Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 24: Ook scheren

Pov Liam

Als Harry mij verteld dat hij Louis' haar af moest scheren vandaag, weet ik meteen wat ik moet doen. Als Harry weg is, loop ik naar boven toe. Naar Louis' slaapkamer. Louis is nog wakker. "He Tommo." Zeg ik vrolijk. Louis glimlacht alleen zwakjes. Hij wordt elke dag een beetje zwakker. "Ik wil dat jij mijn haar afscheert." Zeg ik. Louis kijkt mij met grote ogen aan en mompelt: "Je bent gek." Ik grinnik en knik. "Wil je het doen?" Vraag ik aan hem. "Dit hoef je niet voor mij te doen. Ik ben oké. Echt waar." Zegt hij. Toch wil ik het. Dat had ik vanaf het begin al besloten. Als Louis kaal zou worden, zou ik ook kaal worden. Een aantal jaar geleden heb ik het ook af geschoren. Dat beviel me eigenlijk wel. "Louis, ik wil dit. Honderd procent zeker. En ik wil dat jij het doet." Zeg ik. Louis knikt en zegt: "Je bent nog steeds gek, maar oké." Ik verwacht niet dat Louis zijn bed uit kan, dus ik pak de tondeuse uit de badkamer.

De tondeuse geef ik aan Louis. Hij gaat op de rand van zijn bed zitten en ik ga op de grond onder hem zitten. "Weet je het heel zeker, Payno?" Vraagt Louis. Ik knik hevig. Hij zet de tondeuse aan en begint mijn hoofd te scheren. Langzaam vallen mijn plukken haar op de grond. Dit is de juiste keuze geweest. Ik ben blij dat ik dit doe.

Als Louis klaar is zegt hij: "In de badkamer hangt een spiegel." Ik loop meteen naar de spiegel toe. Het is wel even wennen om mezelf zo te zien. Mijn haar begon wel te lang te worden, maar dit is echt kaal. Ik grinnik en ga dan terug naar Louis. "En?" Vraagt hij onzeker. "Perfect." Antwoord ik met een glimlach. Ik veeg meteen al mijn plukken haar op.

"Kom je mee naar beneden. Dan kunnen we thee drinken." Stel ik voor. Louis knikt en probeert op te staan. Daar is hij echt te zwak voor. Zonder tegen Louis in te gaan til ik hem op en neem hem mee naar beneden. Het is mooi weer dus ik zet hem in de tuin op het bankje neer. "Het is zulk mooi weer." Zegt Louis blij. Die heeft de buitenlucht vandaag duidelijk nog niet gezien. "Ik ga even thee zetten." Zeg ik tegen Louis en dan loop ik naar binnen.

Buiten zit Louis met zijn ogen dicht van de zon te genieten. "Lou, ik heb thee." Zeg ik. Louis opent zijn ogen en pakt de kop thee van mij aan. "Ik zou meer naar buiten moeten gaan." Zegt Louis. Ik knik. De buitenlucht is goed voor hem. Alleen maar binnen opgesloten zitten is echt niet goed. Louis drinkt rustig zijn thee en zegt dan: "Je bent echt een goede vriend Liam. Echt waar." Daardoor krijg ik toch wel even een goed gevoel en een trotse glimlach. "Je doet zoveel voor ons. Al vanaf dat eerste telefoontje. Denk je ook een beetje aan jezelf. Ik zou niet willen dat je door mij straks een burn-out hebt." Zegt Louis. Ik schud mijn hoofd en antwoord: "Ik ben oké, Louis. Meer dan oké. Het gaat goed met mij." Louis knikt tevreden.

We zitten nog rustig onze thee te drinken als Louis ineens zegt: "Mag ik je telefoon even." Ik knik en geef hem mijn telefoon. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht die niets goed beloofd. Waarom gaf ik hem ook al weer mijn telefoon? Wat zal hij nu weer gaan doen? Na een paar minuten geef hij mijn telefoon terug en zegt: "Woensdag heb je een date met Sofia. Na haar dienst neem je haar mee uit eten." Ik schud alleen mijn hoofd. "Liam, jij doet zoveel voor mij. Dit wilde ik doen voor jou. Jullie passen bij elkaar." Zegt hij. Stiekem was dit misschien wel het zetje wat ik nodig had. Ik durfde haar gewoon niet te appen. "Thanks Louis." Zeg ik oprecht.

Al snel is Harry weer thuis. Hij ziet ons in de tuin zitten en komt meteen naar ons toe. Verbaast kijkt hij mij aan. Ik begin te lachen en vraag: "Wat vind je van mijn nieuwe kapsel?" Harry krijgt een glimlach en antwoord: "Je ziet er geweldig uit." Louis glimlacht ook meteen weer. Dit is echt een goede beslissing gemaakt. Hopelijk voelt Louis zich zo niet zo alleen.

Harry loopt weer weg. Louis en ik kijken hem verbaast na. Hij zei helemaal niets en ging ineens weg. Hij komt terug met een rolstoel. "Op deze manier kun je toch naar buiten. Dan kunnen we elke dag even een stukje gaan wandelen." Zegt Harry. Dat is slim bedacht van Harry. Een rolstoel. Daar had ik helemaal niet aan gedacht. "Vanaf morgen gaan we elke dag even naar buiten. Het is niet goed om alleen maar binnen te zitten." Gaat Harry verder. Louis trekt Harry naar zich toe en zoent hem. "Dankjewel, Hazza." Zegt hij. Harry zucht opgelucht en vraagt: "Vind je het niet erg dat ik een rolstoel gehaald heb?" "Het is..." Louis zucht. "Het is lastig om te beseffen dat ik hem echt nodig heb, maar het is fijn om naar buiten te kunnen." Zegt Louis. We knikken begrijpend. Louis schudt langzaam zijn hoofd en zegt: "Elke dag begin ik me iets meer te beseffen hoe ziek ik eigenlijk wel niet ben." Ik leg mijn hand op Louis been en zeg: "Elke chemoronde is weer een stapje dichter bij je herstel." Louis knikt alleen. Hij begint de hoop te verliezen. Dat zei Harry ook al, maar nu zie ik het zelf. Hij heeft even wat leuks nodig, om weer wat nieuwe energie te krijgen.

"Blijf je eten?" Vraagt Harry. Ik wil meteen beleefd weigeren, maar Louis zegt: "Ja joh, blijf eten. We zijn juist blij dat je er bent." Dan knik ik toch maar. Ik wil hun niet in de weg zitten, maar als Louis wilt dat ik blijf dan blijf ik natuurlijk. In de tussentijd ga ik even iets bedenken, om Louis op te vrolijken.