"Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?"
***
Uzun süren bir ameliyatın ardından eldivenlerimi ve önlüğümü üzerimden çıkarıp çöp kutusuna yolladım. Ellerimi yıkarken karşımdaki aynaya bakmamak için kendimle bir savaş vermiştim. Tabi ki başarılı olamadım. Bonemden çıkan saçlarım, çökmüş yüzüm, kararan göz altlarım, üniformamın izin verdiği kadar görebildiğim boynumla kelimenin tam anlamı ile mahvolmuş durumdaydım.
Ellerimi kurulayıp sensörlü kapıdan çıktığımda karşımdaki kalabalığa içimden göz devirdim.
Sonuçta iş başka, aşk başka. Değil mi?
Bana büyük bir korkuyla bakan gözlere baktım. Her şeyi okuyabiliyordum; endişeyi, bekletiyi, umudu ve umutsuzluğu.
"Doktor hanım, annemin durumu nasıl?"
Genç kadın gözyaşlarının arasında sorduğunda şu an onlara verebileceğim en içten gülümsemeyi verdim.
"Gayet iyi. Yoğun bakım odasına aldık. Narkozun etkisi geçip uyandığında kısa süreli olmak kaydıyla yanına girebilirsiniz."
"Biz... çok teşekkür ederiz. Tanrıya şükür, annem yaşıyor Matthias..."
Mutluluklarına elimde olmadan gülümseyip odama geçmek için asansöre bindim. Yalnızdım.
Aynaya bakmak istemiyordum çünkü bana her şey o geceyi hatırlatıyordu ve bu mide bulandırıcıydı. Cebimdeki telefonumu elime alarak ekrana dikkatle baktım. Gözlerim bir mesaj aramıştı, cevapsız bir çağrı. Bulamamıştım, gördüğüm tüm bildirimleri tek tuşla sildim.
En azından ne yaptığından haberim olsun düşüncesiyle Twitter'a girdim. Arama çubuğuna adını yazdığımda karşıma çıkan ilk hayran sayfasına tıkladım.
@ harrystylesrecently:
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
Alttaki milyon tane tweeti görmezden gelerek fotoğrafa tıkladım. Odama geçtiğimde kendimi koltuğa atarak fotoğrafı incelemeye başladım.
Şanslı olduğumu hissettim, ayda en fazla birkaç kez fotoğraf veren adam tam da ihtiyacım olduğu anda bana yüzünü göstermişti. Yani, teknik olarak.
Ojelerini milyon kez büyütüp her detayı zihnime kaydettim.
Şanslıydım, varlığını hatırlamak bile kalbimi yumuşatmaya yetiyordu çünkü.
Oturduğum yerden kalkıp çekmecelerimi karıştırdım. Elimdeki kremle birlikte karşı duvardaki aynanın karşına geçerek kremi boynuma sürmeye başladım. Soğuk hisle rahatladım. Kapı çaldığında dudaklarımdan 'gir' nidası yükseldi ve ben kremle ilgilenmeye devam ettim. Büyük ihtimalle az önceki hastayla ilgili bir sorun çıkmıştı. Yeni bir vaka da olabilirdi. Kapı açıldı, içeri biri girdi ve arkasından kapıyı kapattı.
