Ups! Gambar ini tidak mengikuti Pedoman Konten kami. Untuk melanjutkan publikasi, hapuslah gambar ini atau unggah gambar lain.
⚫️⚫️⚫️
Shanayah's POV
Nagising ako sa pangangalay na nararamdaman ko sa buong katawan. Sinubukan kong igalaw ang mga kamay ko pero may parang mahigpit na bakal ang pumipigil doon and when I lift my head to look at it hindi nga ako nagkamali. Nakatali ang mga kamay ko sa itaas ng aking ulo at ga'nun din ang mga paa ko. Pinikit ko ng mariin ang mga mata ko. Pinagmasdan ko ang buong paligidat wala akong makita kundi mga torch sa gilid ng malaking silid na walang laman kundi kami lang.
"Cleo!" tawag ko sa kanya na katabi ko rin.
Ilang beses kong tinawag ang pangalan niya pati na rin si Aynsley na may tuyong dugo sa bandang kaliwa ng noo. Nang magising siya ay sinunod niya si Julienne.
"What the?! Where are we?!" halos pasigaw na tanong ni Cleo nang makita niya ang sitwasyon naming apat.
Pilit niyang inaalis ang pagkakataposas ng kamay niya makapal na bakal pero wala namang mangyayari, papagurin niya lang ang sarili niya.
Nilingon ko si Ayns, "Okay ka lang? May sugat ka" she nod.
Unlike Cleo, mas kalmado siya at parang nag iisip while Julienne who is silently crying beside her. I can't blame her dahil sinong hindi matatakot at maiiyak kung magigising ka nalang sa ganitong silid nang nakakadena at hindi alam kung nasaan.
Then I remember Storm. Kung ganito akong nagpapanic at natatakot sigurado akong mararamdaman niya iyon at hindi siya magdadalawang isip na hanapin kami. Ayokong mangyari ang bagay na 'yun dahil baka mas mapahamak pa silang magkakapatid.
Hindi ko alam kung ilang beses akong bumuga ng hangin para paklamahin ang sarili ko pero balewala dahil hindi ko kaya magtapang tapangan sa ganitong sitwasyon.
"Valdimir..." I heard Cleo whisper, "This is impossible. He's dead long ago"
Ayon din ang pumasok sa isip ko at ayun ang dahilan kung bakit nila kami pinoprotektahan pero bakit?
"Hindi ba't tayo ang susi para maibalik siya sa mundo? Bakit bigla nalang siyang nagpakita at sumulpot nang ga'nun nalang?" naguguluhan na tanong ko.
Nilingon ko si Aynsley, "Hindi ko na alam kung anong nangyayari but we are all in danger including the boys. Kung malalaman nila kung nasaan tayo ay malaking gulo. We need to survive by ourselves", she spoke.
Nakagat ko ang ibabang labi ko, "They spent enough years protecting us. From the day we were born until now. This is now the time for us to fight with them. I... I can't lose him." Storm, I can't stop thinking about him.
"Bravo.. Bravo.. Bravo.." A woman's voice echoed inside and her slow clap sounded more scary with the sound of a ticking heels.
Nangilabot ang buo kong katawan sa boses niya.
Hinintay namin na tamaan ng liwanag na nanggagaling sa apoy ang mukha niya habang papalapit siya dito.
Lalong lumalakas ang kabog ng dibdib ko sa bawat pagtunog ng yabag ng mga paa niya palapit sa'min.
