When He Came✔️

Kabanata 33

Kabanata 33

“H-hindi ka ba kinakabahan?” tanong ko. He just shrugged and continues driving. Papunta kami sa bahay to meet my sisters. Sobra akong kabado, at hindi ko alam kung anong madadatnan namin pagkauwi namin.

“Just act normal,” dagdag ko. Natawa siya. Nilingon ko siya habang nakakunot ang noo, lakas din naman ng loob nitong si Marcus walang kakaba kaba sa dibdib!

I’m incoming Grade 11 student, parang kailan lang nang makilala ko siya. Sadyang mabilis ang takbo ng panahon, kaya kailangan mong pagbutihin lahat ng mga ginagawa mo sa buhay.

“I love you Little Girl,” sinimangutan ko siyan.

“Bakit ba ganyan ang tawag mo sa akin?” kuryuso kong tanong.

“Dahil ba maliit ako?” dagdag ko, natawa siya at umiling.

“Well, maybe,” may mapaglarong ngiti sa labi niya.

“I want you to be my forever little Girl Clary, I’m thankful dahl binigyan mo ako ng isa pang pagkakataon. I love you so much.” Pinanood ko siya nang kunin niya ang kaliwang kamay ko at hinalikan ang likod ng palad ko.

Hindi niya ako binitawan at pinatong pa ang palad ko sa kaniyang hita. Nag-init ang magkabilang pisngi ko. Until now I’m very curios about how big is his thing? Maraming nagsasabi sa akin na Marcus is one of a kind, no’n ko lang nalaman ang ibig nilang sabihin.

Napailing ako.

Inilalayan niya ako nang makarating na kami. Mabilis na bumungad sa amin si Ate Therese kasama ang boyfriend niyang sundalo.

“Ate….” I hug them both at pumasok na kami sa loob.

I’m very thankful na hindi naman nila ako inusisa tungkol sa pag-alis ko kagabi sa bahay. Alam nila kung gaano rin kasakit sa akin na mawala si Mommy and Daddy.

Parang isang bangungot, at ayoko nang maramdaman muli.

Nakipag kamayan si Marcus kina kuya Allen at kuya Matteo. Hindi rin nakaligtas sa akin ang kakaibang tinginan ng dalawang ate ko habang tinitignan si Marcus.

Umupo kami sa sofa dito sa living room. Katabi ko si Marcus habang ang dalawang pares ay magkatabi naman sa magkabilang side ng upuan.

“I’ll just go to get us food,” tumango si Ate Bernadette sa kay kuya Allen. Bumalik ang tingin ng dalawang kapatid ko sa akin saka sila bumaling kay Marcus.

“Nice to see you here Mr. Pachoco,” bati ni Ate Therese. Kumunot ang noo ko. Magkakilala na ba sila? Wala akong natatandaan na sinabi ko ang pangalan ni Marcus sa kanila!

“You already know each other?” singit ko. Tumaas ang kilay ni Marcus at nailing naman na tumawa si Ate Therese, habang si Ate Bernadette naman ay tinulungan ang Boyfriend niya na ipatong sa mesa ang pagkain namin.

“I’m working on their Company Clary, isa siya sa mga boss ko,” umawang ang labi ko at nanlaki ang mata. Narinig ko ang tawa ng katabi ko pero hindi ko siya makayang tignan.

“B-boss?” nanghihinang tanong ko ay Ate. Tumango siya at napailing naman si Ate Bernadette.

“Don’t tell us Clary hindi mo pa kilala iyang Boyfriend mo?” pang-uusisa ni Ate Bernadette. Hindi naman sa hindi ko siya kilala ng lubusan. Hindi lang ako marunong mag-usisa sa mga bagay na hindi ko pwedeng pakialamanan.

Natulala ako sandali at dahan-dahang nilingon si Marcus. Sa isang iglap ay bigla siyang nag-iba sa paningin ko. Hindi ko naman talaga binibigyang pansin ang mga bagay na suot niya, pero ngayon doon ko lang na-realize na all his things were almost branded!