The Angel Slayer (voltooid)

Het tiende en elfde slachtoffer. Deel 3

Na iets meer dan een uur kon ik zien hoe de zusjes tegen elkaar aan in slaap waren gevallen. Ze hadden geluk dat ze met zijn twee zijn, het zou niet mogelijk zijn om ze apart gevangen te nemen en mijn tijd met ze te nemen. Als een van de twee verdwijnt, zal de ander veel beter in de gaten worden gehouden dus ze zullen hun vereeuwiging helaas niet mee kunnen maken. Ik wilde zo min mogelijk risico lopen. Er werd steeds meer over me gepraat op het nieuws en in de kranten, niet dat veel mensen die nog lazen. Ik duwde de deur open en ik hoorde de kraak van het hout toen ik hem uit zijn gat wrong. Meteen haalde ik het plakband los, dat mocht ik niet vergeten, mijn vingerafdrukken stonden er op. Ik was al helemaal klaar, alles wat ik nodig had zat in mijn vertrouwde rugzak en de handschoenen zaten al over mijn handen. 

Nu ik binnen was kon ik beter zien hoe de zusjes met hun hoofden op elkaar in slaap waren gevallen, de popcorn die tussen hun in stond tijdens het kijken van de film was op de grond gevallen en op de televisie kon ik zien hoe deel twee van de film doorliep. Ze hadden geen enkele zorgen op hun gezicht. Voorzichtig duwde ik de meiden uit elkaar. Kayleigh was een uur eerder geboren dan haar zusje dus met haar zou ik gaan beginnen. Terwijl Mirthe op de bank rustig verder lag te slapen tilde ik Kayleigh op in mijn armen en droeg haar naar de badkamer. Ik zette haar op de grond, terwijl de badkuip vol liep en begon de kamer voor te bereiden op een makkelijke schoonmaak. Kayleigh bewoog wat op de grond en mijn hartslag schoot omhoog. De pillen zouden tien uur moeten werken, maar dat betekent niet dat het onmogelijk is dat ze wakker worden. Ik blies een ademteug uit waarvan ik niet door had dat ik hem in had gehouden toen ze zichzelf beter had laten liggen en verder sliep. Ik had niet verwacht dat ik nog zo veel adrenaline zou hebben met deze vereeuwiging. 

Toen het bad halfvol was zette ik de kraan uit en pakte Kayleigh weer op. Nu moest ik opletten. Voorzichtig zette ik haar neer op haar knieën en zorgde dat ik haar met een hand vast kon houden. Als ze viel, kon ze verdrinken en dat was een dood die ik niemand toewenste. Nee dat was een leugen, als de mannen die een engel hadden bedoezeld voor ze gered konden worden op deze manier zouden sterven, was zelfs verdrinking dood niet erg genoeg. Langzaam ging ik met mijn vrije hand naar mijn broekriem. Shit. Ik draaide mijn hoofd iets verder om en zag het mes, perfect gepolijst klaar liggen op de rand van de wasbak. Wat ik nu ook deed, ik moest Kayleigh los laten als ik bij het mes wilde kunnen komen. Ik leunde haar naar achteren waardoor ze op haar voeten kwam te zitten, met haar rug tegen de achterkant van het bad. Het zag er niet comfortabel uit, maar misschien was het goed genoeg om snel bij mijn mes te kunnen komen. Ik liet haar schouder los en draaide me om. Toen ik me terug draaide zat Kayleigh nog hetzelfde als ik haar achter had gelaten en ik glimlachte. Zelfs in haar slaap werkte ze perfect mee met mijn taak. Ik hield haar weer naar voren gebogen en haalde het mes door haar keel. Het water vertroebelde en werd roze, hoe meer bloed er in het water liep hoe roder het werd. De herkenbare koperen geur van bloed hing in de lucht, al was het een stuk minder dan de keren hier voor. Zodra ik zeker was dat ze dood was liet ik het water uit de badkuip lopen en zette de kraan weer aan. Het ging zo veel makkelijker zijn om mijn engelen mooi te maken nu het bloed niet over ze heen zou opdrogen. Het zou een meesterwerk worden met mijn twee engelen.