Ben Bir Karar Verdim

62. BÖLÜM

⭐⭐⭐

*Umut

2 yıl sonra

Elindeki reçete ile hastanenin karşısındaki ilk eczaneye girdi Okan o Mayıs ayının ilk cumartesi akşamı. Hastanedeki işi akşama kadar sürmüştü. Şansına nöbetçi eczane araması gerekmemişti. İçerideki müşterisiyle ilgilenen eczacı genç bir adamdı. Diğer hastanın ilacını uzatırken Okan'a gülümsedi.

"Hoş geldiniz."

"İyi akşamlar. Şu reçeteyi yaptıracaktım."

Elindekini uzatınca genç adam yazılanları bulmaya koyuldu hemen. Tanıdık bir siması vardı. Daha önce görmemişti; ama görmüş kadar olmuştu. Etrafı incelerken duvardaki diplomayı gördü. Nevzat Yılmaz. Tabii yaa. Neslihan'ın çok uzun zaman önce anlattığı, tanışma fırsatı bulamadığı büyük kardeşi. Eczacılık okuduğunu bilmiyordu. Kaç yıl geçmişti aradan? Altı yıldan uzun zaman olmuştu Neslihan'la ilk ayrılıkları.

"Pardon. Sen Neslihan'ın kardeşisin değil mi?"

Merdivene çıkmış üst raflardan ilaç alan adam aşağı inerken onayladı Okan'ı. Şansın böylesi mi, kaderin cilvesi mi? Şe.Ker Eczanesinin Kerem Arda'nın lakabı olan şeker olacağını içeri girerken düşünememişti. Şimdi ablasını sorduğu için yanlış anlar mıydı? Biraz sert mizaçlı olduklarını anımsadı. Neslihan tanıştırmamıştı çıkarlarken henüz erken diye.

"Ablamı nereden tanıyorsunuz?"

"Üniversiteden. Hocasıydım bir zamanlar."

"Öyle mi? Sizi gördüğüne sevinir o zaman."

"Neslihan da burada mı?"

"Evet. Arka tarafta. İlaç incelemesi yapıyor. Geçebilirsiniz."

Okan, işte bunu aklının ucundan bile geçiremezdi. Rastgele bir eczaneye girecek, orası Neslihan'a ait olan olacak ve Neslihan da o an eczanede olacak, Okan da onu görebilecek... Mümkün müydü bu?

"Rahatsız etmek istemem. Daldıysa tam dalmıştır."

"Siz bilirsiniz. Bir tane ilaç için biraz bekleme şansınız var mı? Ecza deposundan getirteceğim."

"Tabii beklerim."

Diplomaların önünde duruyordu hala. Mezun olduğu günü dün gibi hatırlıyordu. Hamile halde kürsüde nasıl da konuşmuştu. Kerem sanki karısı her an düşecekmiş gibi bir adım gerisindeydi. Okan uzaktan izlemekle yetinmişti. Kanada'dan sırf sevdiği kadının birinciliğini canlı görmek için üç dört saatliğine gelmiş, konuşma bittikten sonra biraz daha görüp hava alanına dönmüştü.

Gittiğinin ikinci yılında, üniversitede annesi Kanadalı, babası Türk başka bir doktora öğrencisi ile yaşadığını sandığı aşkın sonucunda iki yıl önce evlenmiş geçen yıl da boşanmıştı. Bir yıldan kısa sürede biten evliliğin sebebi sadakatsizlikti. Okan'ın sadakatsizliği. Her gece izlediği Neslihan'ın ona yaptığı video bir gece Karen tarafından görülmüştü. Silerse devam edebileceklerini söylese de Okan o gece çarpmış kapıyı ayrılmıştı evden.

Neslihan'nın minik vesikalık fotoğrafına bakarken Neslihan'ın onu izlediğini fark etmedi. Görmeyi hayal ederek dönmemişti yurda. Bambaşka bir nedenden ötürü kesin dönüş yapmıştı.

"Hoş geldin. Bir şey içer misin Okan?"

Dönemedi hemen arkasına. Nefes almak yeterince zorken, yutkunmaya çalışmak imkansızdan halliceyken bir de ayaklarına komut verecek hali yoktu. Sıraya soktu hepsini. Nefesini toparladı, tükürüğüyle boğulmamak için onları yuttu, en sonunda ayaklarını çalıştırdı.