Ben Bir Karar Verdim

7. BÖLÜM

6 ay bitmeden 1 hafta önce...

"Yapmak zorunda değiliz Neslihan. Böyle bir otel odasında... İçime hiç sinmiyor."

"Bana gidemeyiz. Sana gidemeyiz. Sokakta da ben yapmam. Bu oda harika bence. Sıcacık renkleri var."

"Erken olduğunu düşünmüyor musun?"

"Korktun mu yoksa?"

"Senin gibi tıfıldan mı? Yanlış adama sordun bu soruyu. Sen hiç korkmuyor musun?"

"Senin gibi heykelden mi? Sen bana ne yapabilirsin ki korkmam gereken?"

Ne yapmazdı ki? Ne yapmayacaktı ki?

Geçen aylar boyunca hayatında iyice yer edinen Neslihan, az sonra kendi isteğiyle onunla birlikte olacaktı. Kız mı erkek mi daha heyecanlıydı diye sorsalar birincilik Okan'a giderdi. Yavaş bir adım attı ona doğru. Eli kızın ince beline gittiğinde, elinin altında toplanan bol kumaştan hiç belli olmadığını biliyordu zaten bu ince belin. Yine de dokunduğunda garip hissettirdi.

Kot pantolondan başka bacaklarını saran olmamıştır büyük ihtimalle diye düşündü. Hiçbir kumaş bu kot kadar şanslı olamazdı. Az sonra kendi bacakları içine hapsedecekti onun ince, uzun bacaklarını. Göğüsleri hakkında yorum yapamaz, ne derse yalan olurdu. Çok da önemli değildi. Neslihan'ın her şeyini, olduğu gibi kabul günüydü bugün.

Neslihan başını eğdi utanarak. Sadece erkeğin elinin ince kumaş üzerinden ısısı bile onu kızartmaya yetmişti. Ilık Nisan ayının bir akşamında, havadan bağımsız olarak ateş basmıştı tenini. Karşısındaki adama sırılsıklam aşık olmamak elinde olsa hiç aşık olur muydu? O kimdi, Okan kimdi? Az sonra tek beden olacaklardı.

Kimin kim olduğunun bir öneminin olmadığı anlardan biri az sonra bu odada yaşanacaktı. Neslihan Okan'a kadın, Okan Neslihan'a adam olmak için gelmişti o odaya. Elini çenesine koyan adama karşı koymadı. Yüzünü kaldırıp gözlerinin içine baktı. Okan da, nasıl daha güzel olarak bakıyordu bilmiyordu; ama bu akşam fazladan yakışıklılık sıkmıştı üstüne.

"Çok güzelsin Neslihan."

"Yalancı."

Kıkırdayan kıza başını hafif sağa eğerek bir daha baktı. O gülmedi. Nasıl bir güzellikte olduğunu altı aydır kalp gözüyle net şekilde görüp kalbiyle de yaşamıştı. Sadece ne yaşadığından emin değildi. İsimlendir, sınıflandır, konumlandır deseler eli ayağına karışır, yapamazdı. Etrafındaki hiçbir kadın böyle değildi. İyi ki, değildi. Neslihan içlerinde parlamazdı o zaman. Şimdi gözünü alıyordu bu kadın. Az sonra kendisini ona teslim edecekti. Emin olduğu tek şey; diğer kadınlar gibi onu üzmeyeceğiydi.

Saf aşkı görüyordu onun gözlerinde. Aşık olmuştu ona, tam da Okan'ın beklediği gibi. Yakışıklı bir erkeğe duyulan beğeni değildi. Neslihan o kadar sığ değildi ki. Sığ olmasını umut ederek çıktığı bu yolculukta dizlerine kadar değil, boy veremediği dubalara dek ilerlemişti. İyi yüzerdi aslında, Neslihan'la akıntı çıkmıştı karşısına, karşı koymazsa boğulabilirdi.

Bakışlarında anlam yakalamaktan yorulan kız için ayakta durmak bile zor hale gelmişken, kalemle hatları belirlenmiş bu güzel adama bakarken ayakta durmak imkansızdı. Battal boy otel yatağının önündeki pufa bıraktı tüm ağırlığını. Dizleri titremeye başlamış, vücudunu taşımaz olmuştu.

Eli kızın belinde olan adam da onun dizlerinin dibine çöktü. Gözlerini ondan bir an bile çekmedi. Çekerse, o kahverengi gözlere odaklanmazsa akıbeti ondan habersiz belirlenebilirdi. Aklındaki senaryolar kötü bitiyordu gözünü ondan her çekmeye çalıştığında. Onun çekmemesi zorluyordu sadece. Çok yoğundu son birkaç aydır yaşadığı duygular.