Too Young (Larry Fanfic)

Hoofdstuk 40: Begrafenis

Pov Louis

Als Harry terug binnen komt zeggen we allebei tegelijk: "Sorry." Daardoor moeten we weer lachen. Ik strek mijn hand naar hem uit en hij pakt mijn hand aan. "Kom bij me zitten." Zeg ik. Harry komt naast mij in bed zitten. "Is het oké, kunnen we dit bespreken?" Vraag ik voor de zekerheid. Harry knikt. Ik weet dat dit lastig is voor iedereen, maar ik wil gewoon zeker weten dat alles goed geregeld is. Voor mij is het ook lastig om dit te bespreken. Denk je, dat ik aan mijn dood wil denken...

"Ten eerste wil ik in het graf van mijn moeder en Fizzy komen. Het is een familiegraf, dus dat kan gewoon." Begin ik. Liam heeft een kladblok erbij gepakt en schrijft alles op. Wat heeft die jongen toch altijd allemaal in zijn tas zitten? "Ik wil witte rozen op mijn begrafenis. De kist moet open zijn, zodat iedereen echt afscheid kan nemen. Ik wil niet dat Freddie bij de begrafenis is, hij is nog te jong. Nele mag het van mij zelf weten, maar ik wil wel dat er altijd iemand bij haar blijft en ze zelf mag weten wanneer ze weg wilt. Het pak wat ik in mijn videoclip van Walls draag, wil ik aan voor de begrafenis. Dat hangt in mijn kast in een zwarte kledingzak." Ga ik verder. Ik stop even, om Liam de tijd te geven, om alles op te schrijven. Zelf weet ik al helemaal wat ik wil. De afgelopen weken heb ik hier heel veel over na gedacht. "Heb je nagedacht over de muziek die je wilt laten afspelen?" Vraagt Liam dan. Ik knik en antwoord: "Ik wil Angels van Robbie Williams, Somewhere Over The Rainbow, Hey Angel en Sign Of The Times." "Onze Hey Angel?" Vraagt Niall verbaast. Ik knik hevig. Dat heb ik altijd een mooi nummer gevonden en het past nu heel goed. Het is ook een beetje een boodschap aan iedereen. Met mij komt het wel goed, als zij maar goed voor zichzelf zorgen. "Je wilt één van mijn liedjes?" Vraagt Harry dan. Ik knik weer hevig en zeg: "Ja natuurlijk. Jij bent belangrijk in elke fase van mijn leven. Ook aan het einde." Voorzichtig zoen ik hem.

Volgens mij heb ik de belangrijkste punten wel besproken nu. Dit heeft me al weer uitgeput. Ik ben op. Mijn ogen vallen dicht. "Louis, heb je nagedacht over de grafsteen?" Vraagt Zayn. Ik open mijn ogen half en zeg: "Ik wil op de grafsteen van mijn moeder en Fizzy erbij geschreven worden." Iedereen knikt begrijpend. Ik ben blij dat Liam alles opgeschreven heeft, anders hadden ze de helft waarschijnlijk vergeten. "Z, Nialler, jullie weten wat je te doen staat als ik het niet overleef." Mompel ik. Ze knikken allebei hevig. Harry moet weten dat ik hem ten huwelijk wilde vragen. Hij moet weten dat ik de rest van mijn leven met hem wilde delen. Dat vind ik misschien nog wel het belangrijkste van dit hele gesprek.

Er zijn nog mensen tegen mij aan het praten, maar ik ben zo moe. Mijn energie voor vandaag is weer helemaal op. Ineens kijkt iedereen mij aan. "Huh wat?" Mompel ik. Ze antwoorden mij, maar ik kan mijn ogen niet meer open houden en val in slaap.

Het is midden in de nacht als ik wakker word. Harry ligt naast mij, op het slaapbankje, te slapen. Nele ligt tegenover mij, in het bed, te slapen. Ik voel me weer zo verschrikkelijk. Heel eerlijk denk ik niet dat ik aan het einde van deze week nog leef. Ik voel dat mijn lichaam mij in de steek aan het laten is. Mijn lichaam is op. Ik ben op. Natuurlijk wil ik niet dood gaan, maar het begint erop te lijken dat ik daar nog weinig over te zeggen heb.

Het is zo moeilijk om iedereen zomaar achter te moeten laten. Daarom besluit ik voor Liam, Niall, Zayn en natuurlijk Harry een brief te schrijven die zij krijgen, als ik er niet meer ben. Daarin ga ik ze bedanken voor hun vriendschap, voor alles wat ze gedaan hebben voor mij. Een brief waarin ze altijd een stukje van mij kunnen bewaren. Die kunnen ze altijd terug lezen. Een herinnering die ze altijd kunnen terug zoeken. Liam heeft zijn kladblok en pen op mijn tafeltje laten liggen, dus die pak ik heel zachtjes en dan begin ik te schrijven. Harry als laatste, want dat wordt het moeilijkste.

Twee uur later heb ik voor iedereen een brief geschreven. Ik vouw ze op en leg ze onder mijn kussen neer. Morgen ga ik aan Sofia vragen, of zij ze uit wilt delen als ik er niet meer ben. Ook wil ik nog heel graag een verlovingsring kopen voor Harry. Iets wat hij altijd bij zich kan dragen als teken van mijn liefde. Ik ben op mijn telefoon naar verlovingsringen aan het zoeken als ik Nele ineens zachtjes hoor zeggen: "Louis?" Verbaast kijk ik haar aan. Ze kijkt mij verdrietig aan en zegt zachtjes: "Ik wil jou niet ook kwijtraken." 

Eindelijk heb ik een dochter samen met Harry en nu dreigt ze mij te verliezen. En ze is haar ouders al verloren. "Kom bij me." Zeg ik. Nele stapt haar bed uit en komt naast mij liggen. "Ik ben een verlovingsring voor Harry aan het uitzoeken. Wel ke vind je mooier?" Vraag ik aan haar, terwijl ik haar twee ringen laat zien. "Echt waar?" Roept Nele enthousiast. "Sst." Zeg ik meteen. Gelukkig slaapt Harry door. "De eerste." Zegt ze zachtjes. "Deze, met het goud van binnen?" Vraag ik voor de zekerheid. "Ja. Nee wacht, toch die tweede." Nele wijst naar de ring met zilver aan de binnenkant. Ik grinnik zachtjes om haar besluiteloosheid. "Wil jij die morgen met Niall gaan halen?" Vraag ik dan aan haar. Ze knikt hevig. "Luister goed." Zeg ik zachtjes. "Jij bent een heel slim meisje en jij weet net zo goed als mij, dat ik dit misschien niet overleef. Ik wil dat jij de ring van Harry bij je houdt en als ik het niet overleef, moet jij hem aan Harry geven." Ze knikt en antwoord: "Je kunt mij vertrouwen." Ik glimlach naar haar en zeg: "Dat weet ik. Nu lekker gaan slapen, anders ben je morgen veel te moe, om met Niall mee te gaan." Nele nestelt zich tegen mij aan en sluit dan haar ogen. Voor mij ook maar eens tijd om mijn ogen te sluiten.