THE GOVERNOR'S FIRST LADY

IKA DALAWAMPU'T ANIM

"I don't deserve you, yet."

By saving me, he suffered. And now, he is suffering, taking all the consiquences of his actions. Caught off guard?. Ibig sabihin ay magpapakasal siya kay Mary.

"Then. . . Let's not continue anymore. We ended up the day you left me" mapait kong wika. This is the only way.

"No" lumuhod siyang lalo sa harap ko at yumuko. Ipinatong niya ang kanyang noo sa mga tuhod ko at umiling iling.

"No. . Mamamatay ako. Althea. Seeing you with that man, kills me. . It kills me" wika niya. Natutulala ako.

"Eh ano pang gagawin natin?" Ramdam ko ang sakit sa bawat kong salita. Ayoko. Ayoko din naman.

"Kung. . Kung magpapakasal ka. . Hindi naman ako pwedeng maging mistress mo. . Ayoko" halos hindi ko malunok ang laway ko dahil sa mga sinasabi ko.

Hindi naman ako ganun ka tanga para pumayag nalang na maging kabit. If he loves me, he'll fight for it. Pero ayokong maging makasarili. Ayokong mas pahirapan pa siya. We can do it. I can watch him from afar. I'll just think na mahal na mahal niya ako hanggang magsawa ako sa kaiisip non. Hanggang mapagod ang puso at isip kong kaiisip na pwede kami.

"I'll figure this out"

Natawa ako ng mahina. Hanggang ngayon, hindi parin niya nafifigure out kung anong dapat niyang gawin.

"Jacob, huwag mo nang pahirapan ang sarili mo. . You can. . Just. . Throw me away if you want. . "

"I have a plan" natigil ako sa sasabihin ko dahil sa sinabi niya.

His eyes assures me so much. Susugal ba ako?.

"But I want you to stay, Althea. Stay beside me. . O kahit nasa malayo ka, basta alam ko, na ako parin. . Please tell me. . Ako parin" para siyang batang nakikiusap sa akin. Na kapag hindi na ang isasagot ko'y iiyak na siya ng tuluyan.

Hindi ko maibukas ang bibig ko. Ni hindi ko alam kung anong dapat kong isagot sa kanya. By saying yes, ibig sabihin ay itatago namin, by saying no, i'll lose him forever. I don't want to choose.

"Please" yumuko siya ulit at hinawakan ang kaliwang kamay ko.

"Please. . "

Humikbi lang ako. Iyon ang tanging maisasagot ko sa ngayon. Sinuklay ko ang buhok sa likod ng ulo niya gamit ang kanan kong kamay. It hurts me so much, looking at him this devastated dahil sa naging desisyon niya. I don't understand why his mom did that but I know, makakayanan niya lahat.

"I need you. . To stay" bulong pa niya.

I love him. Alright. I really do. Pero hindi pwedeng ganito. Pwede naman siyang hindi magsettle sa akin.

"Jacob" hindi ako makapag isip ng maayos dahil sa ganito.

Inangat niya ang tingin at tumingin sa akin. His eyes shouts the word hurt. He is hurting all along. Hindi siya galit. He maybe is mad because of me being with Vince. But now, it is more defined that he is hurting inside.

"Please. . Be with me" he selfishly said. Ngumiti pa siya ng tipid ngunit may mga luha sa mata. Hinawakan niya ang mga kamay ko at idinala iyon sa mga pisngi niya.  Bahagya naman niyang hinahalikan ang mga iyon.

How can I say no when my heart and my brain tells me to be with him.

"I love you so much. . Too much" mahinang wika niya. Nagulat ako dahil sa sinabi niya. I've been, I've been wanting to hear those words. It's true. His feelings are true.

"Ayoko na na panoorin ka sa malayo. . I am tired of being away from you. .  "  his eyes are soulful. Paano ako hihindi diba?.

"Give me . . Time. . To think about it" mahinang wika ko.