Melody | Harry Styles

19

İyi okumalar, oy ve yorum istiyorum❤

***

"Değişir yönü rüzgarın
Solar ansızın yapraklar;
Şaşırır yolunu denizde gemi
Boşuna bir liman arar;
Gülüşü bir yabancının
Çalmıştır senden sevdiğini
İçinde biriken zehir
Sadece kendini öldürecektir
Ölümdür yaşanan tek başına
Aşk, iki kişiliktir."

***

Kalbimizle severmişiz. Yalan, beynimizle severiz. Bu mükemmel makine önce benzerlikleri bulur, birçok adayı eler ve geriye farklılıklar kalır. Çoğu kişi benzerliklerin insanları birleştirdiğini söyler, kimisi de farklılıkların iki insanı bir bütün yaptığını, tamamladığını.

Bana göre gerçek oldukça basittir. Herkes dış görünüşe önem verir, kabuğunuz güzel olmadan içinizi takan olmaz. Eğer biraz şanslıysanız, ki bu tamamen karşınızdakinin insafına kalıyor, bu seviyeyi geçersiniz. Sırada benzerlikler vardır.

Beyin benzerlikleri görünce karşısında kendisini bulur. Hobiler ayna görevi görür, yansımalarsa yanılgılara yol açar. Ne kadar benzerseniz, o kadar merak edersiniz. Dahasını istersiniz, bir adım ilerleyebilmek için her şeyinizi verirsiniz. Belli bir yerde tamam dersiniz, bu sefer olacak, bu sefer olacak.

Ve sizi farklılıklar karşılar, çoğu zaman da imkansızlıklar takip eder. Diğerindeki farklılık ne kadar artarsa o kadar heyecanlanırsınız. Hele o farklılıklar sizin isteklerinizse, yani sizde olmasını istediğiniz ama olamayan şeyler o kişide çıktıysa karşınızdakinin hanesine 1 puan daha yazarsınız.

Siz aslında seveceğiniz kişiyi değil, olmak istediğiniz kişiyi ararsınız.

Bu istekler giderek artar, bir bakarsınız ne isteseniz onda var, bir yerden sonra sıkmaya başlar. Kıskançlık duygusu etrafınızı sarar, ilişkiniz tepetaklak olur, mesafe koyarsınız ve sonra aşamazsınız.

Ansızın bir şey olur, barışırsınız. Sadece bir şey birleştirir sizi, sadece bir şey.

O da aşkınız. Sonra kopamazsınız.

Bizde de öyleydi işte. Onun bende ne aradığını bilmem ama ben onda ne bulduğumu çok iyi biliyorum.

Ben sende aşkı buldum, Harry.

Mükemmelin somut haliydi. Aklımdan hiç çıkmıyordu, ben de çıkarmak istemiyordum.

Çatlayan başım kalkmama izin vermezken gözyaşları gözlerimi yakarak yanaklarımla buluştu. Ağlayarak da uyandığıma göre geriye sadece onunla uyanmak kalmıştı.

Yani imkânsız.

Kurumuş boğazım yutkunduğumda çok acımıştı. Yatağımın yanından su bardağımı almak için gözlerimi açtım ve yattığım yerden doğruldum.

Kocaman bir siktir.

Gayet çıplak bir şekilde yanımdaki yabancıya sarılmıştım. Adı... adı... Henry olan yabancı.

Adını hatırlamak tüm geceyi gözlerimin önüne sermişti. Tanrım, kendimden iğreniyorum.

"Melody?"

"H-henry?"

"Ah, günaydın bebeğim..."

Ben şoktan hareket edemiyordum, dolayısıyla da dudaklarını benimkilerle buluşturması kaçınılmaz olmuştu. Yumuşak hisle gözlerimi kapadım ve düşüncelerimi susturmaya çalıştım, nafile.

Dudaklarımdan ayrılıp yatakta doğruldu ve sırtını mükemmel(!) yatağımızın başlığına dayadı.

Göğüslerimi kapatmak amacıyla tuttuğum nevresimi çekiştirdi.