KABANATA 10

375 69 10
                                    

Jason Vaughn's POV.

Umaga na pala, ready na ang gamit ko nang magising ako dahil inihanda na ito ni Nanny, ang katulong namin.

Umalis na kaagad ako nang matapos mag-almusal, ang mga kaibigan ko kasi ay nasa loob na nang campus.

Nagmamadali na ako nang may muntikan na akong masagasaan na babae. She's in the middle of my way! Nakita ko siyang natumba

Nag-alala ako na baka napuruhan ko siya.

Bumaba kaagad ako.

"Ah miss, ayos ka lang ba? Bakit kasi hindi ka tumitingin ka daanan?" medyo nainis ako dahil nakita ko ang dugo sa siko niya. Para bang wala man lang siyang nararamdaman.

"Ay sorry naman po! Oo kuya oki lang ako. Titingin na ako dadaan ko sa susunod" sabi nang babae. Hindi ko alam kung nagalit siya sa akin.

Nagmadali na siyang umalis. Nakita ko na hindi niya napulot ang ID niya. Pinulot ko ito, binasa ko ang pangalan niya.

'Loureene Faustina Philips'

Nice name.

"Teka miss, yung ano mo, ID mo!" sumigaw ako kahit na nakatalikod na siya, ngunit hindi na niya ako hinarap.

Tinawagan ko naman ang driver namin na bumili nang mga panggamot sa sugat. At dalhin sa room namin.

Agad naman akong nakapasok sa room nang makita kong mag nilulupungan ang mga boys kong kaklase.

I saw it! It was her, the girl in the road.

"Ah Miss Philips, dito ka nalang sa tabi namin" mayabang kong sambit dahil alam ko naman na hindi lalaban sa akin ang mga boys dito. They know me.

Hindi na ako nagulat nang umupo sila sa tabi namin. Malamang ay binawi nang mga lalaking iyon ang alok nilang upuan.

"Para saan to?" tanong ni Loureene nang iabot ko sakanya ang isang supot.

"Saan pa? edi dyan sa sugat mo!" naiirita kong bulong. Hindi pa ba halata? Geez.

Nagkahiwalay naman ang mga labi niya. Siguro takang-taka siya dahil puro isang balot ang mga ito, o kaya naman ay malalaki na bote nang betadine etc.

"Grabe naman to? Gasgas lang naman yung sugat ko, hindi ako naaksidente. Bakit ang dami pa nito?" she exclaimed.

Bakit parang hindi kapanipaniwala ang mga ginawa ko ngayon.

"Arte mo. Basta ilagay mo na lang or else ako ang gagamot dyan" pagbabanta ko

Inirapan naman niya ako. Siya pa ang choosy ah?

"Salamat nalang" buntong hininga niyang saad.

Hindi ko na siya tinignan.

Hanggang sa nahulog ang Earphones ko.

"Ah Von, sa iyo ata to" Loureene asked me.

Wtf? Von? It's Vaughn

It's Vown not Von

Agad ko nalang hinablot ito sabay tingin nang masama.

Nakinig nalang ako sa mga nagpapakilala sa harapan. Natapos na si Gab at Caleb na mga kaibigan ko. Kaya ako na ang sunod.

Bago ako magpakilala nakita ko si Loureene and her friend being noisy. Tumikhim ako kaya agad silang natinag.

Si Loureene naman ay matagal na tumitig sa akin. Binilisan ko ang pagsasalita. I hate it when people stare at me.

TILL FATE DO US PART (Fate Series #1)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang