HE=MY FIRST LOVE [ကိုယ့်အချစ်ဦး ](Completed)

အခန်း(၃၁) - ဇာတ်လမ်းဟောင်းလေးPartI

အခန်း (၃၁) - ဇာတ်လမ်းဟောင်းလေး PartI

Unicode

[စွဲထင်နေတဲ့အတိတ်ဒဏ်ရာတစ်ခု]

ဆောင်းရာသီရဲ့မနက်ပိုင်းအေးစိမ့်မှုဒဏ်က နံရံတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီမှာလဲလျောင်းနေကြတဲ့လူသားလေးနှစ်ယောက်ကို အကြင်နာမဲ့စွာလွှမ်းခြုံရစ်ပတ်ထားကာ နွေးထွေးမှုတို့က သူတို့၂ဦးသားအားစိတ်ဆိုးသွားဟန်တူသည်။အရိုးထိခိုက်အောင်အေးစိမ့်လွန်းနေ၏။

မင်းခန့်ထည်ဟာခုတင်တစ်ဖက်မှာလဲလျောင်းနေရင်း သူ့အားကျောခိုင်းထားတဲ့လူသားလေးကိုတိတ်ဆိတ်စွာငေးကြည့်နေလျက် နှလုံးသားအောက်ခြေကလှိုက်တက်လာတဲ့နာကျင်ကိုက်ခဲမှုတို့ကို အတတ်နိုင်ဆုံးတောင့်ခံထားသည်။

နွေးထွေးမှုလေးကိုသူပွေ့ဖက်ထားခွင့်မရှိပေမယ့် သူထံ၌ငေးကြည့်ခွင့်လေးတော့ရှိနေသေးသရွေ့ သူအဆင်ပြေပေသည်ဟုသူ၏ကိုယ်စောင့်နတ်အားလိမ်ညာထားခဲ့သော်လည်း သူထိုသို့လိမ်လည်ရင်းလိမ်ညာရင်းကနေ နှလုံးသားထဲကပြည်တည်နာကခံစားရခက်စွာကိုက်ခဲလာနေသည်မို့ သူဘယ်လောက်ထိထိုနာကျင်မှုတို့ကိုတောင့်ခံထားနိုင်မလဲဆိုတာ သူကိုယ်တိုင်တောင်သေချာမသိတော့ပေ။

တစ်ဖက်ခုတင်ထက်ကကောင်လေးတစ်ယောက်သည်လည်း တစ်ယောက်သောသူနဲ့ထပ်တူညီစွာထိုနာကျင်မှုဝေဒနာကိုခံစားနေရကာ သူ၏နှလုံးသားဆီတင်းတင်းဖိဆုပ်လို့ထား၏။

ဟေမန္တရဲ့ဤအအေးဓာတ်အတွင်းဝယ်  ရင်ထဲတစ်နေရာဆီ၌တစိမ့်စိမ့်ခံစားနေရပါတဲ့ ချစ်ခြင်းရဲ့ခါးသက်သက်တိုက်စားမှုတို့ကို နုနယ်လွန်းသော သူတို့ရဲ့နှလုံးသားလေးတွေက အကောင်းပကတိအတိုင်းခံနိုင်ရည်ရှိကြပါ့မလား။

တိုက်စားခံရပြီးအကောင်းပကတိအတိုင်းမကျန်တော့ရင်တောင်မှ ၂ဦးစလုံးကထိုအချစ်ကိုစွန့်လွှတ်ဖို့ရာစိတ်ကူးမရှိခဲ့ကြပေ။

သူ့မျက်စိရှေ့ကကောင်လေး အိပ်ရာထတဲ့အချိန် သူလည်းအိပ်ရာထဲကလိုက်ထွက်လာခဲ့သည်။အတူတူမျက်နှာသစ်ကြပြီးထမင်းစားဆောင်ကိုအတူတူသွားခဲ့ကြပေမယ့် အချိန်တွေကကွဲပြားခြားနားသွားခဲ့သည်။