Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 16: Ziek

Pov Liam

Het is zaterdag vroeg in de ochtend als ik gebeld word door Harry. Hij belt mij wakker, dus ik ben nog niet zo alert. "Hallo?" Mompel ik moe. "Li, Louis is ziek. Heel ziek." Zegt Harry. Ik hoor de paniek in zijn stem. Daardoor ben ik meteen wakker. "Wat heeft hij?" Vraag ik, terwijl ik mijn bed uit spring. "Hij is er al sinds gisteravond aan het overgeven, hij heeft buikpijn en koorts." Verteld Harry. In die tijd heb ik me al aangekleed en ren naar beneden toe. "Ik ben onderweg." Roep ik door de telefoon. Harry bedankt mij en hangt dan op. In mijn hoofd ben ik aan het twijfelen, om niet meteen de ambulance te bellen. Toch besluit ik dat nog niet te doen, totdat ik Louis zelf gezien heb.

Als ik bij Louis' huis ben, laat ik mezelf meteen binnen met de sleutel. "Haz?" Roep ik door het huis. "Boven!" Hoor ik hem antwoorden, dus ik ren meteen naar boven. Daar tref ik Louis en Harry aan in Louis' kamer. Louis hangt over het bed heen met een teiltje onder zijn hoofd. "Er komt niets meer uit, behalve gal en slijm, maar hij blijft overgeven." Zegt Harry bezorgd. Louis is echt lijkbleek. Ik leg mijn hand op zijn voorhoofd en voel dat hij inderdaad koorts heeft. Hij is gloeiend heet. "Meer dan negenendertig graden koorts." Zegt Harry. Weer twijfel ik om een ambulance te bellen, maar de dokter had verteld dat hij ziek kon worden na de chemo. Ik haal mijn handen door mijn haar. Wat te doen?

Dan ga ik compleet in Daddy Direction mode. "Zet het bad aan met lauw water." Roep ik naar Harry. Harry verdwijnt meteen de badkamer in. "Lou, ik ga je broek en shirt uitdoen, zodat je zo het bad in kunt." Zeg ik tegen hem. Louis knikt alleen. Hoe langer ik naar Louis kijk, hoe slechter hij eruit begint te zien. Voorzichtig kleed ik hem uit, tot hij alleen zijn boxer aan heeft. Daarna til ik hem op en breng hem naar de badkamer. Er staat al een laagje water in het bad, dus ik leg Louis in het bad. Met de douchekop begin ik zijn haar nat te maken. Het water is niet echt koud, maar ook niet warm. Precies goed dus. Hopelijk kunnen we hiermee zijn koorts een beetje laten zakken. "Dit voelt goed." Mompelt Louis.

Nadat Louis een half uur in het bad heeft gelegen haal ik hem er weer uit. Hij kan nu wel zelf op zijn benen blijven staan. Dat is goed. Harry wikkelt hem in een handdoek. "Waar ligt de thermometer?" Vraag ik. Harry wijst naar het kastje boven de gootsteen. Daar haal ik de thermometer uit en zeg tegen Louis: "Mond open."

Als de thermometer piept haal ik hem er weer uit. "Nog steeds negenendertig graden koorts." Zeg ik, nu ook best wel bezorgd. Ik haal mijn hand weer even door mijn haar en probeer na te denken over wat we nu moeten doen. Nog voordat ik iets bedacht kan hebben, begint Louis weer over te geven. Hij laat zich voor de wc vallen. Harry moet hem nu met moeite overeind houden. "Ben duizelig." Mompelt Louis tussen het overgeven door. Ambulance of niet?

Uiteindelijk besluit ik geen ambulance te bellen. In de tijd dat die hier zijn, kan ik Louis zelf al in het ziekenhuis hebben. "Haz, kleed hem aan. We brengen hem naar het ziekenhuis. Desnoods doe je hem alleen een badjas aan." Zeg ik tegen Harry. In de tussentijd pak ik een weekendtas uit de kamer van Louis en stop daar kleding voor de aankomende dagen in.

Als ik daar mee klaar ben, bel ik het ziekenhuis op. "Goedemorgen, ik zou graag doorverbonden willen worden met dokter Gabriel van de Oncologie." Zeg ik. Gelukkig stellen ze nog geen moeilijke vragen en word ik meteen doorverbonden met de dokter. "Goedemorgen." Zeg ik weer. "Louis Tomlinson heeft vier dagen geleden zijn laatste chemo gehad en is nu heel erg ziek. Hij is constant aan het overgeven en heeft negenendertig graden koorts." De dokter zegt meteen: "Breng hem maar direct terug naar de afdeling en vraag daar meteen naar mij." "Top, dankuwel." Antwoord ik.

Harry heeft Louis in de tussentijd aangekleed. "Kun je lopen?" Vraag ik aan Louis. Hij schudt zijn hoofd, dus ik til hem op. "Haz, pak je eigen spullen in en kom dan naar mijn auto." Zeg ik. Harry knikt en rent naar de kamer toe. Zo voorzichtig en snel mogelijk breng ik Louis naar mijn auto. Ik leg hem op de achterbank neer. Uit zijn keuken pak ik een teiltje en zet die bij hem neer, voor als hij weer moet overgeven. "Li." Zegt Louis zachtjes. Ik kijk hem vragend aan. "Relax, ik leef nog. Harry is al gestrest genoeg voor twee, jij hoeft niet ook nog te stressen." Zegt hij met een zwakke glimlach. Ik haal even diep adem en zeg dan: "Je hebt gelijk." Louis grinnikt en sluit zijn ogen.

In het ziekenhuis haal ik meteen een rolstoel waar we Louis in zetten. We gaan meteen naar de tweede etage. Iedereen weet blijkbaar al van Louis' komst af en we worden meteen terug naar zijn oude kamer gebracht. Sofia komt de kamer in en prikt zijn infuus in de infuuspoort. "We gaan zo even bloedprikken, dan kunnen we erachter komen wat er aan de hand is." Zegt Sofia. Louis knikt en laat vermoeid zijn hoofd tegen het kussen hangen. "Probeer maar te slapen, Lou." Zeg ik. Louis knikt en sluit zijn ogen.

Nu Louis veilig in het ziekenhuis is, besluit ik Niall en Zayn te bellen. Eerst bel ik Niall, maar ik heb zo'n vermoeden dat ze toch samen zijn. "Payno!" Roept Niall vrolijk. "He Ni, is Zayn bij jou?" Vraag ik. Niall antwoord: "Ja, Z is bij mij. Ik zet de telefoon op luidspreker." Mooi, twee vliegen in één klap. "Ni, ik bel met wat minder goed nieuws. Louis is ziek geworden en die hebben we net weer naar het ziekenhuis gebracht. Ik weet niet of het verstandig is als jullie vandaag komen. Hij is echt ziek." Vertel ik. Ze zijn allebei even stil, totdat Zayn roept: "Wens Louis beterschap van ons en dan zie je ons morgen wel." "Zal ik doen. Tot morgen." Antwoord ik. En dan weer snel terug naar Louis.