The Angel Slayer (voltooid)

Het laatste slachtoffer

    Mijn vinger gleed over het mes in mijn hand. Het moment dat ik hem optilde, verscheen er een rode druppel bloed. Vlijmscherp. De haren op mijn arm gingen overeind staan en er gleed een rilling over mijn rug. Ik voelde hoe mijn lippen omhoog krulde in een glimlach terwijl het bloed druppel voor druppel op de grond viel. Zo voorzichtig mogelijk draaide ik het mes in een zijden doek en legde hem bij de rest van mijn gereedschap. Dit deed ik het liefst. De voorbereiding. Niets voelde beter dan weten dat al het plannen en voorbereiden eindelijk klaar was en ik mijn speeltjes kon gaan gebruiken. Een voor een deed ik alles in een rugzak en sloeg deze om mijn schouders.
    In de bus liet iedereen me met rust. Dat ze me met rust lieten had waarschijnlijk te maken met de grote koptelefoon die ik op mijn hoofd had staan. Ik hield mijn ogen gericht op het meisje dat schuin voor me zat. Na maanden van stalken wist ik nu alles over haar. Ze wist het nog niet, maar het zou niet lang meer duren voordat ze van mij was en ik was niet van plan haar ooit nog te laten gaan. Ik volgde haar naar de bar waar ze werkte en ging bij achterdeur staan. Toen zee naar buiten kwam voor haar pauze sloeg ik haar op haar achterhoofd en ze viel bewusteloos in mijn armen.
    'Slaap Erica,' fluisterde ik in haar oor. Ik droeg haar naar mijn auto die ik gisteren hier had achtergelaten en legde haar op de achterbank. Ik zetten mijn rugzak op de bijrijdersstoel en reed aan.

~

    Erica kreunde en van waar ik zat zag ik hoe haar bruine ogen langzaam open gingen.
    'Waar?' Erica keek om zich heen en probeerde haar armen los te trekken. Ze zat vastgebonden op een stoel met haar armen op haar rug. De zwarte jurk die ik haar aan had gedaan liet haar figuur goed uitkomen en ik voelde mijn hart sneller kloppen. Wat was ze mooi. Erica begon te gillen en er begon bloed langs haar handen naar beneden te lopen. In de spiegels overal om haar heen kon was haar paniek te zien en een zucht vol opwinding ontsnapte mijn lippen.
    'Er is niemand die je kan horen Erica.' Ik liep achter de dubbelzijdige spiegel uit en ging op de stoel voor haar zitten.
    'W-wie ben jij? Laat me gaan! Waarom ben ik hier. Wat ga je met me doen.' Op het einde van haar zin begon ze te snikken. Door de tranen die over haar wangen liepen werden haar ogen rood. Met een vinger ving ik een van de tranen op en keek er gefascineerd naar.
    'Je bent zo mooi als je huilt. Als je niet snel stopt, kan ik mezelf niet meer inhouden.' Mijn handen beefde licht en het kostte me alle zelfbeheersing die ik nog had om niet mijn rugzak te pakken.
    'Wat wil je van me?!' Ik pakte een van de witte rozen langs me lagen op en begon deze in haar haren te vlechten. De doornen doorboorde haar huid en lieten roden vegen achter op mijn handschoen. Erica werd beetje bij beetje steeds hysterischer terwijl ik liefkozend met mijn vingers door de rest van haar haren streelde.

    Ik haalde mijn mes uit de rugzak en liet de zijde stof op de grond vallen.
    'Ik ga je vereeuwigen.'
    Erica begon harder te huilen en schreeuwde het uit. Langzaam liep ik op haar af en het moment dat ik voor haar stond haalde ik mijn mes door haar keel. Het bloed spoot uit de wond en doordrenkte mijn kleren. Het duurde een paar minuten voor al het leven uit haar was gelopen. Met mijn wijsvinger pakte ik wat van het bloed op en wreef het over haar lippen heen. Ik deed haar ogen dicht en maakte de touwen los.

    Het had een paar uur geduurd voor ik alles had opgeruimd en mijn kleren had gewisseld. Erica lag in het midden op de grond. Ik had haar armen over haar borst gelegd met de rest van de rozen in haar handen. De witte rozen waren nu een prachtige rode kleur van bloed en om haar heen lagen tientallen zonnebloemen. Dat waren haar lievelings- bloemen. De zijde doek voor mijn mes was over de wond in haar nek gebonden en als ik niet beter wist leek het net alsof ze sliep. Voor ik vertrok, maakte ik een foto van haar. Normaal gesproken zou ik dat nooit hebben gedaan, maar Erica was speciaal. Ik was verliefd op haar geworden en nu zal ze voor altijd van mij zijn. Het zou niet makkelijk zijn om een volgend meisje te vinden. Niet na haar.

~

    Thuis aangekomen schreef ik mijn brief naar de politie met Erica's locatie. Morgen voor ik het land zou verlaten zou ik deze opsturen. Misschien is er een Grieks meisje dat mooi genoeg is om vereeuwigd te worden.