Melody | Harry Styles

17

Melody'nin tıp bayramı kutlu olsun!🎉
Sizi seviyorum, iyi okumalar!❤

***

"Küçük korkular büyüdükçe artar büyük sevgiler."

***

Her şey durdu. Zaman durdu, soluklarım durdu, bedenim odada öylece durdu. Harry'nin kalp atışları, Melany'nin bastırmaya çalıştığı kıkırtıları beni daldığım düşüncelerden ve yaşadığım hayal kırıklığından uyandırabilecek kadar gürültülü değildi.

Havada olan el yavaş yavaş indi. Harry koluma dokunacak gibi oldu ama başaramadı, kolumu geriye çektim. Artık duyabiliyordum.

"Ne saçmalıyorsun sen?"

Harry'nin sesi kulaklarımı doldururken kızılın cevabını dinledim.

"Hani dü-"

"Sevgili falan değiliz! Şimdi siktir git."

"Ama dü-"

"Sana siktir git dedim!"

"Bunun bedelini ödetirim Harry Styles."

Kendimi tutamayarak kahkahayı patlattım. Sinirden değil kızıldan duyduğum cümle yüzünden gülüyordum. Hiçbir zaman sinirlenince gülebilen biri olamadım, genelde salya sümük ağlardım. Her neyse, kızılın kurduğu cümleye güldüm çünkü eğer burada birine bir şey ödetmesi gereken biri varsa o kesinlikle ben olurdum. Kafamı iki yana sallayarak gülmeye devam ettiğimde gözler bana çevrildi.

"Manyak mı bu kadın ya? Niye kendi kendine gülüyor?"

"Sen de kendini- Anladın işte, biz bir şey diyor muyuz?"

"Ah benim küçük yakışıklı sevgilim şaka mı yapmaya çalıştı? Çünkü ben kendimi değil sen be-"

Harry dayanamayarak Melany'yi kolundan tutup kapıya sürükledi. Onu dışarı ittirdikten sonra kapıyı o girmesin diye kilitledi. Ya da ben buna inanmak istiyorum?

"Melody, ben... özür dilerim, yani o kadın adına. Dedikleri doğru değil inan, sevgilim değil."

Gözlerimi beyaz zemine diktim.

"Ama yapma, yüzüme bile bakmıyorsun..."

Zeminden başımı kaldırmayarak masamın önündeki deri koltuklardan birine oturdum. O da oflayarak karşıma oturdu.

"Seninle böyle olmak istemiyorum."

Söylediği şeyler onu kurtarmıyor, benim sinirimi daha çok arttırıyordu.
Bu sefer inat edip yüzüne baktım. Farklı olarak, boş bakarak.

"S-sen ilk defa... ilk defa böyle b-bakıyorsun?"

"Bir sorun yoksa odamdan çıkabilirsiniz Bay Styles."

"Melody yapma. En başa dönme. O kadının lafına inanma Melody, lütfen."

Kafasını iki yana salladı. Dediklerine inanmak istiyordum ama gözlerindeki endişe bunu engelliyordu. Olmuştu işte, yapmıştı. Yoksa gayet sakin bir şekilde göğsünü gere gere söylerdi o kadını tanımadığını ya da kovmazdı odadan. Öyle değildi, ah, kahretsin ki öyle değildi. Çaresizdi, ben daha da çaresizdim. Sanki kalbime bir bıçak saplanmıştı, nefes alamıyordum.

Bir yandan da tepkimi saçma buluyordum. O benim hiçbir şeyim değildi ve bekar bir erkekti, istediği şeyi yapmakta özgürdü. Belki de verdiğim tepki fazlaydı. Aşık olduğumu bu kadar belli etmem ne kadar doğruydu?

Beni buna iten o öpücük müydü? Yoksa ağzından çıkacak iki hoş kelime miydi?

"İnkar bile edemiyorsun, farkında mısın?"