The Angel Slayer (voltooid)

het tweede slachtoffer. Deel 1

Kathrine, oh Kathrine. Ik keek vol bewondering hoe ze de kinderen sprookjes voor aan het lezen was. De dag dat ik haar voor het eerst de bibliotheek in had zien komen was ik haar uit enkel nieuwsgierigheid gevolgd. Ze was knap, dat zeker, maar ik was er nog niet van overtuigd of ze mijn volgende engel zou zijn. Alles veranderde toen ze direct naar de kinderhoek liep.

Ze deelde tiara's, kronen, helmen en zwaarden uit aan alle kinderen die er een wilde en begon sprookjes voor te lezen. Ze behandelde ieder kind alsof ze de meest belangrijke persoon in de kamer waren. Wat helemaal een schok was er achter komen dat het allemaal weeskinderen waren.

Deze pracht van een vrouw ging naar school, werkte part time en maakte nog tijd vrij om wezen voor te lezen, ze gebruikte zelfs haar eigen geld om de spullen te kopen.

Ik kon me de gelukkige uitdrukking op haar gezicht nog herinneren toen ik een brief naar het weeshuis had gestuurd, dat ik haar had zien voorlezen voor de weeskinderen en daarom graag wat wilde doneren, in de doos die er bij zat zat snoep, kinderboeken en een tiara die precies op haar maat was gemaakt. Ik had er zelf natuurlijk ook een, alleen was de tiara die ik naar het weeshuis had gestuurd plastic en degene die ik voor haar bewaarde was van echt zilver. Ik kon haast niet wachten om te zien hoe deze haar zou staan.

Zodra ze klaar was met het voorlezen sloop ik iets dichter naar haar toe, ik bleef staan bij een van de rekken met kinderboeken en deed alsof ik een boek aan het zoeken was. Net zoals ik had verwacht duurde het niet lang voor ze me aansprak, dit was nu al de derde keer dat we elkaar per ongeluk tegen kwamen in de bieb. Ze wist natuurlijk niet dat onze ontmoetingen alles behalve toeval waren en dat ik alles had gepland, maar dat was de enige manier om haar vertrouwen te winnen. De momenten dat ze alleen was waren zo weinig en de tijd die ik nog heb om haar te vereeuwigen werd kleiner met de dag. Vandaag is mijn laatste kans. Morgen gaat ze op vakantie met haar vrienden en na Anna vertrouw ik haar vrienden er niet op, dat ze mijn engel net zo perfect mee terug nemen als ze weg gaat.

'Kan ik misschien helpen? Het kan ooit zo moeilijk zijn om een goed boek te vinden.' De chocolade kleur van haar huid liet de parelwitte tanden die tevoorschijn kwamen bij haar glimlach stralen.

'Dat zou fijn zijn Kat, mijn nichtje blijft dit weekend logeren en ik zou niet weten wat ze leuk vind.' De glimlach op haar gezicht werd groter en ze pakte een boekje uit de kast, de disney prinsessen bundel.

'Hier kun je niet mis mee gaan Eric,' zei ze. Ze gaf me het boek aan en maakte meteen aanstalte om weg te gaan. Ik strekte mijn arm uit en pakte haar pols vast.

'Wacht even, zou je misschien een kop koffie willen gaan drinken? Mijn kosten, omdat je me hebt geholpen,' zei ik. Het beste zou zijn als ze nu mee zou gaan, anders zou ik over moeten gaan op plan b.

'Dat zou heel leuk zijn, maar ik moet naar huis en mijn band is lek dus zal moeten lopen.' Weer probeerde ze weg te gaan maar ik hield haar pols vast. Ze hief een wenkbrauw op terwijl ze naar mijn hand keek en ik liet snel los. Ik wist al lang dat haar band lek was, die had ik namelijk zelf lek gestoken toen ze aan het werken was.

'Ik weet het goed gemaakt, we gaan iets drinken en dan breng ik je wel naar huis.' Ik kon aan Kathrine haar gezicht zien dat ze twijfelde. Ze had me wel vaker gezien, maar echt goed kende ze me nog niet. Een nerveuze lach ontsnapte me, daar moest ik aan werken.

'Het hoeft natuurlijk niet, het is maar een aanbod,' zei ik zo luchthartig mogelijk. Alles in me zei dat ze ja moest zeggen en gewoon mee moest gaan, dat kon ik alleen niet hardop zeggen. Als ze zou weten wat ik dacht was ze nu al lang weggerend. Het zou makkelijker zijn als mijn engelen begrepen waarom, maar ook een stuk minder leuk.

'Oké, die paar minuten maakt dan ook niet uit, maar ik loop wel gewoon naar huis. Ik kan mijn fiets niet laten staan.' Opgelucht glimlachte ik naar haar en bood haar mijn arm aan, gelukkig was ik er al op voorbereid dat ze niet mee wilde rijden.

Vlak bij de starbucks liet ik Kat een plaats in het park uit zoeken terwijl ik ons drinken ging halen. Net in het steegje achter de starbucks pakte ik het zakje met verpulverde Ketamine uit mijn zak en roerde het extra goed door haar drinken heen, gelukkig wilde ze hele zoete koffie en zou de smaak niet op vallen.

In het park was ze op een bankje dicht bij de uitgang gaan zitten, wat heel verstandig is zou ik niet haar drinken hebben gespiked.

'Hier is je drinken,' zei ik. Dat was het moment dat ze iets van me vroeg wat ik niet had verwacht.

'Ik wil niet wantrouwend over komen, maar zou je misschien eerst een slok van mijn drinken kunnen pakken, voor je het aan mij geeft.' Ik had niet verwacht dat ze tot zo ver wantrouwend zou zijn. Zonder iets te laten merken hief ik haar drinken naar mijn lippen en deed alsof ik een slok nam.

'Sorry dat ik zo stom doe Eric, maar mijn moeder heeft me altijd heel duidelijk gemaakt op te letten.' Ze pakte het drinken aan waarna we over koetjes en kalfjes begonnen te praten. Nu hoefde ik alleen nog te wachten tot de special k zou gaan werken.