O sabah işe geçtiğinde sadece sabahki toplantıya katılmaktı amacı. Ardından hemen okula gidip Neslihan'ı görecek, bebeği aldırmak zorunda olmadığını söyleyecekti. Mutlu olur muydu ki? Olurdu ona göre. Bebeğinden azınlık olarak istekliler dışında, kadınların çoğu vaz geçmek zorunda kalmadıkça bunu eyleme dökemezdi. Neslihan'ın çoğunlukta olduğunu varsaymak istiyordu. Kamuran ona bir ışıltıyla bakarken Keriman lafa girdi.
"Sizin aranızda bir şey var. Büyük ablaya söylenmiyor, neden?"
"Yok bir şey abla. Şe.Ker'miz izin almak için şirinlik yapıyor işte."
"Dün de izin aldın Kerem, hayırdır?"
"Bir işim var abla. Hem ben de bu şirketin bir hissedarıyım. Neden izin almak zorundayım? Toplantı, rapor, hesaplama eksiksiz çalışıyorum. Kar üstüne kar ettiriyorum buraya. Yarım gün izin almak daha çok terletiyor beni."
"Bu aşık olmuş Kamuran."
Anında başı küçük ablasına döndü. Bunu kardeşi onlardan izin alırken anlayan bir insan türü olamazdı. Küçüğü büyüğünün ajanı olabilir miydi? Erkek olarak aralarında hiçbir zaman yer edinememiş miydi yoksa? En küçük ve erkek olmanın kızlar dünyasında kabulü hiç olmuyor muydu da, o yıllardır bir yalanı mı yaşamıştı?
"Valla ben bir şey demedim Şe.Ker. Nasıl anladın abla sen de?"
"Anlamamıştım, şimdi anladım. Ne safsınız ha. Hiçbir şey öğretemiyor muyum yıllardır size?"
"Öğretmiş olsan hala bekar olmazdım. Bildiklerinle kendine Müslümansın."
"Nankörsün kızım sen. Adamın yaşını o kadar söylemeyin dedim size. Babamız takıyor işte. Nüfus cüzdanına mı bakacaktı sanki?"
"Offf! Evet, demiştin. On yaş dersem hesaplamaz sandım. Otuz altı demek istememiştim. Yuh! İki yıl olmuş."
"Ortancalar hep böyle olmak zorunda mı ya? Benimki de ortanca, saf yerine koyuyorlar kocamı. Onu da uyarıyor, gözünü açıyorum; ama tık yok."
Benimki en büyük diye düşündü Kerem sırıtırken. İki kardeşi vardı, İbrahim demişti. Gözü de açıktır. Kamuran gibi saf değildir. Kendi kendine gülerken Keriman eliyle patlattı kafasına.
"Benim yanımda dalınıp gidilmeyecek öyle? Kim bu kız?"
"Neslihan. Hadi ben kaçtım. Geç kalacağım yoksa. Birazdan moda kısmına geçiş yaparsınız, canımı sıkarsınız."
"Konuşacağız bunları Şe.Ker.Arda. Kaçabilirsin; ama akşam sizdeyim."
Kerem çıkarken Kamuran konuyu değiştirmiş, iki haftadır almayı düşündüğü topuklu ayakkabının materyal cinsine karar veremediği konusunda ondan fikir almak istediğini uyduruyordu. Minik erkek kardeşini en büyüklerine yedirmeye niyeti yoktu. Sırlar kendisi ablayken keyifliydi, üçü bir aradayken tek bir abla oluyordu ortamda. Keriman.
Kerem toplantı sonrası okula geldiğinde öğle yemeği saati gelmişti. Neslihan'la yiyebileceği düşüncesiyle şirkette yememişti. Dün gördüğü kızların yanında, arkasında, hiçbir yerinde yoktu Neslihan. Kızlar da onu tanımış; ama laf atmamışlardı. Yanından geçerlerken Kerem seslendi.
"Affedersiniz. Merhaba. Ben dün de gelmiştim. Neslihan sınıfta mı kaldı?"
"Merhaba, Neslihan gelmedi bugün."
أنت تقرأ
Ben Bir Karar Verdim
قصص عامة"İlk görüşte aşka inanır mısın yoksa çıkıp tekrar mı gireyim?" Her şey bu cümleyle başlamadı belki; ama bununla devam etmesi Neslihan için hayatının aşkını bulmasını mı sağlayacaktı yoksa tüm hayalleri toz olup uçarak onu hiç istemediği bir evlil...
