TILL FATE DO US PART (Fate Series #1)

KABANATA 61

-It's been a year-

Sumundo sa amin sina Alja and Kentver.

"LORI!! IZA!!" pagtawag nito sa amin.

Tumakbo kami ni Iza para salubungin siya pati ang isang bata.

"Hi Tita! Finally!"

"Hey there!"

"Nasaan sina Caleb?" I accidentally asked.

Walang sumagot, muntikan ko nang makalimutan na hindi pala sila ayos. "Oops, sorry"

"Akala ko nandito na sila?" Kentver asked.

"Hayaan mo na. Tara na hinahanap na ako ni Mommy" si Iza ang sumagot.

Halata namang umasa siya na nandito si Caleb, ayaw niya lang aminin.

Pare-pareho kaming pagod kaya dumiretso na si Iza sa bahay nila.

"Buti hindi inalikabukan ang kwarto ko?" tugon ko kay Mama nang makababa ako.

"Siyempre naman. Pinapalinis ko lagi iyan"

"Nasaan pala si Amchard?" napansin kong wala siya dito sa bahay.

"Nasa hotel" sagot ni Mama.

Kumunot ang noo ko. "Ma? Bakit nandoon siya eh pwede namang dito"

"Nahihiya raw siya" natatawang sagot ni Mama.

Wala si Papa dahil nga bumalik sa trabaho kahit kauuwi lang niya, si kuya naman hindi ko pa nakikita dahil nasa duty pa.

"Saang hotel? Or condo? Susunduin ko"

"Doon sa may condo na binili ni Gab" sa pagkakasabi ni Mama, alam ko na agad kung saan iyon.

Mayroong condo si Vaughn doon na nabisita kona. Well, mahal doon ah kaya sigurado akong afford ni Amchard yun.

"Anak, ikaw magmamaneho? Hintayin mo na si Mang Cards" kinuha ko kasi ang susi sa kwarto ko.

"Ma, kaya ko na po. Hindi na naman ako nahihilo"

"Siguraduhin mo"

"Yes Ma'am!"

"Ingat ka"

Dahil nga wala namang alam dito si Chard, kailangan ko pa siyang sunduin. Baka nga walang pagkain iyon sa condo niya eh.

Tinawagan ko siya dahil hindi ko alam kung anong room niya.

"Yes, Lori?"

"Anong room mo?"

"Miss mo na kaagad ako?"

"Gago! Ano nga?"

"Room 610"

Pagkasabi na pagkasabi niya naghanap ako nang elevator.

Papasok na sana ako nang mayroong nakatulak sa akin kaya napaatras ako.

"Sorry" narinig kong sabi nito, babae siya eh.

Dahil mabait naman ako, hinayaan ko nalang. Tumingin ako sa kaniya. "It's okay.."

Pero nang makaharap ako pareho kaming nagulat sa nakita.

Si Eunice ba talaga ito?

"Oh, it's been a year" maarte niyang sabi.

Dahil nasa loob na ako nang elevator wala akong magagawa kundi sumagot dahil mayroon ding iilan na tao ang nandito. Malay ko bang sabihan nila ako nang masungit kung hindi ko papansin ang bruhang ito.