The Angel Slayer (voltooid)

De eerste aan wijzing

Gefrustreerd keek Damian naar het bord, was er dan echt niets wat ze hadden gemist?

'Waren er echt nergens vingerafdrukken of DNA te vinden? Voor mij part een flyer voor een festival.' De irritatie in zijn stem was overduidelijk.

'Niets van wat ze hebben gevonden, het enige wat ze vonden, was een hoop as op het kerkhof en de kleding die het meisje aan had,' ze Flora. Ze stond langs hem naar het bord te kijken, met een foto van het kerkhof in haar handen.

De deur van de kamer vloog open en Bernard kwam met een grote grijns op zijn gezicht binnen rennen. Bernard was de computer expert van hun team, als het te maken had met: video's, foto's, computers of andere elektronica dan was hij de beste die je kon hebben. Het team waar hij vroeger in zat vertrouwde hem niet, hij was door het rijk gerekruteerd omdat het hem was gelukt om de belasting te hacken. Het duurde twee jaar voor ze hem hadden gevonden. Iedereen daar in tegen wist dat de enige reden dat ze hem hadden gevonden, was omdat hij zichzelf aangaf in ruil voor de baan die ze de hacker aan hadden geboden. Bernard had ze precies uitgelegd wat en hoe hij het had gedaan, om daarna een bescherming op te bouwen tegen andere hackers. Hij had de politie met meerdere zaken geholpen toen hij werd overgeplaatst naar een cyber crime unit. Hij werd daar niet geaccepteerd, zodra er woord was van Damian zijn speciale eenheid en dat ze iemand nodig hadden die goed was met elektronica, had hij meteen gevraagd voor de plaats, niemand die er tegen in ging.

'Ik heb iets! Meneer Damian, ik heb iets!' Hij hield een foto van een van de kerkbankjes vlak voor Damian zijn gezicht. Wat ook een factor zou kunnen zijn, waarom niemand hem serieus nam is dat hij zestien was toen hij de baan had gekregen, nu op zevenentwintigjarige leeftijd was hij soms nog net een puber, maar wel een van de slimste mensen die Damian ooit had leren kennen.

'Bernard rustig, meneer Verkaaik kan zo toch niets zien,' zei Flora. Ze rolde met haar ogen maar kon een glimlach niet onderdrukken. Flora, wie opgegroeid was met drie kleine broertjes had hem meteen onder haar vleugel genomen en had hem on officieel geadopteerd als haar vierde broertje.

Bernard hield de foto iets verder naar achteren en Damian nam hem rustig van hem over.

'Wat is er zo speciaal aan deze foto Bernard?.'

'Kun je het niet zien? Het is ook heel klein, kijk dit,' zei Bernard enthousiast. Hij sprong achter zijn computer, klikte een paar keer. De beamer sprong aan en op de muur langs het white board verscheen de foto die Damian in zijn handen had.

'Als je er zo naar kijkt, is het net alsof door de ouderdom en verrotting er iets af is gebroken, maar volgens de autopsie was er een snee op het eerste slachtoffer haar rug waar houtsplinters in zaten, als we er dan van uit gaan dat hij ergens hout vandaan heeft moeten halen, zou het kunnen dat hij dat hier vanaf heeft gehaald.' Hij zoemde in op een het afgebroken stuk van het bankje. 'Waardoor ik meteen dacht, wat nu als hij daar wat bewijs is vergeten weg te halen? Wij hebben er ook niet echt veel naar gekeken.' Ondertussen had hij al zo ver gezoemd dat het bankje niet meer te herkennen was, wat wel te zien was waren enkele draadjes, ze hadden dezelfde kleur als een donkere spijkerbroek. Damian strekte zijn rug meteen en keek met grote ogen naar het bewijs dat hier op het bankje achter was gelaten.

'Hebben de andere agenten dit ook gezien?' Hij stond binnen een seconde voor Bernard die zijn hoofd schudden. Het beetje hoop dat Damian had gekregen verdween uit zijn ogen. Flora legde haar hand op Damian zijn schouder en kneep er zacht in.

'Als hij een keer bewijs achter heeft gelaten, kan het goed zijn dat dit ook een tweede keer is gebeurt, niet opgeven meneer Verkaaik.' Ze had hem het liefst een knuffel gegeven, maar dat zou haar professionele persona meteen naar beneden halen, dat niet alleen, het zou ook het aanhouden om Damian niet bij zijn naam te noemen nutteloos maken.

'Je hebt gelijk, dankje Flora.'

'Waar is Carl eigenlijk?' vroeg Damian. Het was niet de eerste keer dat het laatste lid van zijn team uit het niets verdween, maar hij was al lang weg zelfs voor hem.

Bernard kreeg een grote grijns op zijn gezicht. Ik heb hem naar de Kerk gestuurd om te kijken of er nog een beetje van het bewijs over is gebleven.' De hoop keerde terug in Damian zijn ogen en Flora vloog Bernard om de hals.

'JIj broertje verdiend een beloning, ik betaal vanavond pizza voor iedereen.' De grijns op Bernard zijn gezicht werd groter en zelfs Damian kon een glimlach niet onderdrukken.

Voor Damian iets kon zeggen was Flora al weer aan het werk en hield de volgende brief al in haar hand.

'Laten we dan maar snel verder gaan, we zijn al verder dan we gisteren waren.' Damian nam dankbaar de brief aan en begon een nieuw bord voor het tweede slachtoffer.

Kathrine van de Laar

Een echte prinses,
Kunnen jullie zien wat ik bedoel?

Ze is lief,
Ze is zachtaardig
En zo meelevend.

Haar chocolade huid
Prachtige krullen

Ze is een perfecte engel in haar eigen recht.
Kunnen jullie haar koninklijke uitstraling zien?
Je kunt haar vinden in het verlaten kasteel,

Jammer dat jullie haar niet 9 maanden kunnen bewonderen zoals ik heb gedaan.