THE GOVERNOR'S FIRST LADY

IKA TATLUMPU'T SIYAM

"Mary"

Naupo siya sa upuang nasa harapan ko. Bakas ang sakit, inis at pagod sa mukha niya. I know the reasons why.

"Jacob" tumingin siya sa akin at ganun din ako sa kanya.

I scanned her face at halatang pagod ito.

"Jacob, let's continue with the wedding. . Please" paki usap niya. Umiling nalang ako dahil doon.

"You know I can't. . Mary. . Let's stop this" deretsong wika ko.

Bumakas ang sakit sa mga mata niya. Minahal ba ako ng taong ito?. Wala naman akong ibang ginawa kundi i ignore ang kung ano mang dapat mamuo sa aming dalawa. I rejected her a lot of times. Kahit noong nasa ibang bansa kaming dalawa. Nothing happened between us dahil kahit anong gawin ko at kahit anong gawin niya ay wala talaga akong maramdamang kahit na ano. Well, I guess, malakas talaga ang tama ko sa babaeng iyon kaya ganito.

"Jacob" she pleaded tsaka hinawakan ang kamay ko. I did not stop her.

"Jacob, my father sacrificed his position for us. . Bakit ka ba ganyan?" Sa itsura niya ay maiiyak na siya. I feel bad for her.

"You used me too, Mary. . Ginamit niyo ako para maayos ang kompanya ninyo. ."

"Ngayon, ibibigay mo nalang ang kompanya mo para maalis kami sa buhay mo?" Napa atras siya dahil doon. Binitiwan rin niya ang kamay ko at mistulang hindi makapaniwala.

"Ginamit?. . Yan ang tingin mo? . Akala ko. . Akala ko gusto mo ako?" Kunot noong tanong niya.

"I am sorry" sagot ko nalang.

Pinaasa ko ba siya? Did I not make it clear na hindi ko siya gusto?

"Sorry?. . Jacob!. . Hindi mo ba talaga ako nagustuhan?. Kahit minsan?" Nangingilid na ang mga luha niya. . Damn. . It hurts me so much seeing a woman being hurt by me. . Pero anong magagawa ko?

Kaya lang naman kami naging mag fiancé ay dahil sa negosyo, para sa akin ay iyon lang iyon. I composed my lines first before saying it dahil ayokong mas makasakit pa.

"Mary, we both know na ang engagement natin ay para sa negosyo. . And now, we need to end the people's curiousity. . We need to tell everyone that the engagement ended a long time ago and that, we don't really have plans on getting married" wika ko.

Umiling iling siya at bumabakas ang pagtanggi niya sa sinabi ko.

"No. . No. . " wika niya.

"Hindi mo ako ipagpapalit sa isang tulad lang niya!" Medyo tumaas ang boses niya at napansin niya rin kaya pinakalma niya na mismo ang sarili niya.

"Katulad lang niya?. . Parang nakakalimot ka Mary" napangisi ako dahil doon.

Biglang lumambot ang facial expression niya at mistulang may naalala. Itinikom niya ang bibig niya at hindi na makatingin ng deretso sa akin.

"You only wants what's hers. . You don't really like me. . You want me because you know too well that I am into her. . Pati stuff toy, aagawin mo sa kanya. . If it wasn't because of me, ibang landas ang tinatahak mo ngayon" i don't want to do this. . Ayoko siyang i black mail ngunit mapilit siya. . . Namuo ang luha sa gilid ng mga mata niya.

"Stop it" mahinang wika niya.

"You should thank me, buhay siya. . Sa totoo lang, sobrang laki ng utang na loob mo sa kanya. . You're lucky, she don't remember anything" wika ko pa.

Naupo ako ng maayos at pinagsiklop ko ang mga kamay ko.

"I said stop" may pagbabanta sa mga mata niya.

"Do us a favor. . Ngayon lang ako hihiling sayo, Mary. . For the last time. . Let's stop this" wika ko pa.

Mahina siyang tumango. .

Siya ang batang iyon. . Ang batang umagaw sa laruan ni Althea, ang dahilan kung bakit siya tumalon sa may tubig at muntik ng mamatay. . She can't forget what she did. Hanggang ngayon ay inuusig pa rin siya ng konsensiya niya.

Mary is a not so good child back then, she's a spoiled bratt. Pero I still have hope that there is goodness in her.

"Fine. . Let's stop this. . Magpapapress conference ako. You don't need to worry anymore" mahinang wika niya.

Humalukipkip ako dahil doon. We all met each other 20 years ago. Pero masyado pang bata si Althea noon para maalala kami at ang nangyari.

After my meeting with her. Dumeretso naman ako sa hospital. Althea is probably at the studio kaya ayos lang. I did not tell her my plans today.

"Ma"

Irap lang ang natanggap ko pagkatapos ko siyang halikan sa noo. Na over fatigue si mama. Pinatatawad ko na ba siya?. . Hmm. Hindi ko matitiis si mama, siya lang naman ang mama ko kaya wala kaming choice kundi patawarin ang isa't isa.

"Anong ginagawa mo dito?" Hindi siya nakatingin sa akin at ramdam ko rin ang bigat na nararamdaman niya.

"I came here to give you this" wika ko tsaka inilapag sa gilid niya ang invitation sa kasal namin ni Althea.

Nilingon niya iyon sandali pagkatapos ay bumaling na naman sa kabilang banda.

"Ma. . I hope you'd come" wika ko.

Huminga lang siya ng malalim dahil doon.

"I am sorry, ma. . Dahil hindi ko sinunod ang gusto ninyo. I hope you findnit in your heart, that I am your son and that, I am a grown up man, I can decide on my own. . Hindi ko sinasabi ito para sabihin na sinusuway kita pero ma, I am inlove with Althea. . Kung hindi siya. . Wala nalang ma, I am sorry" mahabang wika ko.

Nilingon niya ako dahil doon. I saw her tears fall. Hindi niya iyon pinunasan. Neither do I. Nakapanghihina na wala na akong magawa sa sitwasyong ito para maibsan ang sakit na nadarama ng nanay ko. Paano ako tutulong kung ano ang dahilan kung bakit siya nasasaktan?

"Mahal mo talaga ang babaeng iyon" may pinal sa boses ni mama.

Tumango tango ako.

"Umalis kana. . Leave me alone" seryosong wika niya.

Huminga pa ako ng malalim bago tumango ulit.

Umatras ako at tumalikod na.

"I am sorry, . . Too" wika niya na nagpatigil sa akin. Hindi na ako lumingon. . Okay na ako sa sitwasyong ito. Matututunan din naming patawarin ang isa't isa. . Siguro ay hindi pa ito ang tamang panahon.

At the end of the day, lahat ng pagod ay mapapawi, lahat ng sakit ay mawawala. When you find your reason to be happy, positibo nalang. . Madaling magpatawad, madaling sumaya, masarap magmahal.

"Nandito kana. . Kanina kapa?" Tanong niya nang makita niya ako sa may pinto. Lumapit siya sa akin at yumakap.

"Hmmm. . Kanina pa. . Nakita ko rin kung paano ka sumayaw ng walang music" nakangiting wika ko sa kanya. Ngumuso siya dahil doon.

"Nag dinner kana?" Tanong niya sa akin. Umiling naman ako.

Without asking me again ay hinila niya na ako kaagad papunta sa dining area. .

Naupo ako sa upuan ko at naupo siya sa banda niya. Nasanay na siyang umuuwi sa bahay ko. Hindi na rin siya naiilang sa akin. Siguro ay mahal na rin niya talaga ako. Hindi ko alam kung anong gagawin ko kapag hindi pa. I'd probably flip or toss the world. . Buti nalang. .

My dream came true. . The woman of my dreams is infront of me, serving me dinner.

Who would've thought?. Hindi ba? Pinangarap mo lang ngayon ay nasa harapan mo na?.

*******************************************