Ben Bir Karar Verdim

52. BÖLÜM

🌟🌟🌟

*Mutlu musun?

Kerem, sabah erkenden uyandığında koynunda uyuyan kadının varlığına şükretti. Dokunmaya kıyamıyordu uyanır diye. Gece geç gelmelerine rağmen dediğini yapmış, gerdeğe girmişti onunla. Daha güzel olabilir miydi, Kerem onu hiç kimseyle kıyaslayamayacak kadar doyuma ulaşmıştı. Sonrasında hem teşekkür ederek hem Kerem'i sevdiğini söyleyerek kollarında anında uykuya dalmış, ama onu uykusundan etmişti.

Ne çok beklemişti bu anın gelmesini. Kadın nasıl bir şeyse artık, Paris'te vermişti kendisini. Hafif kıkırdaması Neslihan'ın uyanmasına yetti. Gözünü açınca Kerem'in kendisine çok yakın yüzü birleşti onunla. Daha günaydın olmadan öpmeye başladı.

Üstüne çıktığında elleri çoktan, dün gece o uyuduktan sonra aptal gibi giydirdiği iç çamaşırlarına gitti. Bir süre giyinmesine gerek olmayacak gibi görünüyordu. Gerçi üstündeki çamaşırlar önce gördüklerine pek benzemiyordu. Örttükleri yerdeki teninin nasıl olduğunu hayal etme ihtiyacını ortadan kaldıracak kadar cüretkarlardı.

Dudakları kadının teninde yakıcı izler bırakırken Neslihan inledi. Sızlayan bacak arası dün gece ilk seferiymiş gibi acısını hissettiyordu. Tüm bedeni ağrıyordu sanki üstünden gergedan sürüsü geçmiş gibi. Tek bir boğanın etkisiydi halbuki. Dudaklarından bir an kurtulabildiğinde konuştu.

"Kerem, günaydın."

"Günaydın karıcım. Sen rahatına bak. Ben bir arkadaşa bakıp çıkacağım."

"Bakamıyorum rahatıma. Kruvasan yemeden yeni güne başlayabileceğimi nasıl düşünürsün?"

Dili göbek deliğinde gülmeye başladı adam. Kendini güç bela yan tarafa attığında karnını tuta tuta gülmeye devam etti bir süre. Neslihan bir elini başına destek yapıp yan döndüğünde ona gülen adam sinirini bozmaktan öte, varlığına şükretme sebebiydi.

"Sen çaktırmadan Fransız kimliği falan mı edindin kendine? Kruvasanla yeni güne başlamak nedir kadın?"

"Anında biyolojik, fizyolojik, sosyolojik, demografik sistemlerim uyum sağladı buraya. Çok sevdim ben burayı."

"Sadece takside karanlıkta gördüğün bir şehri sevdin ve adapte oldun yani?"

"Kerem, farkında mısın bilmiyorum, ama psikolog gibi benim dediğimi tekrar edip çıkarımda bulunmaya çalışıyorsun."

"Aaaa doğru, sen de gitmiştin değil mi o bilim insanlarlarından birine? Sana sökmüyor bunlar. Neyse ben başka kadınlarda denerim şansımı bir ara."

"Kereeeem..." diyerek adamın üstüne çıkan Neslihan onun kollarını tuttu.

"Benden başka kadın mı var senin için?"

Yoktu. Nasıl olabilirdi? Üstüne çıkan kadın bir zamanlar istemediği ne varsa hepsine birden sahipti, iyi ki öyleydi. Karşılaştığı kadın hayalinde kurduğu gibi olsaydı, ömrü boyunca nasıl bir mutsuzlukta yüzebileceğini düşünmek bile ürküttü onu.

"Yok kadın. Senden başka kimse yok ve asla olmayacak benim için."

Neslihan mavi gözlerde kayboldu. Bu söylediğindeki ciddiyet adamın herbir hücresinden dışarı vurmuştu. Ne ile iletişim kurdukları meçhuldu. Hiç konuşmadan anlaşıyorlardı. Telepati böyle bir şey miydi?

Kerem konuşmadan soyun diyordu kadına. Neslihan duymadan itaat ediyordu adama. Elleri kendi sırtına gittiğinde Kerem de kadının küloduna uzanmıştı. Kadını, onunla aç acına sevişmek istiyordu. Kruvasan biraz beklemek zorundaydı.