The Angel Slayer (voltooid)

Copycat?

Woedend sloeg Carl met zijn vuist op de tafel, die een hard krakend geluid maakte bij de impact. Bernard schrok en sprong achteruit waardoor zijn laptop naar de grond toe kletterde.

'Een klein kind!' De woede straalde van Carl af, hij had zijn hand om het loket om zijn hals geknepen en zijn knokkels werden wit. Carl was net iets ouder dan Bernard en had gevraagd om zich bij zijn speciale eenheid aan te mogen sluiten. Hij had pas een dochter gekregen en toen hij hoorde dat Damian nog iemand zocht had hij zich meteen aan gegeven. Hij had echter nog niet gehoord van slachtoffer nummer vier. Zijn gezicht werd rood, een ader in zijn nek begon te kloppen en toen hij zijn woede niet meer in kon houden pakte hij een stoel op en gooide hem tegen de muur. De stoel raakte de muur, brak in stukken en viel op de grond, met open mond keek Flora naar de schade die hij had aangericht. Het pleisterwerk was beschadigd en er zat een klein gat waar de stoel de muur had geraakt.

Voor hij bij het team kwam stond hij in politiebureau er om bekend dat hij ontzettend sterk was, maar soms ook woede uitbarstingen kon krijgen. Hij had ze niet meer gehad sinds hij zich bij hun had aangesloten, wat vooral kwam omdat ze hem in tegenstelling tot zijn ex collega's niet constant belachelijk maakte. Carl was een goede man, maar hij had een babyface, hoe groot en sterk hij ook was hij kon er niets aan veranderen. Het bureau waar hij werkte stond er al niet om bekend dat ze vriendelijk waren en iedereen op de academie die daar in de buurt was wilde er zo ver mogelijk bij vandaan blijven, maar hij had de pech gehad om niet gewaarschuwd te worden voor hij daar solliciteerde. In het begin probeerde hij het zo goed mogelijk te negeren, maar na een paar dagen werd het hem teveel, flipte hij uit en ze stopte tijdelijk helaas begon de cirkel daarna weer opnieuw. Dit was de eerste keer dat hij hier was uitgeflipt en het moment dat hij de angst op Flora haar gezicht zag en de schrik in Bernard zijn ogen, voelde hij zich schuldig. Het was niet hun schuld dat hij zo boos werd, maar het idee dat zijn kleine meisje zo iets zou kunnen overkomen was voor hem te veel.

'Het is al goed Carl, we gaan hem vangen,' Damian, die meteen begreep waar het over ging kreeg het met een enkele zin het voor elkaar dat Carl weer wat rustiger werd.

'Sorry Flora en Bernard dat was niet mijn bedoeling.' Beide knikte en Flora liep naar het bord en begon de volgende dingen op te hangen.

'Flora dat is niet de goede,' zei Damian verbaasd.

'Je wilde al het bewijs meneer Verkaaik. Ik weet dat iedereen zegt dat dit door een copycat is gedaan, maar toch denk ik dat we er naar moeten kijken.' De mannen keken elkaar aan en gaven elkaar gezamenlijk een knik. Flora dacht dat ze er tegen in zouden gaan, maar iets in haar zei dat deze moord belangrijk was en wanneer ze ergens haar zinnen op had gezet kon niemand haar hier vanaf brengen.

'Ik ga een extra bord halen.' Bernard rende de kamer uit zo snel hij kon.

'Ik haal het bewijs wel.' Ook Carl vertrok zo snel mogelijk.

'Soms vraag ik me echt af of ik werkelijk de leider van het team ben, iedereen luistert beter naar jou dan naar mij,' zei Damian met een kleine glimlach op zijn gezicht.

'Jij bent de leider meneer Verkaaik, als jij het niet wil doen we dit niet, maar we weten allebei dat als ik gelijk heb, het toch belangrijk blijkt te zijn en we niets hebben gedaan, je het jezelf nooit vergeeft. Ben ik fout dan weten we in ieder geval iets meer over hem dan voor we begonnen.' Damian knikte. Flora kende hem zo goed, dat het hem niet verbaasde dat zelfs zonder haar woorden hij wist dat ze gelijk had.

Stella Claasen,

Wat een verrassing,
Wie had ooit gedacht dat zij mijn volgende engel zou worden.

Zo zorgzaam,
Zo knap,
Zo gebroken.

Kunnen jullie zien waarom zij zich in mijn hart heeft genesteld?
Waarom zij het recht heeft gewonnen om door mij vereeuwigd te worden?
Drie weken was niet genoeg, maar daar is het nu te laat voor.

Je kunt haar vinden in de nieuwe school.

The Angel Slayer