The Angel Slayer (voltooid)

Je bent niet alleen.

De volgende ochtend was iedereen al aanwezig voordat Damian hun werkruimte in kwam lopen, normaal gesproken was hij altijd de eerste. Wat hij niet wist was dat Bernard, Carl en Flora extra vroeg waren begonnen. Het was Bernard gelukt om een regeling te vinden hoe ze ervoor konden zorgen dat Damian de verlovingsring terug zou kunnen krijgen, Carl was naar een rechter gegaan om de papieren te regelen en Flora was de hele nacht aan het zoeken geweest naar alle mogelijke redenen waarom ze de ring niet nodig zouden hebben voor het onderzoek.

Het was dan ook haar idee geweest dit voor hem te doen, de blik in Damian zijn ogen toen hij de ring tussen zijn vingers nam gaf haar een bitterzoet gevoel in de maag, hij was nog niet over haar heen en zolang ze The Angel Slayer niet te pakken zouden krijgen zou hij er ook niet overheen komen, dat wist ze zeker. Wat ze wel kon doen was proberen hem de ring terug te geven. Het had ze de hele nacht en ochtend gekost maar nu zaten ze daar dan samen rond de tafel, met een gesloten doosje op tafel.

'Wat is dit?' Damian ging op zijn plaats zitten en keek er geïnteresseerd naar, hij zag er beter uit dan de dag ervoor, maar het was duidelijk dat het niet goed met hem ging.

'Maak het maar open,' zei Flora. Ze schoof het doosje naar hem toe, Carl keek met dubbele gevoelens hoe het doosje naar Damian ging en Bernard zat te wiebelen op zijn stoel van de zenuwen. Ze mochten er dan wel samen aan gewerkt hebben maar Carl was er niet zeker van geweest of dit wel een goed idee was, Bernard daarin tegen vond het een geweldig idee en had daarmee Carl eruit gestemd met twee tegen een. Damian maakte het doosje open en met grote ogen keek hij naar zijn collega's.

'Maar dit is?' De woorden bleven steken in zijn keel en het kleine sprankje hoop wat hij niet durfde te hebben, maar wel door had weten te breken, was in zijn ogen te lezen.

'Je mag hem mee naar huis nemen, we hebben hem niet meer nodig,' zei Bernard. Een verdrietige glimlach brak door op Damian zijn gezicht en hij pakte de ring uit de doos, langzaam haalde hij het plastic er vanaf en bekeek hem nog eens goed tussen zijn vingers, die avond was hem altijd bij gebleven, maar nu had hij in ieder geval een klein stuk van haar terug gekregen.

'Ik kan me geen betere collega's wensen, dank jullie wel.' Bernard had een grote grijns op zijn gezicht terwijl Carl opgelucht ademhaalde. Flora glimlachte naar Damian, ze was blij dat hij zich beter voelde, maar het was ook duidelijk voor haar dat hij nog geen ruimte in zijn leven had voor haar. Misschien ook wel nooit zou hebben. 

Damian stond op en liep naar het volgende bord.

'Wie was het volgende slachtoffer?' Flora hield de brief die naar ze was gestuurd naar hem uit. Het viel hem op dat Flora geschokt naar de foto bij het briefje had gekeken wat hem verbaasde, tot hij zag wie het was. Het voelde veel recenter dan de vierde moord, maar hier was het bewijs. Zijn maag draaide om terwijl hij de foto en de brief op hing.

Bergje Lambergrs,

Onschuldig,
Hoopvol,
En altijd vrolijk.

Ze had mijn aandacht vanaf het eerste moment dat ze me voorbij liep.
Deze engel was bijzonder voor zoveel redenen.

Ik had haar graag nog iets langer gevolgd, maar na vijf maanden was het toch echt zover.
Jullie kunnen haar vinden in het verlaten zwembad.

The Angel Slayer