Melody | Harry Styles

38 | gemma's baby

***

Londra... Sevgili şehir. Sana kavuşmak böyle mi olacaktı? Burası bana hep mutluluk getirmez miydi? Kibar İngilizlerin güzel şehri benim için kocaman bir umut değil miydi?

Harry'nin yanından ayrılıp ana caddeye kadar yürümüş, bir taksiye atlamış ve şehir merkezine gitmiştim. Şimdi 1 hafta oluyor. Bu 1 hafta içerisinde hemen yeni hastaneme gidip evrak işlerini hallettim ve işime geri dönmek için gerekenleri tamamladım. Bir de burada yeni bir daire satın alıp birkaç gün öylece yatmıştım.

Yeni apartman dairem, Harry ile tanışmadan önceki evimin birkaç sokak arkasında. Şimdi buradan geçerken aklıma tanıştığımız günler geliyor... Hoş, uzağa gitsem gelmeyecek miydi?

Çalışarak kafamı dağıtmayı planlıyordum. Şu anda tutunduğum tek düşünce buydu.

Harry benim için sevgiden, saygıdan, ilişkiden, sevgiliden fazlasıydı. O benim için güzel bir anıydı, gülümseten bir düşünce, hiç doymayan bir istekti. Harry benim için doğru kişiydi, gerçek aşktı.

O güzel gülümsemesi, pamuk gibi kalbi, iyi niyeti, saf düşünceleri ve tatlı halleri beni ona küçükken hayranı olarak çekmişti. Her şeyi atlattığımı düşünürken, 32 yaşına gelmiş koskocaman bir kadın olmuşken onunla karşılaşmam dengemi alt üst etti. Fazla aşka maruz kalıyor ve dayanamayacağımı düşünüyordum. Fakat asla dayanamayacağımızı düşünmemiştim. Ben böyle endişeli olacaktım, o işe bizi sakinleştirecekti.

Ne var ki hayatta işler hiçbir zaman istediğiniz gibi gitmez. Ya hayal edemeyeceğiniz kadar daha güzeli olur ya da nefes almak istemeyeceğiniz kadar beteri. Ben şimdi ikincisini yaşıyordum. Aşka kavuştuğumu düşünürken ondan ayrı kalıyordum.

Harry harika bir adamdı ve beni sevmesi, benimle kalması nasıl mümkün olabilirdi? Hadi, itiraf edeyim... Bunun bir şekilde bozulacağını içten içe en başından beri biliyordum.

İlk iki gün ağlamaktan yüzüm gözüm şiş gezdim. Sonraki birkaç gün sarhoş gezdim ve şimdi, pazar gecesi kendimi toparlamaya çalışıyorum. Yarın sevdiğim işime, en azından ona, geri dönüyorum.

***

Yeni odamda arkama yaslanmış oturuyor ve çayımı içiyordum ki karnıma giren ağrıyla iki büklüm oldum. İşin zor yanı da buydu. Ağrılar hala devam ediyordu ve bu çok nadir olan bir şeydi.

Hızlı adımlarla yerimden kalkıp saate baktım. Saat öğleden sonra üçü gösteriyordu. Kadın doğum katına inip bugün sabah tanıştığım kadın doğum doktorunun sekreterine ilerledim.

"Doktor bey müsait mi?"

Sekreter kız bilgisayarına bakıp onayladı.

"Tabii doktor hanım, içeri girebilirsiniz. Şu anda hastası yok."

Teşekkür edip kapıyı tıklattım ve içeri girdim.

"Rahatsız ettiğim için üzgünüm, Joe. Müsait misin?"

"Tabii Melody, sorun yok. Otursana."

Masanın önündeki sandalyeye otururken karnımı tutarak destek aldım. Daha sonra Joe'ya her şeyi anlattım. Beni ultrasona alarak değişen bir şey var mı diye baktı.

"Temiz görünüyor Melody ama hemen bir MR da çektirsek iyi olur. Adet oldun mu?"

Joe'nun verdiği peçeteyle göbeğimdeki jeli temizlerken başımı salladım.

"İlk iki ay olmadım ama daha sonra sorunsuz bir şekilde oldum. Şimdi boş mudur MR?"

"Beraber gidelim."