Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 42: Fight Song

Pov Louis

Weer een dag overleefd. Iedereen zit nog om mijn bed heen. Er hangt een aardig depressieve sfeer, maar ik heb niet de energie om de sfeer te verbeteren. Hetgeen wat normaal mijn taak was. Altijd was ik degene die de sfeer wat gezelliger maakte. Nu kan ik zelfs dat niet meer. Gister hebben Niall en Nele de ring voor mij gehaald. Was dat gister? Was dat vandaag? Of was het eergister? Ik heb totaal geen besef van de dagen meer.

Mijn hele lichaam doet pijn. Al dagen probeer ik de pijn te negeren. De pijn liet mij nog een klein beetje leven voelen. De pijn was hetgeen wat mij wakker hield. Soms is het fijn om gewoon even wakker te zijn. Zonder dat ik het wil, rolt er een traan over mijn wang. Harry veegt hem weg en laat zijn hand op mijn wang rusten. "Heb je pijn, Louis?" Vraag hij. Ik knik.

Een paar seconde later staat Sofia in mijn kamer. "Pijnstillers?" Gokt ze. Ik knik weer. Ze spuit de pijnstillers in mijn infuus. De afgelopen dagen ben ik al volgespoten met pijnstillers. De pijn wordt steeds erger. Maar soms wil ik geen pijnstillers. Dan vertel ik gewoon niemand dat ik pijn heb. Hoe minder ze weten hoe beter.

Uit het niets begin ik weer over te geven. Dat doet nog meer pijn. Er zit helemaal niets meer in mijn maag, dus er komt alleen gal uit. Harry staat meteen bij mij met het bakje. Met één hand houdt hij het bakje vast, met de andere hand streelt hij door mijn haar. Tranen stromen over zijn wangen. Harry heeft het zwaar. Misschien nog wel zwaarder dan dat ik het heb.

Als ik gestopt ben met overgeven pakt Harry mijn hand vast. Hij huilt nog steeds als hij zegt: "Louis, het is oké. Ik wil je niet meer zien lijden. Je mag stoppen met vechten. Je hebt hard genoeg gevochten. Het is oké, als je niet meer wilt vechten." Nu is iedereen aan het huilen, maar ze knikken wel allemaal. Iedereen is tot de conclusie gekomen, dat ik dit niet meer ga overleven. Toch schud ik mijn hoofd en zing zachtjes:

"This is my fight song
Take back my life song
Prove I'm alright song
My power's turned on
Starting right now I'll be strong
I'll play my fight song
And I don't really care if nobody else believes
'Cause I've still got a lot of fight left in me."

Eerlijk gezegd weet ik niet voor wie ik dat zing. Om de anderen, en dan vooral Harry, gerust te stellen, of om mezelf te overtuigen om nog verder te vechten. Eigenlijk is alles nu geregeld. Zayn en Niall vertellen Harry dat ik met hem wilde trouwen, Nele heeft de verlovingsring, iedereen weet hoe mijn begrafenis eruit moet komen te zien. Elke keer als er iets afgevinkt kan worden, voel ik iets meer rust.

Harry, Liam, Niall en Zayn lijken wel een beetje gerustgesteld. Het enige wat ik nog niet gedaan heb, is een testament opgesteld. Aan wie laat ik al mijn spullen achter? "Li, mag ik een papiertje en een pen." Vraag ik. Liam geeft het meteen aan mij. Ik probeer op te schrijven aan wie ik wat overlaat, maar het lukt me niet om te schrijven. Liam pakt zijn kladblok en pen en zegt: "Zeg maar wat je wilde opschrijven." Ik laat mijn hoofd weer op mijn kussen rusten en begin te vertellen: "Mijn huis in Londen geef ik aan Lottie. Mijn huis is Los Angeles wil ik verkopen, dat geld moet naar mijn familie. Al het geld wat ik heb wil ik in achten splitten. Het geld moet verdeeld worden over mijn stiefvader, Lottie, Phoebe, Daisy, Ernest, Doris, Freddie en Nele. De auto's mogen ze zelf uitvechten, als er maar één naar mijn stiefvader gaat." Liam schrijft alles op. "Dat is alles toch?" Vraag ik. Dit is alles waar ik aan kan denken. Iedereen knikt. "Alleen moet je zelf nog even je naam en handtekening eronder zetten." Zegt Liam. Dus dat doe ik.

Nu ben ik meteen weer uitgeput. Maar ik wil nog niet slapen. Alle tijd die ik nog met mijn vrienden heb, wil ik nog gebruiken. Slapen doe ik straks nog een eeuwigheid. "Zullen we naar buiten?" Stel ik voor. Iedereen knikt instemmend. Alsof ze nu nog tegen mij in zouden gaan. Harry en Liam tillen mij in mijn rolstoel. Dan gaan we met z'n alle naar buiten toe.

Harry duwt mij naar de parkeerplaats. "Wat gaan we doen?" Vraag ik verbaast. "We gaan naar het strand." Antwoord Harry. Daardoor krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ze tillen mij de auto in, iedereen stapt in en dan rijden we richting het strand.

Als we bij het strand zijn tilt Liam mij weer uit de auto. Ik word in een speciale rolstoel, die het strand op kan, gezet. Met z'n alle gaan we dan het strand op. Harry pakt mijn hand vast, terwijl Liam mijn rolstoel duwt. Ergens midden op het strand stopt Liam met duwen en gaat iedereen om mij heen zitten. "Dit zou ik echt de mooiste plek vinden om te sterven." Zeg ik zonder er bij na te denken. Iedereen kijkt mij meteen verschrikt aan. Daardoor moet ik toch lachen en zeg ik snel: "Rustig maar, ik ben nog niet van plan te sterven." Gelukkig moet de rest dan ook lachen. Een uur geleden was ik nog aan het zingen, over dat ik nog niet klaar ben met vechten en dan denken ze dat ik hier nu ter plekke zou sterven. Sukkels zijn het ook.

Hier kom ik echt weer even helemaal tot rust. Ik kan genieten van de zon, de zoute lucht en het golven van de zee. Langzaam voel ik hoe mijn ogen dicht beginnen te vallen. Het is al heel wat, dat ik nog niet eerder in slaap ben gevallen. Nele en Zayn zijn samen schelpen aan het zoeken. Liam en Niall zijn samen aan het praten. En Harry staart naar de zee. Harry is bang. Bang om mij kwijt te raken. Ik pak zijn hand vast en zeg: "Hazza, wees niet bang. Je bent sterk genoeg. Sterk genoeg, om zonder mij verder te gaan." Toch blijf ik ergens een sprankje hoop houden, dat het allemaal nog goed komt.