Elliot | WATTY WINNAAR 2020

Hoofdstuk 19.3

Gaby's mond is opengevallen, maar terwijl Anne-Marie een einde aan haar verhaal breit, komt de gedachte in haar op dat haar moeder alles verzint. Het komt Anne-Marie allemaal wel iets te goed uit – zij kan onschuldig weglopen en een anonieme persoonlijkheid de schuld geven. Ook vindt Gaby het verdacht dat ze zich zo weinig kan herinneren – maar aan de andere kant, als het verhaal verzonnen is, zou Anne-Marie genoeg tijd hebben gehad om een sterk verhaal te bedenken en niet zo vaag zijn.

'Ik stuurde Elliot de trap op, zei dat hij naar bed moest. Ik wist zelf niet wat ik moest doen. Was Rick al dood? Ik kon 112 bellen, maar ik wist niet hoe ik zo'n wond kon verklaren. Het mes uit de wond halen of erin laten zitten? Mijn kennis was beperkt, dus ik haalde het mes eruit en drukte een theedoek op de wond. Ik leerde echter al snel dat het te laat was.' Anne-Marie leunt achterover en ontspant haar spieren. 'Het was een ongelukkige combinatie van meerdere factoren, dat is het. En het heeft niet alleen Rick zijn leven gekost.'

'Dus hij was gelijk dood?'

'Bijna gelijk,' corrigeert Anne-Marie. 'Hij heeft het nog een paar minuten volgehouden. Zelfs als ik 112 had gebeld, waren ze niet op tijd geweest. Maar nu had ik een ander probleem: wat moest ik doen? In een vlaag besloot ik hetzelfde te doen als ik Elliot had opgedragen: ik ging naar bed – ook al sliep ik bijna niet – en de volgende ochtend toen ik wakker werd, wat veel vroeger was dan Elliot, Finn en jij, belde ik 112. Ik zei dat ik hem zo gevonden had in de keuken, dat ik niets wist. Maar ik wist dat ik bovenaan het verdachtenlijstje stond. Toen ze eenmaal kwamen om mij te arresteren, bekende ik de misdaad, zodat ze niet achter Elliot aan zouden gaan.'

'En wij dan?' Gaby houdt haar hoofd schuin terwijl ze het verhaal inbeeldt. 'Finn en ik gingen bij Evelien wonen, maar Elliot dan?'

'Hij ging bij oma wonen.'

Enkele zinnen uit oma's dagboek komen terug in Gaby's gedachten. Gaby herinnert uit het dagboek dat oma Elliot verborg voor haar en Finn. Oma had het spannend gevonden en de gebeurtenis vergeleken met het krijgen van een hartaanval, maar Gaby had geen idee gehad wat er aan de hand was.

'We wilden geen risico meer lopen, dus Elliot zou vanaf dat moment thuis les krijgen en geen contact meer met jullie hebben. We wilden niet dat hij jullie zou vertellen wat er gebeurd was – het was wel duidelijk dat hij niet begreep hoe ernstig het was.'

Gaby schudt haar hoofd – niet omdat ze het er niet mee eens is, maar omdat er nog iets niet klopt. 'En het bewijs dan?' vraagt ze. 'Er was bewijs tegen je. Dat moet wel. Ze zetten niet iemand vast omdat diegene heeft bekend, maar er moet ook bewijs zijn voor jouw gevangenneming.'

Anne-Marie grijnst. 'Ik wist wel dat ik een slimme dochter had,' zegt ze. 'Maar inderdaad, er was bewijs. Ik had het niet eens hoeven planten; het was door de hele situatie daar vanzelf gekomen. Achteraf gezien ben ik daar blij mee, omdat ik daardoor Elliot kon beschermen.'

Ze haalt haar schouders kort op en lijkt even verdwaald te raken in haar gedachten, maar ze pikt de draad snel weer op. 'Het mes bijvoorbeeld. Dat was een keukenmes, dus het zat vol met mijn vingerafdrukken. Nadat Elliot het gebruikt had, had ik het ook uit zijn handen genomen, dus het is zeker dat ik daar sporen op heb achtergelaten. Mijn haren lagen in de keuken. Ik had bloed op mijn schoenen, huid en kleren, wat niet klopte met het verhaal dat ik de politie had verteld dat ik hem pas 's ochtends vond; het grootste deel van het bloed had al opgedroogd moeten zijn en niet zo veel sporen op mij hebben achtergelaten als dat het deed.' Voor het eerst kijkt ze Gaby weer aan. Haar ogen zijn droog en er lijkt geen emotie in te staan. Is dat van de verhardende jaren in de gevangenis of is ze altijd al zo geweest? 'Ik had natuurlijk wel geprobeerd mezelf schoon te maken, maar in de hectiek heb ik dat niet zo goed gedaan als een beoefende moordenaar dat zou doen.'

Een moordenaar... Dat was zij ook geworden.

Gaby schudt inwendig haar hoofd en corrigeert zichzelf: als ze haar moeder moet geloven, is dat niet waar. Elliot is de dader, niet haar moeder. Maar de kracht van gewoonte zal het Gaby moeilijk maken om haar moeder opeens als de onschuldige te gaan zien.

'En een motief?' vraagt Gaby. 'Wáárom zou jij hem gedood hebben?' Bewijs alleen is niet genoeg om iemand vast te zetten, dat weet Gaby ook.

'Dat was het enige waar het OM niet zeker over was,' zegt haar moeder. 'Tegen de rechter zeiden ze dat het een zaak zoals velen was: één geboren uit seksuele motieven of wraak, waarschijnlijk een combinatie van de twee. Ze benoemden niets specifieks, maar wezen naar een wankele relatie – iets wat niet te bewijzen is (en ook niet waar was), maar het deed er ook niet meer toe. Het bewijs wees naar mij en ik had al een bekentenis gedaan.' Ze haalt haar schouders op en zucht. 'En zo ben ik hier beland.'

Waarheid of leugen? Kunnen we Anne-Marie geloven?

In het volgende hoofdstuk zit een ENORME plottwist, dus kijk daar maar alvast naar uit! Ik weet nog goed toen ik die bedacht: het was midden in de nacht (dan komt inspiratie altijd naar boven) en ik heb de rest van de nacht niet meer kunnen slapen omdat ik het idee gewoon nog verder wilde uitwerken. Ik was zo enthousiast!

Het is wel een ingewikkelde plottwist, dus ik denk dat ik het hele hoofdstuk er in één keer op ga zetten. Dan is het misschien makkelijker te begrijpen omdat je gelijk het hele plaatje kan verwerken! Dus bereid je voor op een driedubbele update vrijdag 😏