Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 8: Overgeven

Pov Liam

Voor ik naar het ziekenhuis ga, moet ik eerst Zayn en Niall ophalen. Dat hebben we gister zo afgesproken. Het heeft geen nut om steeds apart te rijden. Het is makkelijker om samen te rijden. Ook gezelliger. Eerst rij ik naar het huis van Niall. Ik bel hem op vanuit mijn auto en zeg: "He, ik sta voor de deur." Hij zegt dat hij eraan komt, dus ik blijf geduldig wachten.

Tot mijn verbazing komen Niall en Zayn het huis van Niall uit. Daar moet ik stiekem een beetje om lachen. Ik heb altijd het idee gehad dat er iets speelde tussen Niall en Zayn, maar ik dacht dat ik het me verbeeld had. Nu begin ik daar toch iets meer in te geloven. Het is fijn dat ze elkaar gevonden hebben in deze moeilijke tijd.

"Goeiemorgen." Zeg ik als ze de auto in komen. Ze hebben allebei een blos op hun wangen. Alsof ze zich betrapt voelen. Daar moet ik om lachen. Ze mompelen allebei een goeiemorgen terug en dan rij ik richting het ziekenhuis. Eigenlijk had ik even aan Harry moeten vragen of ik spullen voor hem op moest halen.

Als we langs de McDonalds rijden roept Niall: "We moeten een ontbijtje bij de Mac halen!" Ach, waarom ook niet. Dus ik rijd door de MacDrive heen en bestel een ontbijtje voor iedereen. Voor Louis ook fijn als hij iets anders als het ziekenhuis ontbijt kan eten. "Dankjewel, Li!" Roept Niall. Ik schud lachend mijn hoofd en geef Niall zijn eten.

Met z'n drieën lopen we Louis' kamer in. Louis ligt nog te slapen, maar Harry, die naast Louis ligt, is al wel wakker. "We hebben ontbijt." Fluister ik, terwijl ik het overige ontbijt op de tafel leg. Harry komt voorzichtig overeind en pakt zijn ontbijt uit de tas. "Hoe is het gegaan?" Vraag ik. "Wel goed. Hij is heel moe en gister een beetje misselijk geweest. Maar het valt mee." Antwoord Harry. Dat is fijn om te horen. Waarschijnlijk zal het niet zo goed blijven gaan. Die chemo gaat alles kapot maken.

Niet veel later wordt Louis ook wakker. "Ruik ik ontbijt?" Vraag hij hoopvol. "Ja, van de Mac." Roept Niall enthousiast. Louis knijpt meteen zijn ogen dicht. "Rustig Nialler." Zeg ik. Niall slaat meteen een hand voor zijn mond en fluistert: "Sorry." Louis opent zijn ogen en pakt dan ook iets te eten. Hij lijkt elke dag wel een beetje bleker te worden. Hij is bijna net zo wit als het laken waarop hij ligt. "Hoe voel je je, Tommo?" Vraag ik. Louis glimlacht en antwoord: "Het gaat wel. Nu jullie er zijn voel ik me al een stuk beter."

Meteen na het ontbijt is Louis weer in slaap gevallen. Harry stapt heel voorzichtig het bed uit. "Ik moet echt even spullen van thuis halen, blijven jullie bij Louis?" Vraagt hij. We knikken alle drie meteen. Harry trekt zijn schoenen aan en gaat dan snel de kamer uit. Hopelijk wordt Louis niet nu net wakker.

Maar natuurlijk... Louis schiet overeind en begint meteen over te geven. Zo snel mogelijk hou ik het bakje onder zijn kin, maar ik ben al te laat. Ik streel over zijn rug heen en zeg: "Rustig ademen, Lou." Als hij gestopt is met overgeven laat hij zich uitgeput tegen zijn kussen hangen. "Waar is Harry?" Vraagt Louis ineens in paniek. "Is hij weg?" "Shh, rustig. Harry is thuis even spullen halen. Hij is zo terug." Probeer ik hem gerust te stellen. Louis knikt en wordt weer wat rustiger.

Als hij gekalmeerd is druk ik op het knopje Sofia te roepen en zeg tegen Louis: "Zal ik je even helpen omkleden?" Louis knikt. Uit zijn kast pak ik een schone pyjama. Ik help hem om zijn shirt uit te trekken en trek hem dan ook weer een schoon shirt aan. Dat is nog best lastig met het infuus, maar uiteindelijk is het gelukt.

Dan komt Sofia aan. "Oh, ik zal het bed verschonen. Louis wil je iets hebben tegen de misselijkheid?" Vraagt ze meteen. Louis schudt alleen zijn hoofd. Mijn stoel zet ik naast het bed van Louis en laat hem dan daarop zitten, zodat Sofia zijn bed kan verschonen. Op de stoel laat Louis zijn hoofd hangen. "Lou, ben je nog misselijk?" Vraag ik. Hij schudt weer zijn hoofd. "Oké, mooi." Zeg ik, terwijl ik over zijn rug streel.

Binnen een paar minuten is Louis' bed verschoont en helpen Sofia en ik hem terug zijn bed in. In zijn bed lijkt Louis meteen wel weer in slaap te vallen. "Kan ik verder nog iets voor jullie doen?" Vraagt Sofia. We schudden allemaal ons hoofd en bedanken haar. Louis ligt weer rustig te slapen. In zijn slaap mompelt hij nog: "Harry." Dus ik zeg: "Die komt zo. Ga maar lekker verder slapen."

Niall schudt langzaam zijn hoofd en zegt: "Ik kan gewoon niet geloven dat dit Louis is. Louis was altijd de sterkste van ons vijven. En nu... Hij is zo zwak." Ik knik instemmend en leg uit: "Die kanker heeft hem ernstig verzwakt en die chemo gaat dat alleen maar erger maken." Ik snap Niall wel. Het is heel raar om Louis zo te zien. Louis had altijd eindeloze energie en daar is nu niets van over.

Het is te zien aan Harry dat hij zich gehaast heeft. "Alles oké?" Vraagt hij, terwijl zijn tas neergooit. "Hij is net wakker geweest en heeft overgegeven. Hij raakte even in paniek omdat jij er niet was, maar ik heb hem kunnen kalmeren. Hij ligt nu weer te slapen, zoals je ziet." Vertel ik. Harry bedankt mij en kruipt dan naast Louis in bed. "Ik ben er weer, babe." Fluistert hij. Louis glimlacht en legt zijn hoofd op Harry's borst.

Het is fijn om Louis en Harry weer samen te zien. We hebben altijd gedacht dat ze perfect voor elkaar waren. Ik was daarom ook heel verbaast toen ik hoorde dat het uit was gegaan. We hadden alle drie gedacht dat die voor altijd samen zouden zijn. En nu zijn ze dan weer samen.