electricity flowing all over his body and his eyes aren't normal anymore. Nababalot ang maamo nitong mga mata nang kulay na nagmimistulang kidlat sa kanyang paningin.

He starts to walk straight to where she is, looking up to where she is hanging not breaking their contact with gritted teeth and clenching fist. Habang tumatagal ay mas nararamdaman ni Shanayah ang kung anong lakas sa kanyang katawan. Para bang sinasalin sa kanya ang lakas sa pamamagitan ng tingin. And now that she's fully awake, kitang kita niya ang nakakamanghang pagkislap ng buong paligid at ang kuryenteng dumadaloy sa katawan nito.

She want him to stop for some reason. Natatakot siya na baka sa sobrang lakas nito ay iyon ang maging dahilan nang hindi magandang pangyayari. She wants him to stay to the Storm she sees everyday. She don't want him to see in so much anger. The thought scares her more than she scare death.

She look around and saw Cloud already has Cleo in his arms habang nakatayo sa gitna ng mga kalahi nitong bampira. They look like they can't go near him at alam niyang dahil iyon sa may ginagawang kung ano si Cloud na hindi niya na aalamin pa.

Bumalik ang tingin niya sa ibaba kung saan naglalakad palapit ang lalaking magliligtas sa kanya pero ga'nun nalang ang pagkataranta niya nang mawala ito doon at hindi niya maaninag ito sa buong lugar.

Bumalik ang panghihina ng katawan niya sa hindi malaman na dahilan. She suddenly feel dizzy and feels like something is ripping inside her.

Mariin aiyang napapikit habang dinadama ang sakit.

"Shanayah!"

Someone hollered.

"Don't f*ckin'close your eyes!"

Pinilit niya ang kanyang sarili na dumilat at tingnan kung saan nanggaling ang boses.

She gasped when she saw Storm mid air papunta sa direksyon niya. He has something on his hand na umiilaw at habang papalapit iyon ay kusa niyang naipikit ang kanyang mga mata and after, she just felt her body on someone's arms. Naramdaman niya ang luwag sa kanyang katawan na parang wala nang nakataling lubid doon.

"Open your eyes. Just look at me. Only me and that's an order" Shanayah knew Storm snapped.

He knew that the moment she lost her concious, it will be forever. She'll forever missed to see his face again, regret dying and leaving him alone.

Pilitin man niyang manatiling gising ay pilit din siyang hinihila ng bigat ng kanyabg mga talukap papunta sa dilim.

Sandali siyang nanginig at tila nabuhayan ang bawat parte ng kanyang katawan dahil sa kuryeng dumaloy sa kaibuturan ng kanyang ugat at laman.

She glance at Storm who already look sorry, "I had to do it. I had to so I will not regret losing you forever"

She wasn't ready for this. Lakas lang ng loob ang nagtulak sa kanyang harapin ang katapusan ng buhay niya. She's young at marami pa siyang pangarap sa buhay na gustong tuparin kasama ang lalaking mahal niya.

"I wanna go home. Please take me home", her voice cracked and it makes him weak.

Seeing her plead breaks him. He can feel the fear and sadness in her. He'll promise to do everything to make sure that she will never feel this way again.

Lalong umapoy ang galit niya sa taong may gawa ng lahat nang 'to

"Hush baby, I'll take you home", he softly whisper to her before settling a kiss on her forehead.

The Untold Story Of Vladimir's Grandsons (Republished)Where stories live. Discover now