The Angel Slayer (voltooid)

Het begin

    Met een klap sloeg Damian Verkaik op zijn bureau. Hoe had het zo ver kunnen komen, twaalf meisjes in zes jaar en ze hadden de Angel Slayer nu nog niet gevangen.
    Damian was niet altijd de leider geweest van de speciale eenheid die achter de onbekende seriemoordenaar aan gingen, het derde slachtoffer, dat was waar hij was gestart, maar dit was niet het moment om daar aan te denken.
    'Iedereen luister goed!' zijn stem galmde door de kleine kamer waar hij en zijn team waren geplaatst.
    'We gaan opnieuw beginnen, van voor af aan. Hij moet ergens een fout hebben gemaakt en wij gaan hem vinden voor het te laat is.' Zijn team begon meteen met werken, het getik van vingers op het toetsenbord en telefoontjes met de eerste agenten van het originele onderzoek verving de stilte direct. Florian draaide zijn whiteboard om, het politiebureau was jaren geleden al overgestapt op een modernere versie, maar hij hield van de ouderwetse manier. Met een rode marker schreef hij THE ANGEL SLAYER boven op het bord, pakte een foto van het eerste slachtoffer en plakte deze op.
    'Hier is de eerste brief meneer,' zei Flora de Wit. Flora was de enige vrouw in zijn team, maar ondanks dat liet ze niemand over haar heen lopen. Ze wist altijd wat hij nodig had, zelfs wanneer hij het zelf niet wist. Als ze bij de afdeling was blijven werken waar hij haar had gevonden, had ze waarschijnlijk allang promotie gemaakt, dat ze toch had gekozen om zich bij zijn speciale eenheid aan te sluiten, had hem verbaasd, maar hij zou niet meer zonder haar kunnen.
    'Dankjewel Flora en hoe vaak moet ik je nog zeggen dat je me Damian kan noemen.' Ze schudde haar hoofd met een trieste blik.
    'Het moment dat ik u bij uw voornaam noem, is het moment dat we hem hebben gevangen.' Nog voor hij kon reageren liep ze van hem weg en ging weer op haar plaats zitten. Ze zou hem makkelijk horen als hij iets zou zeggen, maar de hint was duidelijk, dit was het einde van dat gesprek.
    Hij hing de brief op en begon alles wat ze hadden gevonden te analyseren, er zou toch wel iets zijn wat ze hadden gemist.

Anne de Keyzer,

Een hart van goud,
Als je haar ziet kun je niet anders dan glimlachen.
Zo puur en onschuldig,

Ik had geen andere keus, ik moest deze engel wel vereeuwigen.
Nu zal ze voor altijd perfect zijn, en helemaal van mij.

Je kunt haar vinden in de verlaten kerk.
Kunnen jullie haar net zo waarderen als ik het afgelopen jaar heb gedaan?

________________________________________________

Omdat @AngelDustoflove  me heeft over zien te halen toch dit verhaal verder te schrijven en er een kortverhaal van te maken in plaats van een enkel stukje is hier alvast een extra hoofdstuk. Hopelijk kunnen jullie er van genieten, volgende week vrijdag of zaterdag komt het volgende hoofdstuk. Dit zal dan ook de vast upload dag van het verhaal worden.

Hopelijk kunnen jullie al je dromen waar maken.

X Liza