Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 5: Goed mis

Pov Zayn

De hele nacht heb ik wakker gelegen. Het telefoontje van Louis heeft mij echt van slag gebracht. Er moet gewoon iets met Louis aan de hand zijn, maar wat zou het zijn. Toen ik het hoorde heb ik meteen Liam gebeld. Die had ook zo'n raar telefoontje gehad. Liam maakte zich er ook zorgen om. Hij zou contact met Louis opnemen. Maar hij heeft mij niets meer laten weten. De hele nacht hoopte ik op een telefoontje, of een berichtje dat alles goed was.

Nu besluit ik Liam maar zelf op te bellen. Natuurlijk heb ik Louis ook al geprobeerd te bellen, maar die nam niet op. "Zayn." Zegt Liam als hij opneemt. "Sorry dat ik je niet meer terug gebeld heb. Gisteravond was een chaos." "Geeft niets. Weet je al wat meer?" Vraag ik. En dan blijft het verdacht stil aan de lijn. "Z, het is goed mis met Louis." Zegt Liam uiteindelijk. Fuck, daar was ik al bang voor. Ik durf het bijna niet te vragen, maar vraag dan toch: "Wat is er aan de hand?" Weer blijft het stil. "Ik... ik weet niet of ik het mag vertellen." Klinkt het aan de andere kant van de lijn. "Kom naar Louis' huis, dan kunnen we erover praten." "Is goed. Ik zie je zo." Zeg ik en dan hang ik op.

Snel kleed ik me aan. Zou Louis mij wel willen zien? Hij zei dat hij het mij vergeven had, maar dat betekend niet dat hij mij nou ook echt wilt zien. Toch moet ik hem gewoon zien. Ik moet weten wat er aan de hand is. Misschien kan ik nog iets voor Louis doen.

Voor ik naar Louis toe ga, rijd ik eerst langs Niall. "Nialler!" Roep ik, terwijl ik op de deur klop. Niall doet meteen de deur open. "We gaan naar Louis toe." Zeg ik. Niall knikt en sluit meteen de deur achter zich. We geven elkaar een ongemakkelijke knuffel. Niall glimlacht, zoals hij altijd doet en stapt dan mijn auto in. We hebben elkaar gister even kort gesproken, over Louis.

In de auto zeg ik: "Volgens Liam is het goed mis." Bezorgd kijkt Niall mij aan. "Wanneer heb je hem gesproken?" Vraagt Niall. "Net. Hij zei dat we naar Louis' huis toe moesten komen." Antwoord ik. Niall knikt alleen. Hij maakt zich ook zorgen. Dat zie ik aan hem. Zijn mooie blauwe ogen staan niet zo vrolijk als normaal. Voorzichtig leg mijn hand op zijn been neer. Verder zeggen we niets meer tegen elkaar.

Eenmaal bij Louis aangekomen, staat Liam voor de deur op ons te wachten. We geven hem ook meteen een knuffel. "Goed om jullie te zien." Zegt hij. "De omstandigheden zijn alleen wat minder." Voegt hij daar aan toe. We knikken allebei. En dat terwijl we nog geen idee hebben, wat er aan de hand is. Harry doet de deur open.

Als we naar binnen lopen zegt hij: "Louis ligt op de bank. Hij is erg moe." We knikken begrijpend. Maar als ik Louis eenmaal zie liggen, schrik ik echt. Hij ziet er echt slecht uit. "He Tommo." Zeg ik onzeker. Louis glimlacht zwak en antwoord: "He Z, He Nialler." Niall loopt naar Louis toe en geeft hem een knuffel. Ik blijf er ongemakkelijk naast staan. "Kom hier, Zayn." Zegt Louis dan. Opgelucht glimlach ik en geef hem ook een knuffel. "Alles weer goed tussen ons?" Vraagt Louis als hij mij loslaat. Ik knik meteen. Meer dan dat is er ook niet nodig. Alles wat gebeurd is, is verleden tijd. Het is goed tussen ons.

We gaan allemaal op de banken van Louis zitten. Harry bij Louis. Zullen die twee weer samen zijn? Of nog steeds samen zijn? "Ik gok dat Liam jullie al verteld heeft wat er aan de hand is." Zegt Louis. We schudden allemaal ons hoofd. "Dat is niet aan mij om dat te vertellen." Zegt Liam. Louis knikt begrijpend, maar nog voor hij iets kan zeggen krijgt hij een bloedneus. Harry springt meteen op en komt terug met een doos zakdoekjes.

En dan dringt het tot mij door. "Je bent ziek." Zeg ik. Louis knikt en mompelt: "Kanker." Mijn hart lijkt wel even te stoppen met kloppen. "Kanker?" Herhaal ik. Louis knikt en zegt: "Leukemie." Het kan gewoon niet waar zijn. Louis kan geen kanker hebben. Dit kan niet waar zijn. Niall springt op en rent naar buiten toe. Louis wilt achter hem aan, maar ik zeg meteen: "Blijf liggen, idioot. Ik ga wel achter hem aan." Louis grinnikt en gaat weer liggen.

Buiten zit Niall op een stoepje. Ik ga naast hem zitten en sla mijn arm om hem heen. Niall is hartverscheurend hard aan het huilen. "Zeg me dat het niet waar is. Zeg dat Louis gewoon weer één van zijn klote grapjes uithaalt." Snikt Niall. Ik knuffel hem stevig en zeg: "Het komt wel goed. Louis is sterk. Wij moeten ook sterk zijn voor hem, oké." Niall veegt zijn tranen weg en knikt.

Samen lopen we dan weer naar binnen toe. Louis gebaard meteen dat Niall naar hem toe moet komen en geeft hem een knuffel. "Sorry." Mompelt Louis. Niall lacht door zijn tranen heen en zegt: "Jij bent de enige die sorry zou zeggen voor het feit dat je kanker hebt. Sukkel." Daardoor moet Louis ook lachen.

"Luister..." Zegt Louis. "Als het aan mij ligt, vecht ik niet. Wat zou betekenen..." "Dat je dood gaat." Vult Niall hem geschrokken aan. Louis knikt. Niall en ik kijken hem allebei heel verbaast aan. "Maar... Iemand heeft mij op andere gedachten gebracht." Zegt hij, terwijl hij Harry aankijkt. Harry lijkt weer hoop te krijgen. Ik stiekem ook wel een beetje. "Als ik dit aan ga vechten, heb ik mijn vrienden nodig. Zonder jullie kan ik dit niet. Nu is het moment waarop jullie je kunnen terugtrekken. Dat zou ik niemand kwalijk nemen, maar doe het alsjeblieft niet midden in mijn chemo's. Als je denkt dat je het niet aan kan, zeg het dan nu." Zegt Louis. "Ik ben er voor je." Zeg ik meteen. "Ik ook." Zeggen Niall en Liam tegelijk. "We doen dit samen." Zegt Harry. Er rolt een traan over Louis' wang en hij zegt: "Ik kan dit niet alleen."