Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 32: Weird ass shit

Pov Zayn

Liam, Niall en ik zitten zachtjes met elkaar te praten als Harry de badkamer uit komt. "Kan iemand mij helpen?" Vraagt hij. Ik spring meteen op en loop de badkamer in. "Louis is in slaap gevallen en ik wil hem eigenlijk niet wakker maken." Fluistert Harry. Ik knik begrijpend. "Als jij hem alleen vast kan houden, kleed ik hem aan." Zegt Harry. Ik knik en houd Louis aan zijn schouders vast.

Harry heeft Louis vrij snel aangekleed. "Neem jij de infuuspaal maar mee, dan til ik Louis." Zeg ik. Voorzichtig til ik Louis op en leg hem dan op bed. Harry legt de deken over hem heen en streelt zachtjes door zijn haar. "Hoe gaat het met jou, Haz?" Vraag ik. Harry zucht en antwoord: "Het is zwaar, maar Niall heeft me laten inzien dat we door moeten gaan." Ik wist dat het goed was om Niall naar Harry toe te sturen. Harry heeft nog steeds hele rode ogen van het huilen. Het heeft hem hard geraakt.

Ineens horen we Louis zachtjes kermen. Harry streelt over zijn wang en fluistert: "Het is oké, love. Ga maar lekker slapen." Even lijkt het te werken. Louis is weer stil en slaapt gewoon verder. Het duurt alleen niet lang voordat Louis weer begint te kermen. En nu een stuk harder dan net. Harry streelt meteen weer over zijn wang en praat zachtjes tegen hem. Zijn gekerm wordt steeds harder. Totdat hij om zich heen begint te slaan. We staan eerst allemaal alleen maar toe te kijken. Hij slaat keihard met zijn armen tegen zijn bed aan. "Niall pak zijn andere arm." Zeg ik, terwijl ik één van zijn armen stevig vasthou. Al snel begint hij dan te schoppen. Nu springt Liam meteen in actie en houdt zijn benen vast. Het is niet erg dat hij schopt en slaat, maar hij doet zichzelf pijn. "Hij bloedt." Zegt Niall. Ik zie dan inderdaad bloed van zijn arm druppelen.

Als we net denken dat hij klaar is begint hij te schreeuwen en met zijn hoofd te slaan. Harry pakt zijn hoofd vast en zegt: "Rustig Louis. Alles is oké. Je bent het veilig. Alles is goed. Ik hou van je." Maar Louis krijgt er volgens mij niets van mee. Hij schreeuwt echt alsof hij vermoord wordt. "Haz, druk op de bel!" Roep ik. Harry laat één hand los en drukt een paar keer op het belletje.

Binnen een minuut komt Sofia de kamer binnen gerend. "Wat is er aan de hand?" Vraagt ze. We halen onze schouders op. Geen idee wat er aan de hand is. Het gekke is dat hij volgens mij gewoon nog slaapt. "Ik geef hem iets kalmerends." Zegt Sofia. Snel spuit ze iets in zijn infuus. We blijven Louis met z'n alle stevig vasthouden, terwijl Louis blijft schreeuwen. Harry begint te huilen. "Het is oké, Haz. Hij droomt gewoon. Hij krijgt hier niets van mee." Probeer ik hem gerust te stellen. Harry knikt alleen.

Eindelijk begint Louis dan te kalmeren. Hij laat zijn hoofd rustig op zijn kussen liggen. Harry laat zijn hoofd dan los. Ook Liam, Niall en ik kunnen Louis dan loslaten. Niall houdt Louis' arm omhoog en zegt: "Sofia, Louis heeft zich opgehaald." Sofia komt meteen dichterbij en bekijkt de wond. Het bloed nog best wel hard. Sofia pakt van het karretje wat gaas en pleisters en plakt het dicht. "Als Louis straks wakker is, kom ik wel terug om het bed te verschonen." Zegt Sofia. We knikken en bedanken haar. Het bloed zit echt overal.

"Haz, ben je oké?" Vraag ik nu iedereen weer rustig is. Harry knikt. Het ziet er niet uit alsof het goed gaat met hem. Harry zit er echt goed doorheen. We moeten echt iets gaan verzinnen, om Harry een hart onder de riem te steken. Hij heeft even iets nodig wat hem opvrolijkt, anders red hij dit niet. Dan stort Harry straks in en dat moeten we ook niet hebben.

Twee uur later wordt Louis wakker. Hij kermt zachtjes en mompelt: "Alles doet pijn." Harry streelt meteen door zijn haar. "Wat heb ik gedaan?" Vraagt hij. "Wat herinner je je?" Vraag ik dan. Louis schudt zijn hoofd en zegt: "Ik was moe na het douchen. Harry was tegen mij aan het praten, maar ik kon mijn ogen niet meer open houden. En nu word ik op mijn bed wakker." Hij weet dus inderdaad niet wat er gebeurd is. "Ik word wakker met fucking veel pijn in heel mijn lichaam en bloed overal. Wat is er gebeurd?" Vraagt Louis. "Je begon om je heen te slaan en schoppen. Daarbij heb je je arm open gehaald." Leg ik uit. Louis kijkt mij verbaast aan en schudt zijn hoofd. "Weird ass shit." Mompelt hij. Daardoor moet iedereen even lachen.

Sofia komt weer terug om het bed te verschonen. Ik help Louis om uit bed te stappen en op de stoel te gaan zitten. "Ik moet naar de kinderafdeling." Mompelt Louis. Ik schud mijn hoofd en antwoord: "Wat dacht je van eerst deze dag heelhuids doorkomen en dan kunnen we morgen kijken of we daarheen kunnen." Louis mompelt iets onverstaanbaars, maar gaat er niet verder op door. Vandaag lijkt me een goeie dag om gewoon even in de kamer te blijven.

Als het bed verschoont is help ik Louis weer terug in bed. "Haz, waarom ga je niet even bij hem liggen." Stel ik voor. Harry haalt alleen zijn schouders op. Louis kijkt ons vragend aan. "Je kunt wel een paar uurtjes slaap gebruiken, Hazza." Zeg ik dan. Louis pakt Harry's hand en zegt: "Kom bij me liggen." Harry knikt en kruipt tegen Louis aan. Louis slaat zijn arm om Harry heen en fluistert: "Het komt wel goed, babe. Maak je niet zo'n zorgen." Harry knikt weer alleen en sluit zijn ogen.

Na een paar minuten vraagt Louis bezorgd: "Wat is er met hem aan de hand?" "Hij heeft het zwaar, Louis. Hij ziet jou door al deze shit gaan en blijft maar doorgaan met een glimlach op zijn gezicht. Vandaag is gewoon even een zware dag voor hem. We moeten iets gaan verzinnen, om Harry op te vrolijken." Vertel ik. Louis knikt begrijpend. Dat wordt mijn taak. Ik ga iets verzinnen om Harry op te vrolijken.