The Angel Slayer (voltooid)

Spanning en onrust.

Het kostte Flora moeite om het trekkende gevoel in haar maag weg te duwen. Iedere keer dat ze aan Gwendolyn dacht, wat vaker was dan ze toe wilde geven, zag ze het voor zich hoe haar eigen broertjes helemaal alleen achter bleven. Haar ouders leefde nog, maar zou het anders zijn gelopen had zij in dezelfde situatie kunnen zitten en bij de gedachten aan Gwendolyns broertjes en zusje, brak haar hart. Ze waren niet alleen hun moeder, maar nu ook hun zus verloren. Dit was niet de eerste keer dat ze deze zaak zag, al maakte dat het effect dat het op haar had niet minder.

'Ben je oké Flora?' Damian legde zijn hand op haar schouder waardoor ze een sprongetje maakte van schrik. Bernard keek bezorgd over zijn scherm, hij wist waar haar gedachten heen gingen, die van hem gingen namelijk dezelfde kant op, hij was dan ook de enige van het team die haar broertjes had ontmoet.

'Nee niets aan de hand meneer Verkaaik, we moeten verder.' Damian volgde haar met zijn ogen, het was duidelijk dat Flora alles behalve oké was. Ze was er voor hem geweest toen hij haar nodig had en nu ze hem nodig had, wist hij niet wat te doen om haar te helpen.

'Bullshit,' mompelde Bernard. Zodra het zijn mond verliet, hield hij zijn hand voor zijn mond, en zuchtte opgelucht toen bleek dat niemand hem had gehoord.

Carl kwam binnen lopen, ging zitten en begon meteen te bellen. De blik van intense concentratie op zijn gezicht liet iedereen weten dat ze hem beter zijn gang konden laten gaan.

Damian ging weer voor de borden staan en keek met een frons op zijn voorhoofd over de borden heen. Gefrustreerd haalde hij zijn hand door zijn haar, al die vrouwen, hun families, geliefde, vrienden en ze konden geen rust krijgen want hij had The Angel Slayer nog steeds niet gevonden. Wat hij bijna net zo erg vond was dat hij Flora niet gerust kon stellen nu ze zo van streek was.

Flora was ondertussen al bezig met de spullen voor het volgende slachtoffer bij elkaar te pakken om haar gedachten te kunnen verzetten. Bernard pakte een folder vol met papieren op en liep richting zijn baas.

'Damian?' Verdwaasd keek Damian op en zag de berg met papierwerk in Bernard zijn handen.

'Na dit slachtoffer gaan we bespreken wat wie heeft uitgevonden, dan zouden we ongeveer halfweg moeten zijn. Kan het tot dan wachten?' vroeg Damian.

'Ja hoor, en eh Damian... Je ziet er uit als een stekelvarken.' Hij liep terug naar zijn bureau met een grote grijns op zijn gezicht. Carl en Flora die zijn opmerking hadden gehoord keken op naar Damian. Carl kon nog maar net zijn lach onderdrukken, Flora had iets minder geluk. Haar lach schaterde door de kamer voor ze het in kon houden.

'Zo erg zal het nou ook weer niet zijn,' zei Damian met een grom in zijn keel. Flora stak een make-up spiegeltje naar hem uit en hij pakte het aan met een zucht. Zodra hij zijn spiegelbeeld zag schoot ook hij in de lach, hij had wax in zijn haar gedaan en door de beweging van zijn hand stonden er nu scherpe punten haar overeind, wat een sterk contrast was tegen hoe het normaal gesproken zat. Hij deed zijn haar weer goed en gaf Flora haar spiegel terug.

Dat hadden ze even nodig gehad, de spanning en het werk begon zwaar te vallen, het ene verschrikkelijke tafereel na het andere was moeilijk om te zien en het was fijn, al was het maar voor even, om te kunnen lachen. Helaas kon het niet lang duren, het was tijd om verder te gaan.

'De volgende brief, heb je hem al gevonden Flora?' Ze knikte en hing hem op.

'Alsjeblieft meneer Verkaaik.'

Sienna de Kruijk,

Wat een tragedie,

Ogen zo blauw als de lucht,
Een licht getinte huid,
En het litteken dat de helft van haar gezicht bedekt.

Hoe oneerlijk,
De manier hoe mensen elkaar behandelen is afschuwelijk.
Maar deze engel hoeft niet meer te lijden.
Ze is nu een deel van mij.

Je kunt haar vinden in de haven,
Kun je de juiste boot vinden? Voor mij duurde het iets te lang.
4 maanden van zien hoe ze werd behandeld was te veel.

The Angel Slayer.