THE GOVERNOR'S FIRST LADY

IKA TATLUMPU'T LIMA

This man infront of me, is a dream come true. Hindi ko alam kung anong nagawa ko sa buhay at biniyayaan niya ako ng ganitong klaseng tao, wala na ata akong mahihiling pa.

"Marami pang nangyayari, marami pang mangyayari, hindi ko alam kung anong mga magaganap sa mga susunod pang araw pero ito, itong pagkakataong ito ang hindi ko na dapat palampasin pa, fight with me, Althea" hindi ako makapaniwala dahil sa mga sinasabi niya. Naluluha ako. Naiiyak ako.

"Jacob" nakangiti ako pero pakiramdam ko ay tutulo na ang luha ko.

"Hey. . Hey" wika niya tsaka ako hinawakan sa kaliwang pisngi. Pinunasan niya ang ilang luhang tumulo doon.

Yumuko ako at mas lalo pang naluha. Why do I feel so damn emotional!. Nagpopropose palang siya!.

"Bakit ka umiiyak?" Malungkot niyang tanong.

Umiling nalang ako.

"Tell me. . Please" wika niya.

"Is it still worth it? Jacob" mahinang tanong ko. Masaya ako pero parang pinanghihinaan ako ng loob.

"Worth it paba to?" Tanong ko. Inangat ko ang tingin ko at tinignan siya sa mga mata.

"You're giving up the company you built, you're mom is angry, you are sacrificing too much for me, for us" damn. Pakiramdam ko ay hindi na naman titigil ang luha ko. Pinalis ko iyon. Nakatitig lamang siya sa akin at mistulang nakikinig ng mabuti.

"You sacrificed a lot, para matapos ang kasong hawak ng papa ko. . You saved mom at hindi pa ako nakapagpasasalamat dahil doon, you saved me" totoo. . Hindi ko maalalang nagpasalamat ako dahil sa nagawa niya sa amin. Iniligtas niya si mama, isa pang rason kung bakit hindi ako magalit galit sa kanya kahit iniwan niya ako sa isla. Hinawakan ko ang mga kamay niya at tinitigan iyon. His hands are soft for a man. Napangiti ako at tumingin sa kanya.

"Hindi ko alam kung anong nagawa ko sa mundo at ganyan ka sa akin. . You are willing to do everything just to make me happy"

Tumango naman siya. Aba?. Iba rin talaga ang level of confidence ng lalaking ito ehh.

"Because you make me happy, I don't want to see my happiness sad" wika niya. Napangiti na naman ako at kumabog na naman ang puso ko ng malakas dahil doon. His simple word makes my world go round.

"I am so thankful that you came into my life, Jacob" dahil sa sinabi ko ay nag iba ang ekspresyon sa mga mata niya. Naging masyadong emosyonal iyon at mistula na siyang maiiyak.

"Binigyan mo ng flavor ang plain kong mundo" natawa ako sa sinabi ko.

I'm normal hanggang sa dumating siya. Nakaramdam ako ng kung ano anong bagong pakiramdam dahil sa kanya. He is the reason kung bakit lumabas ako sa aking comfort zone. Kung bakit gusto ko pang mag explore at kung bakit gusto kong gawin ang mga gusto ko. Dati rati, okay na ako sa okay na. Okay na ako sa posisyon ko but Jacob, Jacob is a representation of "do not stop" words. Huwag tumigil sa kung nasaan na ngayon. He is successful because he strived hard. I want to be like him, gusto ko rin na balang araw ay ipagmalaki ako ng mga magulang ko, gusto ko rin na maging proud sila sa akin.

"You did everything to keep me safe, alam ko, kahit nong iniwan mo ako sa isla, alam kong nag aalala ka parin sa akin" i don't want to assume pero iyon ang nararamdaman ko noon.

"And YES, i want to spend the rest of my life with you, too. . I want that too" mahinang wika ko.

"Yes? Are you saying yes?" Mahina ngunit halatang masayang masaya niyang tanong.

Tumango tango naman ako.

"Yes!" Wika niya at sumuntok pa sa ere at mistulang nanalo sa lotto.