Elliot | WATTY WINNAAR 2020

Hoofdstuk 2.4

Het verbaast Gaby dat Dante niets weet over Elliot. Over een held zoals hij zouden ze vast toch wel les geven op de politieacademie? Elliot had hen immers ook geholpen toen hij het meisje – dat toevallig ook naast Gaby woonde – redde.

'Niemand heeft Elliot ooit gezien,' begint Gaby. 'Ook niet in het verhaal waar ik je nu over ga vertellen. Hij is een compleet mysterie voor iedereen.'

'Omdat hij niet bestaat,' onderbreekt Daila.

'Omdat hij een held is die geen waardering nodig heeft,' corrigeert Gaby. 'Het begon tien – of misschien elf – jaar geleden, toen er een briefje naar het politiebureau werd gestuurd. Het was in een lichtpaarse envelop verstuurd en bevatte een bericht dat een half A4'tje lang was.' De inhoud van het briefje was onbedoeld in de kranten terechtgekomen en had het hele dorp in rep en roer gebracht. Er werd gepraat over de verzender van het briefje, een naam die niemand bekend voorkwam, maar vooral over de inhoud, omdat de persoon over wie het bericht ging bij iedereen bekend was. Toch wist niemand wat haar was overkomen voordat het briefje was gestuurd.

Alle dorpelingen hadden het erover hoe vreemd het was dat zoiets in Kleindorp was gebeurd, waar het normaal gesproken altijd zo rustig was, maar daar hadden ze het mis. Zo'n grote, schokkende gebeurtenis die de lokale krant had beheerst was al een keer eerder voorgekomen.

Gaby dacht dat het precies op dezelfde manier moest zijn gegaan toen haar vader werd vermoord: iedereen in shock, bang voor een tweede aanval en de wolf in schaapskleren in hun midden die het had gedaan. Het was duidelijk geweest dat iemand die Gaby's vader kende de moord op zijn geweten had – een crime passionel, noemde de politie het. Gaby was lange tijd geobsedeerd geweest met alle lokale krantenberichten uit die tijd, maar kan zich er zelf weinig van herinneren; ze was twee jaar oud toen het gebeurde.

'De beschuldigingen uit de brief waren groot,' gaat Gaby verder. 'De schrijver beweerde getuige te zijn geweest van een verkrachting. Niemand wist op dat moment dat er ook maar een verkrachting had plaatsgevonden.'

Dante is geboeid door Gaby's verhaal, maar Daila staart naar de vloer. Zij ziet het al aankomen: met het enthousiasme waarmee Gaby vertelt en de interesse van Dante weet Gaby hem straks over te halen iets heel stoms te doen. Daila vindt dat Gaby zich eerst op zichzelf moet richten en het verlies moet verwerken. Het zal niet helpen om een mogelijke moordenaar te vinden – een moordenaar die, volgens Daila, helemaal niet bestaat. Het zal een doelloze zoektocht zijn.

'En?' spoort Dante aan.

'De schrijver noemde het adres waar de verkrachting had plaatsgevonden – wat toen het huis was waar ik naast woonde – en hij noemde de datum en tijd van de daad,' vertelt Gaby. Ze gebruikte haar stem en haar handen om het verhaal nog meer kracht mee te geven.

'Je maakt het veel dramatischer dan het is,' zegt Daila.

'Dit is hoe het is gebeurd!' zegt Gaby. 'En ik ben bijna op het hoogtepunt; laat me even verdergaan.'

Dante begrijpt Daila's bezwaren niet en wil graag het verhaal verder horen. Zijn donkerblauwe jas heeft hij al opengeritst en het lijkt er niet op dat hij snel zal vertrekken. Hoewel hij alleen was gekomen om het slechte nieuws te brengen namens het bureau, is hij nu geboeid door de verhalen van deze jonge vrouw en is hij zijn werk helemaal vergeten.

'Als laatste vertelde de schrijver ook dat hij de identiteit van de verkrachter wist,' zegt Gaby. 'Dat is wat de mensen echt schokte.' De kranten hadden dat feitje geen geheim gehouden en de naam gepubliceerd in het grote artikel waarin alles over de verkrachting voor de eerste keer werd beschreven. Hoewel Gaby het artikel nooit had mogen lezen van haar tante – ze was immers pas dertien jaar toen het allemaal gebeurde – was ze door de mensen op het dorp en de verhalen die ze in het voorbijgaan hoorde prima op de hoogte gebleven.