The Angel Slayer (voltooid)

Het tiende en elfde slachtoffer. Deel 2

Ik liep naar de straat en begon nerveus heen en weer te lopen. Het was niet makkelijk om een goede vermomming te vinden, maar dit moest werken. Ik hoorde de scooter van de pizza bezorger en zorgde dat ik in zijn weg zou staan. Hij stopte net op tijd en stapte van zijn brommer af.

'Ben je niet goed wijs man! Je staat op het midden van de weg!' Ik draaide me naar hem om en beet op mijn duimnagel.

'Sorry. Ik probeer de moed bij elkaar te verzamelen om de beste vriendin van mijn nichtje uit te vragen.' Ik legde mijn hand in mijn haar en wreef er doorheen. Dit was het belangrijkste onderdeel van mijn plan. Als hij me niet zou geloven moest ik iets anders bedenken.

'Ga van de weg af. Je hebt er niets aan overreden te worden voor je de kans krijgt.' Hij liep naar de box op de achterkant van de scooter en haalde er de pizza uit. Hij wilde langs me af lopen en ik legde mijn hand op zijn schouder.

'Mag ik anders die pizza niet bezorgen? Dan heb ik iets om het ijs te breken.' Ik liet bewust mijn stem iets omhoog gaan en keek hem met grote ogen aan. Hij tilde zijn wenkbrauw op en schudde zijn hoofd.

'Nee man. Ik moet ook betaald worden je zult iets anders moeten bedenken.'

'Ik betaal wel voor de pizza.' Met een hand pakte ik mijn portemonnee uit mijn zak en liet mijn hand trillen waardoor hij op de grond viel. 

'Shit, sorry wacht even.' Ik bukte en pakte de portemonnee op. Zogenaamd zoekend naar geld haalde ik er een briefje van vijftig uit. 

'Ik heb niet kleiner als dit? Is dat een probleem?' Met grote ogen keek de jonge van het geld, naar de pizza en weer naar mij. Hij leek even te twijfelen, maar het geld was duidelijk belangrijker. Hij bleef naar het geld kijken en stak de pizza naar me uit.

'Ik heb niet genoeg opzak om je de resten terug te betalen.' Zijn vrije hand lag op zijn zak en aan zijn gezicht kon ik zien dat het een leugen was, maar dat maakte niet uit.

'Is niet erg. Ehhh. Laten we maar zeggen dat het een dankjewel is voor mijn kans. Als het goed loopt, doe ik wel een goed woordje voor je. Wat is je naam?' Ik pakte de pizza aan en hij nam gretig het briefje van vijftig uit mijn handen. 

'Mijn naam is Wallis, ik ben de enige die daar werkt dus ze weten wel wie je bedoelt. Veel succes met je meisje.' Hij stapte op de scooter en reed weer weg. Ik voelde hoe een grijns op een mijn lippen verscheen en liet mijn spieren weer ontspannen. Het had gevaarlijk kunnen zijn, als het een bezorger was geweest die al eerder hier pizza had bezorgd had ik nooit die pizza gekregen. Ik was tien jaar ouder dan de meisjes en iemand die dat zou weten zou vast niet zo makkelijk over te halen zijn. Ik zette de pizza neer en maakte hem open, gelukkig hadden ze extra salami gevraagd, dat zou de smaak van de oxazepam wel maskeren. Met een handschoen legde ik de salami aan de kant en sprankelde het poeder er overheen. Daarna legde ik de salami terug waar ik hem vandaan had gehaald en deed de doos dicht. Ik zette een pet op van de pizza plaats die ik een paar weken geleden had gestolen en liep naar de deur toe. De deurbel rong door het huis en het duurde niet lang voor de deur open ging.

Mirthe deed open en had het geld al klaar in haar hand. 'Tien euro met bezorg kosten toch?' Ze hield een hand vol kleingeld naar me uitgestoken en ik knikte met een glimlach op mijn gezicht.

'Dat klopt mevrouw.' Ik gaf haar de pizza en nam het geld aan. Vlak voor het geld in mijn hand viel, bewoog ik mijn hand een beetje aan de kant en het geld kletterde op de grond. 

'Sorry mijn fout. Ik pak het wel op,' zei Mirthe, terwijl ze de pizza op een klein kastje zetten langs de deur. Terwijl ze bukte, plakte ik plakband over de deur, zodat hij niet in het slot zou vallen en ging snel op mijn knieën om haar te helpen. Al snel hadden we het geld opgepakt.

'Dit is vijf euro teveel mevrouw.'

'De rest is fooi.' Haar glimlach reikte haar ogen en ze draaide al weg om de deur dicht te doen.

'Dankjewel. Smakelijk en nog een fijne avond.'

'Komt goed.' Met een die laatste woorden gooide ze de deur dicht. Hij ging dicht, maar de Klik dat hij ook echt dicht was klonk niet. Niet dat ze dat had kunnen horen over de klap die de deur maakte. De deur was net iets te groot voor de deur, daar had ik hun ouders over horen klagen, waardoor de deur dicht bleef. Nu was het nog even wachtten tot de slaappillen gingen werken.