TILL FATE DO US PART (Fate Series #1)

KABANATA 14

-I care-

Ang sakit nang ulo ko, pati ng katawan ko. Hindi ako makabangon. 6:20am na pero hindi pa ako nakakapagalmusal.

Ayaw kong mahuli sa klase. Baka may mga activity kaming gagawin, these days pa naman masyado nang maraming requirements.

"Hello?" hindi ako makapagsalita nang maayos nang sagutin ko ang tawag ni Iza.

"Hoy! Napano ka? Ayos ka lang ba?" batid kong napansin niya ang pamamaos ko.

"Hindi ko alam eh. Ang sakit nang ulo ko, Iza. Pero papasok ako"

"Sure ka ba? Puntahan kita, baka may lagnat ka" binaba na niya.

Naka-lock ang pintuan sa front door pero alam naman niya kung saan nakatago yung susi sa labas.

"Iza" iyan nalang ang nasabi ko nang hawakan niya ang leeg at noo ko.

"Gagi! Nilalagnat ka, hindi ka muna papasok"

"Pero, baka maraming gagawin"

Ayokong mahuli sa lessons o kaya naman baka may quiz.

"Ako na ang bahala" hindi pa din ako nagpatinag.

"Salamat. Pero mas gusto kong pumasok eh. Sayang ang araw"

"May sakit ka nga! Wag ka nang makulit." sa sinabi niyang iyon ay napatikom na ang bibig ko.

Pinakain niya na muna ako bago pinainom nang gamot.

"Bakit ka nga pala napatawag?"

"May ikukwento sana ako, pero next time nalang dahil ba mahuli pa ako sa first class"

Tumingin ako sa orasan. Quarter to seven na pala.

"Sige. Ingat ka ha?"

"Pagaling ka"

Hinalikan niya ako sa pisngi bago umalis.

Nakatulog akong muli dahil sa pagkahilo ko.

Tanghali na nang magising ako, mahaba-haba na rin ang tulog ko. Naramdaman ko ang bimpo sa noo ko.

Hindi ko mapigilang hindi magtaka, sino naman kaya ang naglagay nito?

Hindi ko pa rin kayang tumayo, ang hirap lang talaga.

"Good afternoon, Lori" muntikan na akong mahulog sa kama ko nang may nagsalita.

"Anong ginagawa mo dito?" hindi pa rin ako makapaniwala.

"Hindi ka ba natuwa, baby?"

"Kasi naman nanggugulat ka eh!"

"Hindi ba puwedeng nag-alala lang ako sa prinsesa ko?" May sweetness sa boses niya nang sabihin iyon.

"Oo na! Thank you" niyakap ko siya, baka kasi magtampo pa. Matampuhin kasi to.

"Nahihilo ka pa ba?" he asked. "Sabi sa akin ni Iza na hindi kana nakakain nang maayos. Kaya ka nahihilo! Tapos nilagnat ka dahil sa sobrang pagod yan" panenermon niya.

"Okay sorry" pinagkrus niya ang braso niya. "Hindi na po mauulit, Kuya!" tinaas ko ang kanang kamay ko.

"Dapat lang"

"Mabuti pala dahil wala kang class bukas"

"Ano bang meron?"

"Wala naman, dito muna ako bukas para mabantayan kita"