Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 48: Klaar maken

Pov Liam

Na ons concert gaan we meteen de kleedkamer in. Louis is helemaal op. Hij is pas net één dag beter verklaard, maar hij wilde per se mee doen met dit optreden. Hij ligt languit op onze bank. "Lou, laten we gaan." Zeg ik. Hij heeft nog heel wat gepland staan. "Ja, Harry. Jij moet met mij mee." Zegt Niall. Harry kijkt ons verbaast aan. Louis geeft Harry een kus en zegt: "Ik zie je straks. Braaf luisteren naar Niall." En dan duwt Niall Harry de kleedkamer uit. Wij rennen dan allemaal naar de auto's toe. Louis stapt bij mij in. "Lou, probeer nog even te slapen op de achterbank. Je kunt je rust hard gebruiken." Zeg ik. Louis knikt en gaat op de achterbank liggen.

Wij weten precies wat ons te doen staat. We rijden snel met z'n alle naar het strand toe. Louis ligt diep in slaap als we aankomen op het strand, dus ik besluit hem nog even te laten slapen. Zayn, Lottie, Nele, Rimi, Sofia en ik gaan het strand op en maken daar alles klaar. Zayn, Sofia en ik bouwen het prieeltje op, terwijl Rimi, Nele en Lottie de fakkels aansteken. Die moeten drie uur lang branden, dus dat moet genoeg zijn. Harry moet hier over een half uur aankomen.

Binnen een kwartier staat alles klaar. Het ziet er fantastisch uit. Louis heeft dit allemaal zelf geregeld. Hij had alleen onze hulp gevraagd om het op te zetten. Iedereen staat in het prieeltje. Louis wilde dat we er allemaal bij waren. Louis komt nu de auto uit en naar ons toe gelopen. "Dit is geweldig. Jullie zijn echt fantastisch. Dankjewel!" Zegt hij meteen. Ik geef Louis een klopje op zijn schouder en zeg: "Dit is het moment van de waarheid. Ben je er klaar voor." Louis knikt hevig. Nu alleen nog wachten op Harry. Wie had een half jaar geleden verwacht dat we hier zouden staan?

*Een half jaar geleden*

We zitten allemaal vol spanning te wachten op de uitslag, als de dokter binnenkomt. Harry pakt gespannen Louis' hand beet. "Ik heb goed nieuws." Zegt de dokter. We zuchten allemaal opgelucht. "Harry en Lottie zijn allebei een match. We willen nu meteen beenmerg afnemen, zodat Louis vandaag nog een beenmergtransplantatie kan krijgen." Zegt hij. Harry springt meteen op en zegt: "Laten we het doen." Louis pakt zijn hand vast en zegt: "Je hoeft dit niet te doen. Ik snap het als je het niet zou willen. Dat geld ook voor jou, Lottie. Dit hoeven jullie niet voor mij te doen." Harry zoent Louis en antwoord: "Al zou ik mijn been moeten laten amputeren voor jou, zou ik het nog doen. Ik zie je straks, oké." En dan loopt hij met de dokter mee.

Drie uur later wordt Harry terug gebracht in een rolstoel. Hij ziet er nog erg moe uit. Het afnemen van beenmerg gaan onder narcose, dus hij zal pas net wakker zijn uit de narcose. Bij Louis wordt een zak met het beenmerg opgehangen en via zijn infuus wordt dat ingebracht. "We kunnen pas over twee tot drie weken resultaat zien. Misschien is er nog een tweede transplantatie nodig, maar dat kunnen we nu nog niet zeggen." Verteld de dokter. Ik help Harry om in het bed te gaan liggen naast Louis. "Het herstel van een beenmergtransplantatie kan een jaar duren. Je zult nog erg lang last hebben van vermoeidheid, verminderde concentratie en een verminderde weerstand." Gaat de dokter verder. Dit heeft hij gister ook verteld, maar toen heeft niemand echt geluisterd volgens mij. Louis glimlacht zwakjes en mompelt: "Alles beter dan kanker." De dokter grinnikt zachtjes en antwoord: "Dat is zeker waar." Daarna gaat de dokter weg.

Louis en Harry vallen allebei al bijna in slaap. "Haz, Lou, zal ik Nele vannacht meenemen?" Stel ik voor. Dat vind nu iets veiliger, aangezien ze allebei nog helemaal honderd procent zijn. "Alleen als Nele het goed vind." Zegt Harry. Dus ik kijk Nele vragend aan. "Logeren bij Liam Payne... Natuurlijk wil ik dat." Antwoord ze. Ze pak een tas met haar spullen en dan verlaten we samen het ziekenhuis.

Als we bij mij thuis zijn, zeg ik: "Ga lekker zitten, ik zal je straks je kamer laten zien." Nele knikt en gaat op de bank zitten. Ik ga op de stoel tegenover haar zitten en vraag: "Hoe gaat het met jou, lieverd?" Nele kijkt mij aan en zucht. "Bij iedereen zou ik liegen en zeggen dat het goed gaat, maar bij jou voel ik dat je dat toch niet zou geloven." Antwoord ze. Daardoor moet ik toch even lachen. Dit hoor ik altijd. Niemand liegt tegen mij. "Het is moeilijk. Ik vind het nog steeds moeilijk dat mijn ouders weg zijn en nu dreig ik ook nog Louis te verliezen." Verteld Nele dan. Ik knik begrijpend. "Nele, kun je iets meer over je ouders vertellen, want niemand van ons snapt waarom ze nou precies in het buitenland zijn." Vraag ik. Nele zucht weer, maar verteld dan wel: "Zelf weet ik ook niet alles. Ik weet alleen dat ze altijd op de vlucht zijn geweest voor de politie. Ik ben al twaalf keer verhuist en heb al zes verschillende namen gehad. Nora, Nina, Nola, Nickey, Noa en Nele. Nele is mijn echte naam. Volgens mij handelde ze in illegale dingen, want er kwamen altijd mensen naar huis en die betaalde mijn ouders dan veel geld en gingen met een tas vol spullen weg. We zouden de dag dat ik mijn been brak weer verhuizen. Maar toen brak ik mijn been op school, met gym en zijn ze alsnog zonder mij weggegaan." Echt een super vreemd verhaal. Wat zouden die ouders dan gedaan hebben. En waarom zijn ze zomaar zonder Nele weggegaan. "Zullen we het morgen samen aan Louis en Harry vertellen?" Vraag ik. Nele knikt. Als Louis er morgen nog is.

"Denk je dat Louis beter wordt met die beenmergtransplantatie?" "JA!" Antwoord ik meteen. Hij moet gewoon beter worden. "Toen Louis in elkaar zakte op de begraafplaats dacht ik echt dat hij overleden was." Zegt Nele verdrietig. Ik knik. Dat dacht ik ook. Ik dacht echt dat dat het was. Dat Louis daar ter plaatse overleden was. Gelukkig heb ik hem terug kunnen halen. Zonder die AED was Louis er nu niet meer geweest.