HE=MY FIRST LOVE [ကိုယ့်အချစ်ဦး ](Completed)

အခန်း(၁၁) - Mistake

အခန်း(၁၁) - Mistake

Unicode

[ကိုယ်ကမီးပင်လယ်ကြီးဆို မင်းကအေးချမ်းသောလမင်း ]

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ Archiဆောင်ပတ်ဝန်းကျင်လေးသို့ဆောင်းလေညှင်းလေးများက တဖြူးဖြူးနဲ့တိုက်ခတ်လျက်ရှိသည်။

ကော်ဖီလှည်းလေးရဲ့အပေါ်ဘက်မှာရှိတဲ့ သစ်သားခုံတန်းလေးပေါ်၌ထိုင်နေတဲ့
ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာဆိုရင် သူ့လက်ထဲကဖုန်း screenလေးကိုမျက်လွှာချကြည့်နေရင်းကနေ နှုတ်ခမ်းလွှာလေးတွေကအလှဆုံးကွေးညွှတ်သွားရပေသည်။

ရှိုင်းဇေယံသည် သောက်လက်စကော်ဖီခွက်လေးကို တစ်ငုံစုပ်သောက်လိုက်ပြီးနောက်ကော်ဖီစက်လေးတွေတင်ကျန်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့တို့ထိသပ်လိုက်ကာ မျက်ဝန်းလေးတွေကိုမှိတ်စင်းလိုက်လျက် ပါးပြင်ပေါ်ကိုဖြတ်တိုက်လာတဲ့လေပြေလေးတွေကိုကျေနပ်မှုအပြည့်နဲ့နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

ထိုကောင်လေးရဲ့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လွန်းတဲ့ ကိုယ်ပိုင်နယ်မြေလေး၌ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာတဲ့ တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့သြရှရှအသံဟာဆိုရင် ဆိတ်ငြိမ်မှုတို့ကိုဖြိုခွင်း၍ပဲ့တင်ထပ်သွားတော့သည်။

"ရှိုင်းဇေယံ"

ရင်းနှီးလွန်းတဲ့အသံတစ်သံဖြစ်သော်လည်း ဘာကြောင့်မှန်းမသိ သူ့အတွက်စိမ်းကားနေသလိုပင်။ ထိုအသံအဆုံး၌ရှိုင်းဇေယံဟာ သူဖန်တီးထားသောအလှဆုံးအပြုံးလေးကို တစ်ဖက်လူမမြင်စေရန် ချက်ချင်းပင်ရုတ်သိမ်းပစ်လိုက်လေ၏။

'သူ့ကို ညီလို့တောင် မခေါ်တော့ပါလားနော်'

ရှိုင်းဇေယံဟာ မင်းခန့်ထည်ကိုကျောခိုင်းထားလျက် သစ်သားခုံတန်းလေးပေါ်တွင် မလှုပ်မယှက်နှင့်ထိုင်နေခဲ့ပြီး အနောက်ဘက်ကလူသားကို တစ်စွန်းတစ်စမျှခွန်းတုံ့ပြန်ခြင်းမရှိလာဘဲ ဆောင်းလေစိမ်းတို့သည်သာ
သူတို့နှစ်ဦးကြား ဝေ့လည်တိုက်ခတ်ရင်းအေးစက်မှုတစ်စုံတစ်ရာကကြီးစိုးလို့နေလျက်။

နောက်ဆုံးတော့ မနေနိုင်တဲ့မင်းခန့်ထည်ကပဲ အရှုံးပေးလိုက်ကာ ရှိုင်းနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဘက်ဆီသို့ သူ့ရဲ့ခြေထောက်တွေကို ရွေ့လျားလိုက်တော့လေသည်။